Ενας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς του. Κάτοχος του Βραβείου Χορν, πολυσχιδής, του αρέσει να τσαλακώνεται και δεν επαναπαύεται στο βάρος που του προσδίδει το επίθετό του.
Ο Γιάννος Περλέγκας είναι κάθετος. «Στην τέχνη, όπως και στη ζωή, πρέπει να επανεφευρίσκεις διαρκώς τον εαυτό σου».
Παρουσιάζει στο Ίδρυμα Κακογιάννης ένα έργο, καταβύθιση στον εσωτερικό κόσμο, που μελετά χρόνια.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης συστήνει στο iefimerida.gr την παράσταση «Ο Αδαής και ο Παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ στην οποία υποκλίθηκε το κοινό κατά την παρουσίαση της πέρσι στην πειραματική σκηνή του Εθνικού.
«Ως μια αριστουργηματική βιτριολική κωμωδία, ή τραγωδία, αναλόγως πώς θα το δει κανείς» χαρακτηρίζει το έργο ο Γιάννος Περλέγκας, κάτι που προσυπογράφουν και όσοι έχουν δει την παράσταση.
Επί σκηνής διασημότερη τραγουδίστρια όπερας στον κόσμο, πρόκειται να τραγουδήσει για 222η φορά τον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ. Είναι εξαντλημένη από αυτήν την αέναη επανάληψη, αλλά και από την αδιάκοπη παρουσία του πατέρα της στο πλευρό της. Πρόκειται για έναν τυφλό και αλκοολικό γέρο, ο οποίος έχει επενδύσει όλη του την αποτυχημένη ζωή πάνω της.
Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας Δόκτωρ Ιατροδικαστικής, που μοιάζει να είναι εκεί για να παρηγορεί τον πατέρα και να κολακεύει την κόρη. Είναι το πρόσωπο κλειδί στην πρωταγωνιστική σχέση των άλλων δύο ηρώων.
Επί της ουσίας, αντιπροσωπεύει τον θάνατο που έχει επέλθει σε αυτήν τη νοσηρή σχέση. «Δεν είναι ένα εύκολο έργο. Αλλά και όχι τόσο βαρύ όσο ακούγεται» λέει καθησυχαστικά.
Δοκιμασμένη παράσταση στην πειραματική του Εθνικού. Γιατί αποφασίσατε την επανάληψή της; Φαντάζομαι όχι από ευκολία, τον ρωτώ
«Ασχολούμαι με τον Αδαή εδώ και περίπου 3 χρόνια, από τότε επί της ουσίας χρονολογείται η ενασχόλησή μου με το έργο του Μπέρνχαρντ. Πριν τον Αδαή, προηγήθηκε ο Ιμμάνουελ Καντ στο Θέατρο Τέχνης.
Οι 13 μόνον παραστάσεις που δόθηκαν στην Πειραματική Σκηνή πέρυσι, είναι αναντίστοιχες με την προσωπική μου καταβύθιση στον κόσμο του συγγραφέα, τις περσινές εξαντλητικές πρόβες, την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της παράστασης, αλλά κυρίως με τον κόπο όλων των πολλών υπέροχων και ταλαντούχων ηθοποιών και συντελεστών που μόχθησαν για αυτήν τη δουλειά.
Ευτυχώς, μετά τον κύκλο των παραστάσεων της Αθήνας, θα δώσουμε και 3 παραστάσεις 1, 2 και 3 Οκτώβρίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ των Δημητρίων στην Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αυλαία.
Πρέπει να πω, ότι η επανάληψη της παράστασης αποτελεί ένα τεράστιο για τις πλάτες μου οικονομικό ρίσκο, μιας και είναι μια πολύ ακριβή για τα δεδομένα ενός θιάσου νέων καλλιτεχνών παραγωγή και η πληρωμή μας εξαρτάται από τα ποσοστά. Οφείλω να ευχαριστήσω πάντως το Ίδρυμα Κακογιάννης για τη ζεστή του φιλοξενία, την αποφασιστική συνεισφορά της Αθηναϊκής Ζυθοποιΐας, και την σκηνογράφο Εύα Νάθενα, που χάρη σ’ αυτήν η παράσταση ξαναβλέπει τα φώτα της σκηνής».
Ενα κείμενο που θίγει το υπαρξιακό άγχος. Διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο ελληνα ψυχολόγου που αναφερόταν στο θέμα, ως τη μάστιγα της εποχής. Συμφωνείτε;
«Συμφωνώ απολύτως, άλλωστε το ζω και εγώ ο ίδιος στον υπερθετικό βαθμό. Είναι, άλλωστε κι ένας από τους λόγους για τους οποίους ανέβασα το έργο.
