Οχτώ μήνες πριν από την εισβολή στο Ιράκ, το 2003, ο Τόνι Μπλερ έγραψε στον Τζορτζ Μπους «Θα είμαι μαζί σου, ό,τι κι αν γίνει», προσφέροντας την αμέριστη υποστήριξή του, πολύ πριν οι επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ ολοκληρώσουν το έργο τους.
Στο εξασέλιδο σημείωμα, που ήταν προσωπικό και απόρρητο, ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός έγραφε στον πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Ιούλιο του 2002, ότι η απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν θα «απελευθέρωνε την περιοχή», ακόμη κι αν οι Ιρακινοί «αισθανθούν διχασμένοι για την εισβολή» και μπορεί κάλλιστα να αντεπιτεθούν.
Πρόκειται για μία από τις αρκετές απόρρητες επιστολές που έστειλε ο Μπλερ στον Μπους, πριν από την εισβολή στο Ιράκ, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και μετά, οι οποίες αποκαλύφθηκαν την Τετάρτη, ως μέρος της έκθεσης Σίλκοτ. Αυτές, σχολιάζει ο Guardian, σκιαγραφούν την εικόνα ενός Βρετανού πρωθυπουργού που παλεύει με την απουσία αποδεικτικών στοιχείων για όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, που πασχίζει να πείσει τον Μπους να προσπαθήσει να εξασφαλίσει τη στήριξη του ΟΗΕ για την εισβολή και τη δική του πεποίθηση για την ηθική ορθότητα της ανατροπής ενός δικτάτορα, όπως και την πεποίθηση ότι μία νέα αραβική δημοκρατία θα δημιουργηθεί αργότερα. Επίσης, οι επιστολές αποκαλύπτουν τη μεγάλη μεταστροφή του Μπλερ αμέσως μετά από την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, καθώς ανέφερε στον Μπους τον μεγαλύτερο φόβο του ότι «αν καταρρεύσει, τα πάντα καταρρέουν στην περιοχή».
Πριν από την εισβολή, ο Μπλερ φαίνεται να έχει ως κίνητρο τον ιστορικό αντίκτυπο της πρότασης του ίδιου και του Μπους. Εξι ημέρες από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιδρομές στη Βαγδάτη το 2003, είπε στον τότε Αμερικανό πρόεδρο «Αυτή είναι η στιγμή που μπορείς να καθορίσεις τη διεθνή πολιτική για την επόμενη γενιά: μία πραγματική μετα-ψυχροπολεμική παγκόσμια τάξη. Η φιλοδοξία μας είναι μεγάλη: η δημιουργία μίας παγκόσμιας ατζέντας γύρω από την οποία μπορούμε να ενώσουμε τον κόσμο και όχι να τον διαιρέσουμε σε αντίπαλα κέντρα εξουσίας».
Παράλληλα, γελοιοποιούσε το κύμα θυμού από την Ευρώπη για την εισβολή, μιλώντας για μία «γελοία και διαστρεβλωμένη άποψη για τις ΗΠΑ που επισκιάζει τον θεμελιώδη στόχο». Παράλληλα, ο Μπλερ επικαλέστηκε έναν Ευρωπαίο ηγέτη- χωρίς να τον κατονομάσει- ο οποίος σε μία συζήτηση συνέκρινε τον τότε υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. «Οι ορθολογιστές συμπεριφέρονται πολύ ηλίθια», διαμαρτυρήθηκε ο Μπλερ σε εκείνο το μήνυμα προς τον Μπους.
Ομως, σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 2 Ιουνίου 2003, με τον Σαντάμ Χουσεΐν να έχει ανατραπεί και το Ιράκ σε κατάσταση χάους, ο τόνος του Μπλερ άλλαξε, έχοντας επισκεφθεί τη χώρα. «Το έργο είναι απόλυτα τρομερό και δεν είμαι σίγουρος ότι είμαστε εξοπλισμένοι για αυτό. Αυτό είναι χειρότερο από το να ανοικοδομείς μία χώρα από το μηδέν. Ξεκινάμε από πολύ πίσω. Με τον καιρός, μπορεί να τακτοποιηθεί. Αλλά ο χρόνος μετρά εναντίον μας», έλεγε τότε ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός.
«Αν καταρρεύσει, τα πάντα θα καταρρεύσουν στην περιοχή», ανέφερε ακόμη, με το πλάνο τριών σημείων του να περιλαμβάνει ενίσχυση της ασφάλειας στη Βαγδάτη, επίσπευση της ανοικοδόμησης και «να βάλουμε πράγματα που θέλουν να δουν οι άνθρωποι στην τηλεόραση- εγχώριες σαπουνόπερες, ποδόσφαιρο κ.α.».
Μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου του 2003, οι συνθήκες στο Ιράκ χειροτέρευαν. «Οπως προέβλεψες, ο απόηχος και η ανοικοδόμηση του Ιράκ αποδεικνύεται η πιο δύσκολη φάση», έγραφε ο Μπλερ στον Μπους. Ενα μήνα αργότερα, ένας τόνος πανικού φαίνεται να προστίθεται στις επιστολές. «Είναι δύσκολη η κατάσταση στο Ιράκ», έγραψε στον Αμερικανό πρόεδρο. «Χάνουμε ανθρώπους από τρομοκρατικές επιθέσεις. Δεν έχουμε βρει αρκετά για τα όπλα μαζικής καταστροφής. Στη διεθνή κοινότητα υπάρχει μία αίσθηση χαιρεκακίας. Ο Μπλερ και ο Μπους το ξεκίνησαν. Είναι δικό τους πρόβλημα, άστους να το λύσουν».
Ομως, χωρίς να δείχνει καμία αμφιβολία για την παρέμβαση, διαμαρτυρόταν στον Μπους ότι η πεποίθησή του πως η μάχη να ελεγχθεί το Ιράκ θα καθορίσει το πνεύμα του μελλοντικού κόσμου, πήγαινε χαμένη στο θέμα των όπλων μαζικής καταστροφής. «Το Ιράκ είναι ένα τεστ για το πόσο αποφασισμένοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε την απειλή. Η ανησυχία μου τώρα είναι ότι ο κόσμος πιστεύει: το Ιράκ ήταν μία δύσκολη περίπτωση, οπότε δεν θα το ξαναδοκιμάσουν. Πρέπει να μην είμαστε απολογητικοί, απόλυτα», προέτρεπε τον Μπους.
Σε εκείνο το μήνυμα που ξεκινούσε με το «Μαζί σου, ό,τι κι αν συμβεί», ο Μπλερ ήταν ξεκάθαρος για τις δυσκολίες της εισβολής. «Ο σχεδιασμός και η στρατηγική είναι η πιο δύσκολη έως τώρα. Δεν είναι Κόσοβο. Δεν είναι Αφγανιστάν. Δεν είναι καν πόλεμος του Κόλπου», έγραφε.
Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός πρότεινε ότι «οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προχωρήσουν μόνες, με την υποστήριξη της Βρετανίας», αλλά προειδοποιούσε ότι «οι αντεγκλήσεις θα μπορούσαν να ξεκινήσουν γρήγορα, αν πήγαινε στραβά το θέμα», ενώ εξέφραζε την ανησυχία του για το τι θα συνέβαινε αν οι Ιρακινοί διχάζονταν με την εισβολή και αποφάσιζαν να αντισταθούν.