Το να κοιτάζει κάποιος τις φωτογραφίες της Νέας Υόρκης που τράβηξε ο φωτογράφος Robert Herman τη δεκαετία του 1980 είναι σαν να βλέπει μια ταινία.
Ο φωτογράφος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας καθισμένος στον κινηματογράφο του οποίου ιδιοκτήτες ήταν οι γονείς του. Συχνά, παρακολουθούσε δέκα ως είκοσι φορές την ίδια ταινία. «Μετά από κάποια στιγμή, δεν παρακολουθείτε πια την ταινία για το σενάριο αλλά για τις εικόνες» έχει δηλώσει ο Herman.
«Λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο οι διευθυντές φωτογραφίας, στις αρχές του 1970 συνελάμβαναν τον ήλιο και τον τρόπο με τον οποίο συνέθεταν τα πλάνα τους και πιστεύω ότι αυτό μου εντυπώθηκε», έχει πει.
Ο Herman πήγε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο. Δούλεψε σε δικές του ταινίες και σε ταινίες άλλων σπουδαστών ώσπου έπιασε δουλειά ως φωτογράφος στο πλατό. Εκεί περίμενε ώρες ολόκληρες ώσπου να αλλάξει ο καιρός και το φως. Οταν έκανε παύση, περπατούσε στη γειτονιά και τραβούσε τις δικές του φωτογραφίες.
«Εκείνη τη στιγμή άρχισα να τραβάω σοβαρά φωτογραφίες στο δρόμο. Μου άρεσε να κάνω φωτογραφίες για τον κινηματογράφο αλλά δεν είμαι πλασμένος για να μένω καθιστός και να πλήττω ...παρότι η φωτογραφία στον κινηματογράφο έφερνε περισσότερα χρήματα».
Ο Herman τράβηκε κυρίως φωτογραφίες εκεί που ζούσε και δούλευε, αναζητώντας στιγμές όσο γινόταν πιο αυθεντικές.
«Με τον χρόνο άρχισα να γίνομαι φωτογράφος, ψυχολογικά ήταν πολύ καλό για μένα να έχω καθημερινά κάτι δημιουργικό να κάνω στη ζωή μου. Η φωτογραφία είναι κάτι που μπορείτε να ελέγξετε: μπορείτε να το κάνετε όποτε θέλετε, να δουλέψετε πάνω στο υλικό όποτε θέλετε και δεν είστε πάντα εκεί να περιμένετε ένα πλήθος ανθρώπων να σας πει οκ».
Οι φωτογραφίες από τους δρόμους της Νέας Υόρκης τραβήχτηκαν σε φιλμ Kodachrome, το οποίο έχει εξαφανιστεί από τότε αλλά οι εικόνες απέκτησαν έτσι αξία. Αλλά με την εξαφάνιση του φιλμ, χάθηκαν και οι δρόμοι της Νέας Υόρκης, άλλοτε ευχάριστοι και ζωντανοί και έγιναν αγνώριστοι.
Σήμερα, όλες οι φωτογραφίες του Herman συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο με τίτλο The New Yorkers και περιλαμβάνει όλη τη δουλειά του σε φιλμ Kodachrome από το 1978 ως το 2005.