Αν μάλιστα συνδυάσουμε το άγχος με την υπερεξειδίκευση στην οποία μας σπρώχνει αυτή η κοινωνία και αν καθίσουμε να αναλογιστούμε ότι τρέχουμε σαν παράφρονες μέσα σ’ αυτές τις πολιτείες απλώς και μόνον για να καταρτιζόμαστε όλο και πιο πολύ στις δουλειές μας (αλλά για ποιον τελικά σκοπό;) φανταστείτε πόσο ολοταχώς κατευθυνόμαστε προς τον θάνατο. Ή για να μην ακούγεται τόσο
μαύρο αυτό που λέω, αν και μου φαίνεται εξίσου θανατερό, απομακρυνόμαστε από τη φύση. Την ίδια τη φύση, αλλά και την ίδια μας τη φύση, καθώς και από κάθε υποψία ελευθερίας».
Κάτοχος του βραβείου Χορν. Σε αυτή τη δουλειά, τα βραβεία εξαργυρώνονται με κάποιο τρόπο;
«Το βραβείο Χορν, όπως και κάθε βραβείο, σε συντροφεύει με ένα γλυκό αίσθημα για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, και μπορεί να σου φέρνει κάποια τύχη ή κάποιες ευκαιρίες για δουλειά για κάποιο διάστημα.
Αν περιμένεις όμως να εξαργυρώσεις μια επιτυχία, και να στρογγυλοκαθήσεις επάνω της αναπαυτικά, έχεις τελειώσει. Στην τέχνη, όπως και στη ζωή, πρέπει να επανεφευρίσκεις διαρκώς τον εαυτό σου. Και αυτό έχει χαρά, αλλά και μοναξιά. Δεν μπορεί να σε ενδιαφέρουν οι επιβραβεύσεις, αν βρίσκεσαι αληθινά μέσα σ’ αυτήν τη διαδικασία».
Γιος του σπουδαίου Τίμου Περλέγκα και της Αριστούλας Ελληνούδη. Μεγαλώσατε, φαντάζομαι, σε ένα περιβάλλον που η τέχνη του θεάτρου ήταν παρούσα. Έτσι όπως τη ζήσατε, τι από όσα είχατε φανταστεί βρήκατε μπροστά σας και τι όχι;
«Σίγουρα, λιγότερη αίγλη, λιγότερη χαρά και λιγότερη ανεμελιά. Βρήκα όμως, με τα χρόνια, τη χαρά να ανακαλύπτω και εντέλει να συγχωρώ την αντιφατικότητα του εαυτού μου και των ανθρώπων».
Παραστάσεις και με αγγλικούς υπέρτιτλους. Θεωρείτε πολυπολιτισμική την πόλη μας;
«Στις 8, 13, 14 και 15 Σεπτέμβρη η παράστασή μας θα παιχτεί με αγγλικούς υπότιτλους. Κάνουμε μια προσπάθεια ώστε να βγει η δουλειά μας στο εξωτερικό.
Η Αθήνα, φυσικά και είναι μια πολυπολιτισμική πόλη. Όπως όλες οι ευρωπαϊκές πόλεις. Αλλά με απίστευτη δυσανεξία σε ό,τι θεωρεί ξένο. Όπως και όλες οι ευρωπαϊκές πόλεις, δυστυχώς πια».
Νεα θεατρικη σεζόν ενοψει, χειμώνας 2016 – 2017, τι περιλαμβάνει για εσάς;
«Πέρα απο την παράσταση «Ο Αδαής και ο Παράφρων», ετοιμάζουμε για το Θέατρο Θησείον την παράσταση «Ενθύμιο – Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς» με πρωταγωνιστές την Ναταλία Τσαλίκη και τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο.
Η πρεμιέρα είναι προγραμματισμένη για τις 4 Νοεμβρίου. Φυσικά κι άλλα πολλά ακόμη, που δεν όμως είναι άμεσα ανακοινώσιμα».
Η παράσταση «Ο Αδαής και ο Παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης για 9 παραστάσεις
8-11 & 13-17 Σεπτεμβρίου στις 21:00
Οι παραστάσεις στις 8,13,14 και 15 Σεπτεμβρίου θα παιχτούν με αγγλικούς υπέρτιτλους.
Διανομή:
Βασίλισσα της Νύχτας: Ανθή Ευστρατιάδου
Κυρία Φάργκο/Σερβιτόρος Βίντερ: Γιάννης Καπελέρης
Πατέρας: Χρήστος Μαλάκης
Δόκτωρ: Γιάννος Περλέγκας