Η Χεμπ Τζαμάλ δεν θυμάται τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ηταν μόλις ενός έτους τότε. Μεγαλώνοντας στο Μπρονξ, είχε άγνοια για τις εισβολές στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και για το κύμα καχυποψίας απέναντι στους Μουσουλμάνους στις ΗΠΑ.
Ομως, αυτό το χρόνο και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, η είσοδός της στην εφηβεία συνέπεσε με την βίαιη εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους και ένα κύμα ισλαμοφοβίας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται αντιμέτωπη με μερικές από τις πιο σκληρές προκλήσεις, επειδή είναι μία νεαρή μουσουλμάνα στις ΗΠΑ.
Αντί να ασχολείται με τις συνήθεις εφηβικές ανησυχίες- τις εργασίες για το σχολείο, τα ρούχα και τις παρέες με φίλους- πρέπει να παλέψει με το αντιμουσουλμανικό αίσθημα και να αλλάξει τις συνήθειές της, προκειμένου να αποφύγει να γίνει στόχος επιθέσεων, καθώς ανησυχεί για το πώς την αντιμετωπίζει η υπόλοιπη κοινωνία. Επανειλημμένα, έχει αισθανθεί την υποχρέωση να δικαιολογήσει την πίστη της και να πάρει αποστάσεις από τους τρομοκράτες που δολοφονούν στο όνομα της θρησκείας της.
«Πρέπει να καθίσω και να μελετήσω περισσότερο, να σκεφτώ περισσότερο. Και αυτό για μία 15χρονη είναι δύσκολο, δεν θες να σκέφτεσαι περισσότερο σε αυτή την ηλικία», λέει μιλώντας στους New York Times. «Νιώθω πως οι τελευταίοι δύο μήνες ήταν ίσως οι πιο δύσκολοι της ζωής μου», συμπληρώνει.
Η Τζαμάλ ανήκει σε μία γενιά μουσουλμάνων Αμερικανών, που μεγάλωσαν εν μέσω της μάχης κατά της τρομοκρατίας. Νεαροί μουσουλμάνοι στη χώρα της αναγκάζονται να καταπιαστούν με ερωτήματα που αφορούν την ταυτότητα, την κοινωνία, την πολιτική και την πίστη. Η πίεση έχει κάνει πολλά από αυτά τα παιδιά να νιώθουν αποξενωμένα και απομονωμένα, ανεπιθύμητα στην ίδια τους τη χώρα.
Αυτές οι προκλήσεις έχουν πολλαπλασιαστεί εξαιτίας των γεγονότων του τελευταίου χρόνου, τα οποία τροφοδότησαν το αντιμουσουλμανικό αίσθημα στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η επίθεση στο Σαν Μπερναρντίνο και η πρόταση του Ντόναλντ Τραμπ να απαγορευθεί στους μουσουλμάνους η είσοδος στις ΗΠΑ συνέβαλαν σε αυτό.
Γονείς και σύμβουλοι ανησυχούν για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει αυτή η προκατάληψη απέναντι στα συγκεκριμένα παιδιά. «Οι νεαροί μουσουλμάνοι στις ΗΠΑ είναι αντιμέτωποι με ένα χρόνιο τραύμα μετά από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, εξαιτίας του συνεχούς άγχους για το αντιμουσουλμανικό συναίσθημα», λέει η Φάρχα Αμπάσι, επίκουρη καθηγήτρια ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. «Και επιπλέον, υπάρχει η πίεση εξαιτίας του Ισλαμικού Κράτους», προσθέτει.
Ακόμη και στη Νέα Υόρκη της διαφορετικότητας, όπου εκτιμάται ότι ζουν τουλάχιστον 600.000 Μουσουλμάνοι, η παρενόχλησή τους έγινε κομμάτι της ζωής, ιδιαίτερα μετά από την 11η Σεπτεμβρίου.
«Αν υπάρχει μουσουλμάνος που δεν τον έχουν αποκαλέσει τρομοκράτη κάποια στιγμή στο σχολείο, τότε πιθανόν πήγαν σε ένα πολύ καλό σχολείο και χαίρομαι για αυτούς», λέει χαρακτηριστικά η Τζαμάλ.
«Θυμάμαι την επιθετικότητα που αντιμετώπιζε η μητέρα μου όταν φορούσε χιτζάμπ», λέει από την πλευρά της Τζενσίν Ραϊχάν. Η 17χρονη μαθήτρια φορούσε και εκείνη μαντίλα μικρότερη, όμως μετά από τα «περίεργα» βλέμματα που δεχόταν και τη συμπεριφορά που αντιμετώπιζε, αποφάσισε να τη βγάλει. «Πλέον, δεν νιώθω άνετα να τη φοράω», παραδέχεται. «Είναι σαν να είναι όλοι εναντίον μας, ότι πρέπει να αποδείξεις κάτι», δηλώνει ο Σαφίκ Μαϊνταλαβίεχ, πρωτοετής στο πανεπιστήμιο.
Προσπαθώντας να βρουν το δρόμο τους, κάποιοι από αυτούς τους νεαρούς μουσουλμάνους Αμερικανούς άλλαξαν συνήθειες. Σταμάτησαν να προσεύχονται δημόσια, ή να μιλούν με τους γονείς τους στο τηλέφωνο σε άλλη γλώσσα. Ο Μοχάμεντ μπορεί να γίνει «Μο», ο Μουσταφά «Ματ». Αλλοι όμως έχουν διαφορετική αντίδραση.
Για παράδειγμα, η Ζαϊνέμπ Αλμιγκαμπέρ για χρόνια δεν έλεγε στο σχολείο για την καταγωγή της. Ο πατέρας της είναι από την Αίγυπτο, η μητέρα της από τη Νέα Υόρκη. «Τους έλεγα ότι είμαι από τη Μεσόγειο και μάντευαν ότι είμαι Ιταλίδα ή Ελληνίδα, οπότε εγώ δεν τους διόρθωνα», λέει η 19χρονη που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη.
Ομως, όταν μπήκε στο κολέγιο, άρχισε να συστήνεται ως μουσουλμάνα. «Αποφοιτώντας από το σχολείο είχα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Διαπίστωσα ότι ήταν πιο εύκολο να γνωρίσω άλλους ανθρώπους αν αποδεχόμουν απόλυτα τη θρησκεία μου και την πολιτιστική μου ταυτότητα. Είμαι Μουσουλμάνα, Αραβίδα και Αμερικανίδα στον ίδιο βαθμό. Είναι πιθανό να είσαι και τα τρία», λέει. Μετά από τις επιθέσεις στο Παρίσι, αρκετοί συμφοιτητές της έλεγαν ότι «πρέπει να ξεφορτωθούμε το Ισλάμ». Η Αλμπιγκαμπέρ δηλώνει ότι ποτέ άλλοτε δεν ήθελε τόσο πολύ να συστήνεται ως μουσουλμάνα.
Για τους περισσότερους νεαρούς μουσουλμάνους στις ΗΠΑ όμως, αυτή η προσπάθεια να διαχειριστούν όλη αυτή την κατάσταση έχει αποδειχθεί «βουνό».
«Γυρίζω στο σπίτι και οι γονείς μου με ρωτούν τι έκανα, γιατί είμαι τόσο κουρασμένη. Τους απαντώ ''απολύτως τίποτα''», λέει η Τζαμάλ. «Νιώθεις ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου. Είναι εξαντλητικό», καταλήγει.