Σπουδαίο μέταλλο, πραγματική περφόρμερ στη σκηνή.
Έμφυτα και τα δύο, το πρώτο της το εξέλιξε ο Θάνος Μικρούτσικος και το δεύτερο ο Σταμάτης Κραουνάκης, αφού έχει στο βιογραφικό της και ένα πέρασμα από τη ΣΠΕΙΡΑ ΣΠΕΙΡΑ.
Μετά από την εξαιρετική παράσταση για τη ζωή του Καββαδία στην οποία συμμετείχε, η Ρίτα Αντωνοπούλου παρουσιάζει δικά της τραγούδια, αλλά και όσα αγαπά, για δυο Σάββατα, 16 και 21 Απριλίου στη Σφίγγα. Η μουσική παράσταση έχει τίτλο «Το ένα φέρνει τ’ άλλο» και κάπως έτσι θα κυλήσει και η βραδιά.
Το τραγούδι είναι πάντα λύτρωση, είναι διέξοδος, κυρίως σε δύσκολες κοινωνικά εποχές σαν και αυτή που διανύουμε. Η Ρίτα Αντωνοπούλου μονολογεί, ψάχνει απαντήσεις σε ερωτήματα που βασανίζουν και μοιράζεται τις σκέψεις της με το iefimerida.gr.
Με πιάνω να κλείνομαι στο μικρόκοσμό μου γιατί δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό που συμβαίνει γύρω μου
«Πάντα έβρισκα μέσα μου μια νότα αισιοδοξίας. Ό,τι κι αν συνέβαινε, υπήρχε κάπου μια πηγή από όπου μπορούσα κι αντλούσα μια βαθιά πίστη στον άνθρωπο και μια θετική σκέψη για το μετά. Πάει καιρός που νιώθω την πηγή να στερεύει κι αυτό με θλίβει. Κυρίως με ανησυχεί γιατί δεν έχω από πού να πιαστώ, σα να με έχουν προδώσει όλες οι δικλείδες ασφαλείας. Με πιάνω να κλείνομαι στο μικρόκοσμό μου γιατί δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό που συμβαίνει γύρω μου. Τι να το κάνω; Πού να το χωρέσω; Πώς να το παλέψω; Πώς να το νικήσω; Πώς να βοηθήσω; Τι έχει πάθει ο κόσμος; Τι έχει πάθει ο άνθρωπος;
Θα μου πεις τώρα ανακαλύπτεις τη φρίκη του είδους σου; Δεν είχες γνώση από την ιστορία; Κι απαντώ ότι για κάποιον απροσδιόριστο λόγο και ενδεχομένως εντελώς αφελώς πίστευα ότι κάτι θα αλλάξει. Ότι δε μπορεί, θα συνειδητοποιήσουμε, θα ξυπνήσουμε, θα συνέλθουμε. Κοιτάζω την κόρη μου να παίζει ανέμελα και να ζωγραφίζει πριγκίπισσες κι ένα κομμάτι μου θέλει να της μιλήσει για όλη τη δυστυχία και την απόγνωση του κόσμου, να την ταρακουνήσει, να της πει ξύπνα δεν είναι ο κόσμος σαν τα παραμύθια κι ένα άλλο θέλει να την αφήσει στο παλάτι της χιονάτης, εκεί που οι κακοί πάντα χάνουν στο τέλος κι όλοι ζούνε καλά κι εμείς καλύτερα.
Όλες μου οι σκέψεις, όλες οι ανησυχίες, οι φόβοι, οι εναπομείνασες ελπίδες βγαίνουν στο τραγούδι μου. Εκεί αφήνω τα πάντα ελεύθερα να εκφραστούν, να επικοινωνηθούν, να τα μοιραστώ, να μην τα κουβαλάω μόνη μου, και είναι τεράστια η ανακούφιση όταν βλέπω να υπάρχει κόσμος που έχει ακριβώς την ίδια ανάγκη μοιράσματος κι έρχεται να τραγουδήσουμε παρέα και να ακούσει αυτά που έχω να του πω.
Ίσως γι' αυτό και είμαι συνέχεια στο δρόμο εδώ και χρόνια, για αυτήν την επαφή. Θέλω να κάνω όσα περισσότερα live μπορώ, γιατί φεύγοντας νιώθω ότι συνομίλησα με τρόπο λυτρωτικό μέσα από τη μουσική που αγαπώ. Εκεί χωράνε μέσα σε 2,5 ώρες όλα τα συναισθήματα και ευχαριστώ βαθιά όλους όσοι είστε πάντα παρόντες.
Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε...(Μικρόκοσμος- Ναζίμ Χικμετ)».
Η Ρίτα Αντωνοπούλου εμφανίζεται για δυο live Σαββατόβραδο στη Σφίγγα.
Μαζί της τρεις καταξιωμένοι Έλληνες μουσικοί: Ο Σταύρος Καβαλιεράτος στο κοντραμπάσο, ο πολύπειρος Θύμιος Παπαδόπουλος στα πνευστά και ο σπουδαίος σολίστ και συνθέτης Μανόλης Ανδρουλιδάκης στις κιθάρες,στην ενορχήστρωση και το συντονισμό όλης της παράστασης.
16 και 23 Απριλίου-Σφίγγα Music Theater-Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής