Τα θέλουν γιατί είναι όμορφα, τα παίρνουν σπίτι γιατί τους φτιάχνουν τη διάθεση, ωστόσο δεν τους συμπεριφέρονται όπως τους αξίζει και το αποτέλεσμα είναι τραγικό.
Αιχμαλωτίζουν άγρια πουλιά για να απολαμβάνουν το τραγούδι τους, αλλά αυτά, μην αντέχοντας τη σκλαβιά, πεθαίνουν ... τραγουδώντας. Τους κρύους μήνες του χειμώνα, τα άγρια πουλιά, όπως καρδερίνες, φλώροι, σκαθάρια και γαλιάνδρες, αδυνατώντας να βρουν εύκολα τροφή στη φύση, καταφεύγουν στις πόλεις, όπου πέφτουν θύματα παράνομου εμπορίου. Χρησιμοποιώντας ξόβεργες και ειδικές παγίδες, διάφοροι επιτήδειοι αιχμαλωτίζουν τα πουλιά, με σκοπό την προώθησή τους στο παράνομο εμπόριο.
«Τα πουλάκια αυτά, πετούν στις πόλεις ψάχνοντας για τροφή και πολλές φορές αιχμαλωτίζονται για το μελωδικό τους τραγούδι», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο υπεύθυνος του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων Θεσσαλονίκης (ΕΚΠΑΖ), Στέλιος Γερονυμάκης, προτρέποντας τους κατοίκους των πόλεων να καταγγέλλουν άμεσα στο δασαρχείο όσα περιστατικά πέφτουν στην αντίληψή τους.
Εξηγώντας τη μέθοδο παγίδευσης πουλιών, σημειώνει ότι χρησιμοποιούν ως δόλωμα μια καρδερίνα σε ένα κλουβί ή κράχτες, δηλαδή μηχανήματα αναπαραγωγής της φωνής ενός πουλιού και δίπλα στήνουν μια άλλη παγίδα με τροφή ούτως ώστε, μόλις πλησιάσει ένα πουλί, το καπάκι να κλείσει.
Μια άλλη μέθοδος είναι οι ξόβεργες, δηλαδή δύο όρθια ξύλα αλειμμένα με βενζινόκολα απ΄ όπου ξεκολλάνε τα πουλιά χρησιμοποιώντας διαλύτη με αποτέλεσμα, πολλές φορές, να πεθαίνουν μαρτυρικά.
«Το τραγικό είναι ότι, επειδή κυνηγάνε αρσενικά πουλιά, αφού μόνο αυτά κελαηδούν, αν παγιδεύσουν θηλυκά, αντί να τα ελευθερώσουν, τα θανατώνουν για να μην τα ξαναπιάσουν!» λέει ο κ.Γερονυμάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, μεγάλο ποσοστό από τα άγρια πουλάκια που αιχμαλωτίζονται, πεθαίνουν μέσα σε λίγες μέρες από το στρες της φυλάκισης, καθώς δεν τρώνε και χτυπιούνται με μανία στα κάγκελα, προσπαθώντας να δραπετεύσουν από το κλουβί τους.
Όσο για το κελάηδημα, που αποτελεί το δέλεαρ των παράνομων εμπόρων, χρειάζονται πάνω από ένα χρόνο για να συνηθίσουν στην ιδέα ότι είναι αιχμάλωτα και να αρχίσουν μετά να τραγουδούν.
Πάντως, όπως διαπιστώνει ο υπεύθυνος του ΕΚΠΑΖ, σπάνια είναι έμποροι αυτοί που επιδίδονται στην παγίδευση πουλιών και ιδιώτες εξακολουθούν να στήνουν παγίδες, προκειμένου να πουλήσουν στη συνέχεια τα πουλιά για περίπου 10 ευρώ το ένα.
Το ΕΚΠΑΖ ενημερώθηκε φέτος για 5 περιστατικά παράνομης παγίδευσης πουλιών σε ταράτσες πολυκατοικιών, όπου, τις περισσότερες φορές, υπάρχει εγκατεστημένος περιστερώνας και στη συνέχεια ειδοποίησε το δασαρχείο, που είναι και το καθ΄ ύλην αρμόδιο για τη δίωξη των υπευθύνων.
«Αν και η νομοθεσία απαγορεύει την παγίδευση των άγριων πουλιών, διαπιστώνουμε ότι πωλούνται ελεύθερα στα καταστήματα πώλησης κατοικίδιων ζώων, ειδικές παγίδες, οι οποίες ονομάζονται ψευδεπίγραφα 'κουτιά μεταφοράς', χωρίς όμως να διαθέτουν ούτε θέση για φαγητό ούτε ποτίστρα, ενώ ο χώρος για το ζώο είναι εξαιρετικά μικρός» καταγγέλλει ο κ.Γερονυμάκης.
Ως ένα πάθος των ανθρώπων που θέλουν να παγιδεύουν τους «τραγουδιστές» της φύσης, χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο «χόμπι» η υπεύθυνη του γραφείου θήρας του δασαρχείου Θεσσαλονίκης Αμαλία Αντωνοπούλου, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για παράβαση που διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος.
«Έχουμε μεγάλη ευαισθησία σε αυτή την παράβαση και κάνουμε συχνά αιφνίδιους ελέγχους σε υπαίθριες αγορές, όπως στο Καπάνι, ενώ ενεργούμε άμεσα, όταν υπάρχουν καταγγελίες, ακόμα και για μπαλκόνια όπου περίοικοι βλέπουν σε κλουβιά φλώρους ή καρδερίνες» τονίζει η κ.Αντωνοπούλου.
Στο παζάρι, στο Σχιστό Αττικής, όπου πωλούνταν άγρια πουλιά, έχει παρέμβει πολλές φορές και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μαλαμώ Κορμπέτη.
«Ετησίως δεχόμαστε γύρω στις 200 καταγγελίες για παράνομη παγίδευση πουλιών αλλά παρεμβαίνουμε περίπου σε 30, λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων» δηλώνει η εκπρόσωπος της ΕΟΕ.