Έχει την τύχη να μεταλλάσσεται, με ένα βλέμμα, απο αθώο πιτσιρίκι σε μοχθηρό αντίπαλο.
Ο Θάνος Τοκάκης έχει κερδίσει κριτικούς, κοινό και χειροκρότημα απο τα πρώτα του βήματα, αλλά και ένα βραβείο «Χορν», πολυπόθητο, από πολλούς συναδέλφους του.
Σήμερα αναμετράται με τον Σαίξπηρ, γνώριμο του από το παρελθόν, στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στη σκηνή του Πάνθεον.
Ωστόσο, η φετινή εμπειρία είναι πιο ποιητική και πιο ώριμη, τονίζει o ίδιος στο iefimerida.gr.
«Όσο μεγαλώνω, θεατρικά και ηλικιακά, τόσο περισσότερο δίνω σημασία στο λόγο,πιστεύω πως είναι η αρχή για οποιοδήποτε θεατρική προσπάθεια, είναι το όπλο του ηθοποιού και του σκηνοθέτη, όπως στον χορευτή το σώμα του, ή στο ζωγράφο τα χρώματα του.
Η ποίηση του Σαίξπηρ είναι για μένα ευτύχημα, ειδικά με το συγκεκριμένο έργο που πλημμυρίζει από συναίσθημα, από εφηβεία, από πόνο και καημό».
Η μεγάλη σκηνή του Πάνθεον σε αντίθεση με τις μικρές (σε μέγεθος) σκηνές και σχήματα που σας βλέπαμε τελευταία. Γιατί το επιλέξατε;
«Επειδή νιώθω πως έχω μια αδυναμία όταν παίζω σε μεγάλα θέατρα. Αισθάνομαι συχνά ότι μου λείπει ο «όγκος», ο θεατρικός και γόνιμος όγκος που χρειάζονται αυτοί οι χώροι.
Είναι μια ευκαιρία να προπονηθώ με έναν καταπληκτικό ρόλο (Μερκούτιος), σε ιδανικές καλλιτεχνικές συνθήκες και για να είμαστε ειλικρινείς, επέλεξα, αλλά πρωτίστως επιλέχθηκα από τον σκηνοθέτη».
«Ένας από τους πιο ταλαντούχους της γενιάς του». Πως αντιμετωπίζετε τις κριτικές;
«Είναι μια μεγάλη κουβέντα την οποία και κάνω συχνά με τον εαυτό μου.
Τις περισσότερες φορές του λέω ψέμματα. Τα τελευταία χρόνια έτυχε (ή πέτυχε) να έχω αρκετές αρνητικές κριτικές. Δικαίως; Αδίκως; Τις λαμβάνω υπόψη μου; Με επηρεάζουν;
Ο,τι και να σας πω δε θα το πω με σιγουριά. Μπορώ να σας πω ότι στεναχωριέμαι αλλά την επόμενη μέρα, μπορεί να φάω ένα υπέροχο σπανακόρυζο με φέτα και να μη με ενδιαφέρει στο ελάχιστο. Δεν μπορώ ωστόσο να μην παραδεχτώ ότι μου αρέσει να με αγαπάνε. Να με αγαπάνε όμως γι' αυτό που είμαι κι όχι γι' αυτο που θα ήθελαν. Γούστα είναι αυτά».
Κάτοχος Βραβείου Χορν. Υπάρχει αποζημίωση, εξαργύρωση, εκτός από την συναισθηματική και ηθική πλευρά του πράγματος;
«Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω πάρει το βραβείο Χορν και ικανοποιεί πλήρως τη συναισθηματική και ματαιόδοξη πλευρά μου, το γράφω με bold γράμματα στο βιογραφικό μου και αν είχα επαγγελματική κάρτα θα το έβαζα με μεγάλα γράμματα κάτω από την ιδιότητα μου, αφού είναι και το μόνο βραβείο που έχω στην κατοχή μου.
Εάν με ρωτάτε όμως, αν με αφορμή το βραβείο έχω πάρει ρόλους, η απάντηση είναι όχι».
Νιώθω πάρα πολύ τυχερός που είμαι ηθοποιός
Δεν επιλέγετε δουλειές στην τηλεόραση, ωστόσο, δεν έχετε λείψει, μιας και το 50-50 παίζεται συνεχώς. Παίρνετε χρήματα από τις επαναλήψεις;
«Ναι».
Γνωρίζω ότι η υποκριτική ήταν παιδικό όνειρο. Βγήκαν αληθινές οι προσδοκίες σας;
«Και κάτι παραπάνω. Λατρεύω τη δουλειά μου, μου αρέσει να μιλάω γι αυτήν, μου αρέσει να ασχολούμαι με το θέατρο,το σινεμά και κατ´ επέκταση με άλλες τέχνες που βοηθούν τη δουλειά μου το χορό, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική.
Μέσα από τη δουλειά μου ανακαλύπτω τον εαυτό μου, ασχολούμαι με την ψυχή μου, προσπαθώ να ψάχνω με τους συνεργάτες μου πράγματα, καταστάσεις, να κάνουμε συζητήσεις που καίνε τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, αλλά στο τέλος θα μας κάνουν να αισθανθούμε, να υπάρξουμε. Ναι. Νιώθω πάρα πολύ τυχερός που είμαι ηθοποιός».
Ο θυμός μου είναι τεράστιος
Φόροι κ ανατιμήσεις. Γεγονός, φαντάζομαι όχι μόνο για συνταξιούχους. Τι έχετε αλλάξει, τι έχετε κόψει, τι σας ανησυχεί, στην καθημερινότητά σας;
«Ευτυχώς δεν είχα την τύχη να βγάλω ποτέ πολλά χρήματα επομένως η οικονομική μου πτώση ήταν περιορισμένη.
Περιορίστηκα δηλαδή στον ήδη περιορισμένο, περιορισμό μου.
Τα ανθρώπινα όριά δοκιμάζονται διαρκώς, κάποιες φορές μεταλλάσσονται και προσπαθούν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα, όμως κάποια στιγμή δε θα υπάρξουν άλλες αντοχές.
Ο θυμός μου είναι τεράστιος, όπως και πολλών άλλων. Ζούμε σε μια εποχή όπου ένα αντικοινωνικό κράτος βιάζει τις ελάχιστες εναπομείνασες ψυχικές δυνάμεις μας. Ελπίζω μόνο το αναπόφευκτο ξέσπασμα να μην περιοριστεί στη βία. Είμαι κατά της βίας. Και θέλω να τα σπάσω όλα».
Γιατί να έρθει κάποιος στο «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα»;
«Γιατί θα έχει την τύχη να δει τον Στάθη Ψάλτη να παίζει Σαίξπηρ».
Η παρασταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο θέατρο Πάνθεον έχει πρεμιέρα στις 14 Οκτωβρίου
Ως Μερκούτιος στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»
Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Λιγνάδης
Ρωμαίος ο 16χρονος Γιάννης Τσουμαράκης και Ιουλιέτα η 15χρονη Δανάη Βασιλοπούλου.
Μαζί με τον Θάνο Τοκάκη επί σκηνής ο Δημήτρης Πιατάς θα ενσαρκώσει τον πατέρα Λαυρέντιο.
Μητέρα της Ιουλιέτας θα είναι η Ελισάβετ Μουτάφη.
Παίζουν: Σταύρος Βόλκος, Βασίλης Μηλιώνης, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Ρένος Ρώτας, Νικόλας Στραβοπόδης, Γιωργής Τσουρής, Δημήτρης Λιγνάδης, μέσα σε έναν 20μελή θίασο, όπου έκπληξη αποτελεί η συμμετοχή σε ρόλο γυναικείο, του Στάθη Ψάλτη, ως παραμάνα της Ιουλιέτας.