Η Εντίθ Πιαφ γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1915 στο νοσοκομείο Τενόν του Παρισιού και όχι στον δρόμο, όπως λέει ο θρύλος για την περιπετειώδη ζωή της.
Στο είδος της μουσικής που υπηρέτησε, με το μοναδικό της στυλ και την απαράμιλλη φωνή της, η Πιαφ (La Môme, «Το Παιδί», όπως την αποκαλούν οι Γάλλοι) έφτασε στην κορυφή, όπως η Μπίλι Χολιντέι στην τζαζ και η Μαρία Κάλλας στην όπερα. Και οι τρεις, εξάλλου, έζησαν μια μυθιστορηματική ζωή.
Το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου η Γαλλία θα βρίσκεται στο πόδι για να τιμήσει την αγαπημένη της τραγουδίστρια. Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν από την εκκλησία St Jean-Baptiste, στο προάστιο της Μπελβίλ. Εκεί βαπτίστηκε η Πιαφ, το 1917. Ας σημειωθεί ότι η καθολική εκκλησία αρνήθηκε την ταφή στη διαζευγμένη Πιαφ όταν πέθανε, τον Οκτώβριο του 1963.
Αυτό το Σάββατο η εκκλησία της ενορίας της θα ψάλει στη μνήμη της αλλά και στη μνήμη του τελευταίου της συζύγου, του Ελληνα Théo Sarapo, που το αληθινό του όνομα ήταν Θεοφάνης Λαμπούκας, 20 χρόνια μικρότερός της. Οταν γνωρίστηκαν η Εντίθ ήταν 46 ετών και εκείνος 26, αλλά ο έρωτάς τους ήταν μοναδικός.
Η Κρίστι, η μικρή αδελφή του Τεό, έγραψε βιβλίο για την ιδιαίτερη χημεία που ένωνε το παράξενο ζευγάρι, με τίτλο «Ο τελευταίος έρωτας της Εντίθ Πιαφ». Η Κρίστι ήταν 20 ετών όταν ξεκίνησε ο έρωτας του αδελφού της με τη διάσημη τραγουδίστρια-θρύλο της Γαλλίας και έζησε μαζί τους για ένα διάστημα στο σπίτι τους στην πόλη Γκρας. «Εμεινα στο δωμάτιο του Σαρλ Αζναβούρ», θυμάται σήμερα.
Πιαφ και Τεό:
Το ζευγάρι έμεινε παντρεμένο ένα χρόνο, ως τον θάνατο της Πιάφ, από ανεύρισμα, σε ηλικία 47 ετών. Δύο μήνες νωρίτερα τραγουδούσε ακόμη στη σκηνή την επιτυχία «Σε τι χρειάζεται ο έρωτας».
Στον κοινό τους τάφο, στο νεκροταφείο Père-Lachaise είναι γραμμένο «Αυτοί που αγαπήθηκαν». Εκεί, κάποιοι αφήνουν κάθε μέρα φρέσκα λουλούδια.
Μια ζωή σύντομη αλλά έντονη
Η μητέρα της Πιάφ ήταν κι αυτή τραγουδίστρια του δρόμου αλλά την εγκατέλειψε. Τραγουδούσε μαζί με τον πατέρα της στις λαϊκές συνοικίες της Μπελβίλ και της Πιγκάλ στο Παρίσι όταν την εντόπισε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και την προσέλαβε. Ετσι, από το 1937, “La Môme” γίνεται Εντίθ Πιάφ και το ανυπέρβλητο ταλέντο της θα κορυφωθεί και θα την οδηγήσει ως τα μεγάλα συναυλικά κέντρα του εξωτερικού.
Εδώ με την Μάρλεν Ντίτριχ:
Μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερα όμορφα χαρακτηριστικά, με ύψος 1.47 μπόρεσε να ζήσει μερικούς από τους μεγαλύτερους έρωτες και να φέρει στο κρεβάτι της πολλούς εραστές. Η συλλογή της από συζύγους και εραστές είναι τεράστια και της αποδίδουν, μεταξύ άλλων, τον Υβ Μοντάν, τον Ζορζ Μουστακί κλπ. Μετά τον θάνατο του μεγάλου έρωτα, του πυγμάχου Μαρσέλ Σερντάν προσπαθούσε να βρει τον έρωτα στο πρόσωπο κάθε άντρα. Ο Ελληνας Τεό Σαραπό ήταν ο τελευταίος που την αγάπησε.
Διέμενε σε ένα όμορφο διαμέρισμα στο κέντρο του Παρισιού και όλοι ήξεραν ότι όταν “La Môme” άλλαζε εραστή του έπλεκε πουλόβερ. Μερικές φορές πριν τελειώσει το πουλόβερ ένας άλλος άντρας έμπαινε στη ζωή της. Πέρασε τον καιρό της πλέκοντας και ξαναπλέκοντας τον έρωτα...
Από παιδί την είχαν εμπιστευθεί στη γιαγιά της, η οποία διατηρούσε οίκο ανοχής στην Νορμανδία. Σε ηλικία 6 ετών αρρώστησε από σοβαρή ασθένεια στο μάτι και παραλίγο να τυφλωθεί, ενώ φορούσε ένα μαύρο μαντήλι στο πρόσωπο, σαν πειρατής. Μητέρες της είναι οι πόρνες και την πήγαιναν να προσευχηθεί στον τάφο της Αγίας Τερέζας. Εκεί ξαναβρήκε την όρασή της και άρχισε να πιστεύει στα θαύματα. Είχε λατρεία για την Αγία Τερέζα.
Ακούστε το διασημότερο τραγούδι της La vie en rose: