Σαν να μην έγινε τίποτα πριν από έξι ημέρες και να μην υπήρξε συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τις Βρυξέλλες, κάτι λόγο ο Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον. Και τούτο διότι αντί να υπάρξει μεταστροφή των συνθηκών για την Ελλάδα, η κατάσταση παραμένει κρίσιμη.
«Αν και η απόφαση του Eurogroup, θεωρητικά, θα έλυνε το πρόβλημα, εντούτοις αυτό παραμένει στην Ελλάδα. Πρώτον διότι η Ελλάδα δεν έλαβε κανένα δάνειο από τη συμφωνία. Έτσι καλείται τώρα να τρέξει ένα πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έχει δεσμυτεί, και συνάμα να χρηματοδοτήσει το κράτος από τους φόρους. Μόνο που οι εισπράξεις έχουν πέσει κατά 22% από τον Δεκέμβριο. Λογικά η Ελλάδα θα μπορούσε να βρει μια λύση με την έκδοση Τ-Βills, αλλά βρίσκει αντίδραση από την ΕΚΤ».
Υπάρχουν, όμως, και άλλες δύο παράμετροι που δημιουργούν δυσκολίες στην ελληνική κυβέρνηση: «Είναι η επιτακτική και άμεση αποπληρωμή των δανείων προς το ΔΝΤ (Απρίλιο-Μάιο) και προς την ΕΚΤ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (Ιούνιο). Ο Βαρουφάκης λέει πως το δάνειο προς το ΔΝΤ θα πληρωθεί κανονικά, αλλά το άλλο εμπεριέχεται σε μια μεγάλη συζήτηση για την επαναδιαπραγμάτευση του συνολικού ελληνικού χρέους. Παράλληλα, η πίεση προς τις ελληνικές τράπεζες παραμένει ως έχει».
Η πίεση της Αριστερής Πλατφόρμας
Ο τρίτος πόλος προβληματικής έχει να κάνει με την αυξανόμενη επιρροή της Αριστερής Πλατφόρμας που πιέζει ακόμη περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα που ζητάει άμεσα κοινωνικά μέτρα, διαγραφή του χρέους και πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων. Ο Μέισον επικαλείται συνομιλίες που είχε με κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και σημειώνει: «Μετά τη συμφωνία μίλησα με μέλη και ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και μου είπαν πως ενώ θέλουν ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης να σκληρύνουν τη στάση τους προς την Ευρώπη, ταυτόχρονα δεν είναι όλοι έτοιμοι για μια τέτοια αντιπαράθεση. Τουτέστιν, δεν είναι όλοι έτοιμοι να πάνε στον ελληνικό λαό και να μιλήσουν για ένα ενδεχόμενο χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Συναισθάνονται την ψυχολογική προσέγγιση της τάξης των μικρών επιχιερηματιών στην Ελλάδα που θεωρούν το ευρώ ''γέφυρα νεωτερικότητας''».
Ο ρόλος της ΕΚΤ
Σύμφωνα με την ανάλυση του Βρετανού δημοσιογράφου, οι πάντες έχουν μείνει με την αναντιστοιχία προθέσεων και αντίληψης. Τη στιγμή μάλιστα που η ΕΚΤ κρατάει μια σταθερά σκληρή γραμμή και δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι που να δείχνει ότι θα άρει τις απαγορεύσεις προς τα ελληνικά ομόλογα και τις τράπεζες. Ο Βαρουφάκης, από την μεριά του, παλεύει ακόμη για το «καλό ευρώ» και φαίνεται να είναι αποφασισμένος να παλέψει μέχρι την προθεσμία του Ιουνίου. «Μόνο που παλεύει ως αντιπρόσωπος ενός κόμματος του οποίου τα μέλη και οι ψηφοφόροι, επί του παρόντος, δεν επιθυμούν χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ. Τα πέντε νομοσχέδια που ανακοίνωσε η ελληνική κυβέρνηση το Σάββατο σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να μην προκαλέσουν το βέτο των ''θεσμών''. Αν υπάρξει, όμως, προσπάθεια να μπλοκαριστούν, τότε θα ωθήσουν μια μερίδα πολιτών ακόμη πιο κοντά στη λογική της αναπόφευκτης εξόδου από το ευρώ και θα ενίσχυε τη λογική αυτής της πράξης», γράφει ο Μέισον.
Το λάθος του Βαρουφάκη
Κατά τον Μέισον, υπήρξε και ένα λάθος στρατηγικής από την πλευρά του Βαρουφάκη. Εντός της Ευρωζώνης υπάρχει ένα συγκεκριμένο λόμπι που δεν θέλει συνέχιση της λιτότητας, δεν λέει «όχι» σε μια συγχώρεση χρέους και τάσσεται υπέρ των πολιτικών ανάπτυξης. Ο Βαρουφάκης δεν έκανε λάθος όταν πίστευε πως αυτοί οι φορείς θα μπορούσαν να πιέσουν προς όφελος της Ελλάδας. Και όντως, η Γαλλία και η Ιταλία μαλάκωσαν τη στάση τους. Αυτό που έκανε λάθος, κατά τον Μέισον, είναι ότι υπερεκτίμησε τη δύναμη αυτής της ομάδας και της δυνατότητας που έχει να στηρίξει μια αριστερή κυβέρνηση. «Όταν πρόκειται για την Ελλάδα η ''φατρία'' της Ευρώπης στρέφεται προς τη Γερμανία, όταν πρόκειται για θέμα της Γαλλίας, τότε αποφασίζει η Κομισιόν».
Τι μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον
Τι μπορεί να δούμε το αμέσως επόμενο διάστημα; Ο Μέισον απαντάει: αν η ΕΚΤ μειώσει την πίεση προς τις ελληνικές τράπεζες, τότε θα είναι μια ένδειξη ότι ο Βαρουφάκης έχει πετύχει μια πρόοδο. «Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτή η πολιτική μάχη είναι άλυτη και ο χρόνος δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν, μέχρι τον Ιούνιο, το συμβούλιο της ΕΚΤ εξακολουθήσει να κινεί τα νήματα του ελληνικού χρέους, τότε η γερμανική κυβέρνηση - που αντιμετωπίζει μια αυξανόμενη εξέγερση στο εσωτερικό της- θα αναγκάσει να προχωρήσει σε μια μεγαλύτερη αναμέτρηση. Έτσι θα αφήσει την Κομισιόν και το ΔΝΤ να «κοχλάζουν» (όπως έγινε το 2010-11), αλλά αν αυτό συμβεί, μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε χρεοκοπία. Και τότε θα πρέπει να αποφασίσει ο λαός τι ακριβώς θέλει».