Το πρώτο μυθιστόρημα της Ευτυχίας Γιαννάκη είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό με φόντο την πόλη της Αθήνας.
Στις σελίδες του αποκαλύπτεται η κρίση, οι δυσκολίες, η εγκατάλειψη, οι ταλαιπωρημένοι κάτοικοι, οι προβληματικές σχέσεις, η χαμένη αισιοδοξία, τα θαμμένα όνειρα. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Αθήνας».
Το «Πίσω Κάθισμα» της Ευτυχίας Γιαννάκη ξεκινάει κάπως έτσι: ένα τηλεφώνημα σε μια εφημερίδα, ένας φόνος, ένα κάθαρμα και ένα αστυνόμος που έχει έναν γρίφο να λύσει. Ποιος και γιατί ήθελε νεκρό τον Άρη Δόξα; Τι φοβόταν ο σκηνοθέτης; Τι είχε να κρύψει; Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος θα αρχίσει να σκαλίζει το παρελθόν για να βρεθεί μπροστά σε ένα λαβύρινθο από οικογενειακά μυστικά, μηχανορραφίες και προδοσίες.
Μιλήσαμε με την Ευτυχία Γιαννάκη για το πρώτο της μυθιστόρημα και την περιπέτεια της γραφής, την αστυνομική ιστορία και την πόλη της Αθήνας, τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο και το μέλλον του.
«Στο πίσω κάθισμα» είναι ο τίτλος του πρώτου σας βιβλίου. Πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία με φόντο τη σύγχρονη Αθήνα της κρίσης: Κομμένοι μισθοί, απλήρωτοι λογαριασμοί, φτώχεια, άγχος, ανεργία... Και μέσα σε όλα αυτά ένας φόνος. Και μια κατάδυση σε ένα εφιαλτικό παρελθόν. Γιατί επιλέξατε να γράψετε αστυνομικό;
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρεται ότι αν δεν υπήρχε η Αθήνα δεν θα υπήρχε η συγκεκριμένη αστυνομική αφήγηση. Κι αυτό γιατί όταν ξεκινούσα να γράφω το Πίσω Κάθισμα ένας από τους βασικούς στόχους μου ήταν να αποτυπώσω μια τοιχογραφία των κατοίκων της σημερινής Αθήνας και κυρίως πως αυτοί εσωτερικεύουν τις ιδιαίτερες συνθήκες αστάθειας των τελευταίων χρόνων, καθώς και το παρελθόν τόσο το προσωπικό τους, όσο και το συλλογικό, το παρελθόν της πόλης. Ο λόγος που επέλεξα την αστυνομική αφήγηση είναι γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να συνδυάζω την πλοκή με τη διατύπωση κοινωνικού σχολίου, αλλά και τη διερεύνηση των ψυχολογικών πτυχών της ιστορίας. Παράλληλα, μου δίνει τη δυνατότητα να συνδυάζω το βάρος με την ελαφρότητα όσον αφορά το λογοτεχνικό ύφος και αυτό αποτέλεσε ιδιαίτερη πρόκληση γιατί κάπως έτσι πιστεύω ότι είναι η ζωή μας. Θέλω να πω ότι ναι, υπάρχουν όλα όσα περιγράφετε ως αποτέλεσμα της οικονομικής κατάρρευσης, αλλά ταυτόχρονα καταφέρνουμε να χαμογελάμε και η ζωή μας να συνεχίζεται αναπτύσσοντας τα κατάλληλα αντισώματα σε αυτό το βάρος. Η αστυνομική αφήγηση είναι ακριβώς αυτό το χαμόγελο του αναγνώστη μπροστά στο φόβο, μπροστά στο βάρος.
