Τραγούδι, χορός, συνθήματα και μια μεγάλη φωτιά στο κέντρο ενός χωραφιού ήταν η αρχή των εορτασμών του Νεβρόζ το βράδυ της Κυριακής στην Ειδομένη.
Στις 21 Μαρτίου, οι Κούρδοι γιορτάζουν την εαρινή ισημερία, το Νεβρόζ, που είναι ταυτόχρονα εθνική γιορτή και πρωτοχρονιά.
Εχοντας βαμμένα τα πρόσωπά τους στα χρώματα της κουρδικής σημαίας και πλεγμένες κορδέλες στα ίδια χρώματα, μικροί και μεγάλοι ανέμιζαν σημαίες και κρατούσαν πλακάτ, με συνθήματα όπως «το Νεβρόζ είναι ημέρα ειρήνης και αγάπης», «ανοίξτε τα σύνορα» και «θέλουμε ειρήνη», γύρω από την φωτιά.
Παράλληλα, από την άλλη πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής, μια ομάδα Σύρων χόρευε παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας τους, υπό τις επευφημίες των υπολοίπων.
Νωρίτερα, από τις γραμμές είχαν αποχωρίσει 5-6 πρόσφυγες, που είχαν ξεκινήσει καθιστική διαμαρτυρία από το πρωί.
Παρών, εκεί, και πάλι ο Χοσάμ, φοιτητής νομικής από τη Δαμασκό, ο οποίος κάθε μέρα κρατά ένα χαρτόνι. Μπορεί τις προηγούμενες ημέρες να έγραφε κάποιο σύνθημα επάνω σε αυτό, σήμερα, όμως, ήταν κενό. Οπως είπε, αυτό συμβόλιζε το κενό που αισθάνεται μέσα του, αφού δεν ξέρει πώς θα μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του προς τη βόρεια Ευρώπη.
Από την πλευρά τους, τα παιδιά της Ειδομένης στέλνουν το δικό τους μήνυμα ειρήνης, στολίζοντας τμήμα του συρματοπλέγματος πλάι στις σιδηροδρομικές γραμμές.
«Θέλουμε ειρήνη, όχι πόλεμο» λέει η μικρή Ζέιναμπ, δείχνοντας μια ζωγραφιά με μια καρδιά.