Σε μια ενδιαφέρουσα σύγκριση δύο ανόμοιων αλλά και ταυτόχρονα τόσο ίδιων χωρών, προχωρά η καθηγήτρια στη Νομική Σχολή «John Marshall » στην Ατλάντα των ΗΠΑ, Λίζα Τρίπ, μέσω άρθρου της στο CNN.
Προκειμένου η κρίση την οποία περνά η Ευρώπη, να γίνει κατανοητή από τον μέσο Αμερικανό, η Τριπ, παραθέτει δύο περιπτώσεις: Τη Χώρα Α και τη Χώρα Β.
Η Χώρα Α, σύμφωνα με το CNN, είναι ένα μικρό κράτος με μεγάλη ιστορία στη φοροδιαφυγή, σε χρεοκοπίες, δυσλειτουργικές επιχειρήσεις και δαιδαλώδες κανονιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο περιορίζεται η επιχειρηματικότητα. Επιτρέπει στους εργαζόμενους να βγαίνουν στη σύνταξη στα 50 τους και τους πληρώνει με διπλές συντάξεις. Παρουσίασε ψευδή στοιχεία για να ενταχθεί στην ευρωζώνη.
Η Χώρα Β είναι μια μεγάλη, ιστορικά ισχυρή χώρα με ένα ρεκόρ χαμηλού δημόσιου χρέους. Μάλιστα, μέχρι και την κρίση του 2008, οι προϋπολογισμοί της ήταν πλεονασματικοί. Εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ με απόλυτα ειλικρινή δημοσιονομικά στοιχεία.
Η Τρίπ πληροφορεί τους αναγνώστες τους πως μάντεψαν σωστά αν θεώρησαν ότι η Χώρα Α είναι η Ελλάδα, αλλά λανθασμένα, αν θεώρησαν ότι η Χώρα Β είναι η Γερμανία. Η Τρίπ αναφέρει ότι είναι η Ισπανία η οποία είναι «πολύ μακριά από την ευημερία και τα πάει άθλια».
Οπως και η Ελλάδα, έτσι και η τίμια Ισπανία έχει υψηλά ποσοστά ανεργίας, ενώ και στις δύο χώρες αναλυτές κάνουν λόγο για «μια χαμένη γενιά» που δεν θα βρει ποτέ δουλειά και θα ζει για πάντα μέσα στη φτώχεια. Οταν ξέσπασε η κρίση, μαζί με αυτήν ξέσπασαν και επενδυτικές φούσκες με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις των δύο νοτιοευρωπαϊκών χωρών να αναγκαστούν να αναζητήσουν βοήθεια ώστε να μην καταρρεύσει το τραπεζικό τους σύστημα. Κατά την εφαρμογή των όρων των προγραμμάτων διάσωσης και η ισπανική, όπως και η ελληνική οικονομία, συρρικνώθηκε και το δημόσιο χρέος της εκτοξεύθηκε δραματικά σε σχέση με το ΑΕΠ της.
Το ευρώ φταίει που Ελλάδα και Ισπανία βρέθηκαν στη μέγγενη της κρίσης
«Πώς, λοιπόν, Ελλάδα και Ισπανία με τόσο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις στη δημοσιονομική φρόνηση, βρέθηκαν στην ίδια δίνη της κρίσης;», αναρωτιέται η Αμερικανή καθηγήτρια για να απαντήσει πως «η απάντηση δεν βρίσκεται στη δημοσιονομική υπεροχή. Κάτι άλλο συμβαίνει, κάτι άλλο πολύ πιο μεγάλο και αυτό είναι το ευρώ».
Η αιτία είναι πως «με την ένταξή τους στην ευρωζώνη Ισπανία και Ελλάδα παρέδωσαν την εξουσία κοπής χρήματος, την εξουσία υποτίμησης του νομίσματός τους με σκοπό την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και την εξουσία να διαμορφώνουν οι ίδιες τα επιτόκια».
Η αδυναμία Ελλάδας και Ισπανίας να τυπώσουν χρήμα σήμαινε ότι έπρεπε να δανειστούν από τους εταίρους τους στην ΕΕ
Σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, το ευρώ, το κοινό νόμισμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών ευρωπαϊκών κρατών, έγινε με τέτοιο τρόπο που στην ουσία λειτουργεί με βάση τις ανάγκες χωρών, όπως η Γαλλία και η Γερμανία. «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθορίζει τα επιτόκια στη γραμμή των οικονομικών συνθηκών στη Γερμανία και τη Γαλλία, γεγονός που αποδείχθηκε πολύ λίγο για την Ισπανία, την Ελλάδα, ακόμη και την Ιρλανδία» γράφει η Τριπ η οποία επισημαίνει πως όταν Ελλάδα και Ισπανία βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κατάρρευση, τότε «η αδυναμία τους να τυπώσουν χρήμα σήμαινε πως έπρεπε να δανειστούν από τους εταίρους τους στην Ευρώπη ή να χρεοκοπήσουν και να πεταχτούν εκτός ΕΕ με εξευτελιστικό τρόπο».
Το CNN αναφέρει ότι προκειμένου να πάρουν από τους εταίρους τους χρήματα, Ελλάδα και Ισπανία υποχρεώθηκαν «να επιβάλουν μέτρα λιτότητας εν μέσω μιας από τις χειρότερες δημοσιονομικές κρίσεις από το Κραχ του 1929. Υποχρεώθηκαν επίσης να αυξήσουν τους φόρους και να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες ακόμη κι όταν η ανεργία έφτασε σε αστρονομικά επίπεδα. Η λιτότητα συνέβαλε στο να δημιουργηθεί μια ύφεση ιστορικού μεγέθους στην Ελλάδα και μια σοβαρή ύφεση στην Ισπανία. Επίσης, δημιούργησε την εκτόξευση του δημόσιου χρέους».
Ελλάδα και Ισπανία καταδικάστηκαν στη φτώχεια, επειδή δεν μπορούσαν να υποτιμήσουν το ευρώ
Ολα αυτά συνέβησαν «επειδή η Ισπανία και η Ελλάδα δεν μπορούσαν να υποτιμήσουν το ευρώ. Ετσι, ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να γίνουν ανταγωνιστικές ήταν η εσωτερική υποτίμηση. Αυτό σημαίνει ότι Ελλάδα και Ισπανία καταδικάστηκαν σε χρόνια ανεργία, συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, πτώση των αμοιβών και αποπληθωρισμό. Με λίγα λόγια, καταδικάστηκαν σε μαζική φτωχοποίηση του πληθυσμού τους».
Και μπορεί κατά την Τρίπ ο Ντράγκι να δήλωσε ότι «το ευρώ είναι για πάντα», αλλά «αυτό δεν σημαίνει ότι χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, πρέπει να μείνουν για πάντα στο ευρώ». Τέλος, δεν παραλείεπ να επισημάνει για ακόμη μία φορά την ηθική πτυχή στην απάτη με την οποία εντάχθηκε η Ελλάδα στην ευρζώνη.