Η έκδοση του βιβλίου πώς προέκυψε; Λένε πως μια από τις αρετές του συγγραφέα είναι να ξέρει να περιμένει. Αλήθεια, ήταν δύσκολο να βρείτε εκδότη; Στείλατε πολλά «χειρόγραφα» ή ήσασταν από τους τυχερούς;
Όντως ο συγγραφέας πρέπει να περιμένει. Όχι, να περιμένει αφότου στείλει το χειρόγραφό του προς αξιολόγηση, αλλά να περιμένει μέχρι να το στείλει. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναμονής πρέπει να πειραματιστεί, να βρει το ιδιαίτερο λογοτεχνικό ύφος του, τη φωνή του και τους βαθύτερους λόγους για τους οποίους αξίζει να γράψει κάτι το οποίο επιδιώκει να εκδοθεί. Αν προηγηθεί αυτή η αναμονή τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να λάβει μια θετική απάντηση από κάποιον εκδότη. Οπότε με αυτή την έννοια ανήκω στους υπομονετικούς της περιόδου της προετοιμασίας.
Πολλοί συγγραφείς λένε ότι όταν ξεκινούν να γράψουν, γνωρίζουν την αρχή και το τέλος της ιστορίας, συχνά και τον τίτλο του βιβλίου. Ισχύει κάτι τέτοιο στη δική σας περίπτωση;
Γνωρίζω την βασική ιδέα που δονείται μέσα μου και την οποία δεν μπορώ να αποφύγω με άλλον τρόπο από το να την αποτυπώσω μέσω μιας ιστορίας. Στη συνέχεια δομούνται οι κεντρικοί άξονες της πλοκής που έρχονται να στηρίξουν την ιδέα. Ακολουθεί η δόμηση των χαρακτήρων της ιστορίας, ενώ τα πρώτα συγκεκριμένα βήματα της πλοκής χαρτογραφούνται λίγο πριν να γραφτεί η πρώτη γραμμή της ιστορίας. Αφότου θέσω αυτά τα θεμέλια αφήνομαι στη συγγραφή της ιστορίας, τις λεπτομέρειες της αφήγησης, τις εικόνες, τις σκέψεις των ηρώων μου, όπως περίπου αφήνεται ο αναγνώστης στη συνέχεια. Δεν ξέρω εκ των προτέρων το τέλος της ιστορίας και αυτό καθιστά την διαδικασία συναρπαστική.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου σας; Ποιος είναι ο Χάρης Κόκκινος; Τι κάνει; Πώς περνάει τις μέρες του; Τι αγαπάει; Τι είναι αυτό που τον πονάει; Για ποιο λόγο έγινε ο ήρωάς σας;
Ο Χάρης Κόκκινος είναι ένας σαρανταπεντάρης αστυνόμος, ένας άνθρωπος που έχει έναν ηθικό πυρήνα που υπαγορεύει τις επιλογές του, αγαπάει τη δουλειά του, είναι ευφυής, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να κάνει λάθη, να έχει αδυναμίες, να έχει σημαντικά προβλήματα στην προσωπική του ζωή τα οποία καλείται να διαχειριστεί. Με τον Χάρη Κόκκινο ήθελα να αποφύγω τη δημιουργία ενός ντετέκτιβ που θα ήταν καρικατούρα που θα είχε υπερτονισμένα κάποια χαρακτηριστικά που θα τον καθιστούσαν ενδεχομένως διασκεδαστικό, αλλά θα τον έκαναν ταυτόχρονα ψεύτικο. Οι μέρες του περνούν όπως όλων μας, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε ανάμεσα στα επαγγελματικά και τα προσωπικά μας, όσο άγρια και δύσκολη κι αν είναι αυτή η ισορροπία για τον ίδιο. Έγινε ήρωάς μου, γιατί βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την επιδίωξη ακριβώς αυτής της ισορροπίας σε ακραίες συνθήκες για τον ίδιο και γιατί είναι ένα εργαλείο προκειμένου να διαχειριστώ την δικιά μου ισορροπία.
