«Θα συνιστούσαμε στον κο Υπουργό να δει την ταινία του Ντ. Γ. Γκρίφιθ «Μισαλλοδοξία», γιατί αυτό χαρακτηρίζει και την πολιτική του» δηλώνει ο Σταύρος Θεοδωράκης αναφορικά με τις αλλαγές προσώπων σε Φεστιβάλ Αθηνών και Κέντρο Κινηματογράφου.
Η δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη
«Ο νυν Υπουργός Πολιτισμού κ. Μπαλτάς, δεν ξέχασε την ιδιότητα του υπερυπουργού που κατείχε στην προηγούμενη κυβερνητική σύνθεση. Μόνο που τώρα κατέκτησε και την ιδιότητα του δικαστή και εκτελεστή ποινών κατά το δοκούν.
Αφού καρατόμησε τον, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένο πρόεδρο του Ελληνικού φεστιβάλ Γιώργο Λούκο, βασιζόμενος σε εκκρεμείς δικαστικές κατηγορίες, καταργώντας κάθε τεκμήριο αθωότητας και σπεύδοντας να υπακούσει σε δημοσιεύματα φιλικής της κυβέρνησης εφημερίδας, τώρα έκανε ένα ακόμα βήμα, σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως κάθαρση και εκδημοκρατισμό του Πολιτισμού.
Υιοθετώντας καταγγελίες πρώην μελών του Δ.Σ. του Κέντρου κινηματογράφου και χωρίς να παραθέτει στοιχεία που να τις αποδεικνύουν, καθαίρεσε σύσσωμο το ΔΣ και το γενικό διευθυντή Γρηγόρη Καραντινάκη, τον οποίο ο προκάτοχός του είχε διατηρήσει στη θέση αυτή, αν και είχε κατηγορηθεί και είχε απαλλαχθεί κι αυτός με τη σειρά του με βούλευμα και ακριβώς λίγες μέρες αφού είχε τοποθετηθεί δημοσίως δηλώνοντας την αντίθεσή του στην αποπομπή του Γ. Λούκου! Διατήρησε μόνο τον κριτικό κινηματογράφου της Αυγής για ευνόητους λόγους.
Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής των νέων μελών του ΔΣ του Κέντρου Κινηματογράφου; Ποια η νέα κινηματογραφική πολιτική του υπουργείου Πολιτισμού;
Ποια η πολιτική του για τη διαφύλαξη της οπτικοακουστικής πολιτιστικής κληρονομιάς;
Απολύτως ανύπαρκτα και ιδιοτελή.
Με καθεστωτισμό ο Πολιτισμός βουλιάζει» και καταλήγει «Θα συνιστούσαμε στον κο Υπουργό να δει την ταινία του Ντ. Γ. Γκρίφιθ Μισαλλοδοξία. Γιατί αυτό χαρακτηρίζει και την πολιτική του».
Γιατί «Μισαλλοδοξία»;
H υπερμεγέθη «Μισαλλοδοξία» του Γκρίφιθ συγκεντρώνει σε μία ταινία τέσσερα γεγονότα της ιστορίας από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη, άσχετα μεταξύ τους. Τα τέσσερα αυτά επεισόδια ήταν η «πτώση της Βαβυλώνας», τα «πάθη του Χριστού», η «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» και ένα σύγχρονο δράμα, «η μάνα και ο νόμος» τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών εποχών. Το μόνο κοινό τους στοιχείο, είναι η έννοια «μισαλλοδοξία».