Στο βιβλίο η οικογένεια παίζει καθοριστικό ρόλο. Θύτες και θύματα αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα μέσα στην ίδια τους την οικογένεια. Tα οικογενειακά μυστικά μπορεί τελικά να μας καταστρέψουν;
Θεωρώ ότι τα κλειστά στόματα μπροστά σε μια εγκληματική πράξη μπορούν να μας καταστρέψουν. Συνήθως είναι ζήτημα χρόνου. Η ανοχή του θύτη, σε βάθος χρόνου μας μετατρέπει όλους σε θύματά του. Η γνώση ότι κάτι δεν πάει καλά, αυτό που με τον καιρό γίνεται ένα κοινό μυστικό και καθίσταται ανεκτό, όχι μόνο σε επίπεδο οικογένειας, αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας, αυτό το οποίο όλοι γνωρίζουμε και για το οποίο δεν μιλάμε ή το ανεχόμαστε ή το συγκαλύπτουμε είναι και ένας από τους λόγους που οδηγηθήκαμε σε αυτό που βιώνουμε σήμερα. Η βία και η ανομία θα εξακολουθήσουν να φέρνουν κύκλους, όσο δεν αποφασίζουμε να μιλήσουμε ανοικτά και να τις αντιμετωπίσουμε. Η οικογένεια είναι το κέντρο, αλλά γύρω της απλώνονται σε ομόκεντρους κύκλους όλα όσα ανεχόμαστε, όλα όσα για τα οποία δεν μιλήσαμε και διογκούμενα στήνουν αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό πρόβλημα.
Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, κάπου, κάπως, κρύβεται ο συγγραφέας. Φανερωθείτε, παρακαλώ. Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση από το πρώτο σας μυθιστόρημα;
Αν κάποιος διαβάσει το «Πίσω Κάθισμα» θα διαπιστώσει ότι δεν κρύβομαι ιδιαιτέρως. Θέλω να πω ότι επιχειρώ να περιγράψω την καθημερινότητά μου, την καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης στην οποία ζω. Θεωρώ ότι ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι οι χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα και οι εικόνες στήνουν έναν γνώριμο πεδίο γύρω του. Αν ξεχώριζα μια φράση αυτή θα ήταν «Πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον αντί να τον φιλήσεις;» με την έννοια ότι η γραμμή που χωρίζει τον θύτη από το θύμα και το μίσος από την αγάπη είναι πιο λεπτή απ’ όσο φανταζόμαστε.
Το «Πίσω κάθισμα» είναι η πρώτη περιπέτεια του Χάρη Κόκκινου και το πρώτο μέρος αυτού που ονομάζετε Η Τριλογία της Αθήνας. Τι να περιμένουμε στο επόμενο βιβλίο; Τι θα αντιμετωπίσει ο Αστυνόμος;
Στο επόμενο βιβλίο ο Χάρης Κόκκινος θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της προσωπικής του ζωής τα οποία μένουν εκκρεμή. Στο «Πίσω Κάθισμα» συστήνεται στον αναγνώστη. Στην επόμενη αφήγηση ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να τον γνωρίσει καλύτερα μέσα από μια ιστορία που θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός καθαρόαιμου αστυνομικού μύθου που θα δοκιμάσει τόσο τα όρια του Αστυνόμου, όσο και του αναγνώστη. Γιατί τελικά το ζητούμενο στην αστυνομική αφήγηση είναι να προβληματίσει τον ίδιο τον αναγνώστη κάνοντάς τον να αναρωτηθεί για τις επιλογές και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται.
To μυθιστόρημα της Ευτυχίας Γιαννάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Η Ευτυχία Γιαννάκη θα βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο Booktalks στο Π. Φάληρο για να συνομιλήσει με τον δημοσιογράφο Γιάννη Καφάτο. Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσει ο ηθοποιός-σκηνοθέτης Τάσος Δαρδαγάνης. Τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016, στις 19:30.
INFO
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016, ώρα 19:30
Booktalks, Αρτέμιδος 47 & Αγίου Αλεξάνδρου 58, Π. Φάληρο
Είσοδος ελεύθερη