Από βαθιά γεράματα, με τα παιδιά και τα εγγόνια του δίπλα του άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα ο Ιων Βορρές ιδρυτής και πρόεδρος του ομώνυμου Μουσείου Λαϊκής Τέχνης στην Παιανία.
O Νίκος Ξυδάκης, μόλις πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Μέσα από το σημαντικό μουσείο που ίδρυσε, ο Ιων Βορρές πρόσφερε πολλά στην ανάδειξη της συνέχειας μεταξύ της λαϊκής παράδοσης και της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Τα δυο τμήματά του Μουσείου Βορρέ, το λαογραφικό και το μουσείο σύγχρονης τέχνης διασώζουν αυθεντικές εκδοχές του ελληνικού πολιτισμού, του ίδιου πολιτισμού που ο Βορρές φρόντισε να προβάλει με πολλές εκθέσεις έργων της συλλογής του στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.»
Με καταγωγή από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, ο Ιων Βορρές αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Απέκτησε το δίπλωμα των Οικονομικών & Πολιτικών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο του Queen’s στο Οντάριο του Καναδά, καθώς επίσης και ανώτερο δίπλωμα στη Φιλοσοφία και Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Φοίτησε επίσης στο Ontario College of Education.
Απέκτησε την Καναδική υπηκοότητα και διετέλεσε δημοσιογράφος σε μεγάλες Καναδικές εφημερίδες, πάντα προβάλλοντας σε διαλέξεις και άρθρα τον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό. Είναι ο ιδρυτής του ομώνυμου μουσείου λαϊκής και σύγχρονης ελληνικής τέχνης στην Παιανία Αττικής, το οποίο έχει δωρηθεί στο ελληνικό έθνος υπό μορφή πολιτιστικού ιδρύματος. Μεταξύ 1991-98 διετέλεσε Δήμαρχος Παιανίας. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής υπηρέτησε με ομάδα Αμερικανών αξιωματικών, μελών της OSS (Organization Strategical Services) στα βουνά της Ευβοίας. Το 1955 οργάνωσε την πρώτη μεταπολεμική Βυζαντινή έκθεση εικόνων στο Τορόντο του Καναδά, καθώς και έκθεση ζωγραφικής Ελληνίδων καλλιτεχνών. Το 1967 διορίστηκε με βαθμό Πρέσβη ως Διευθυντής του Ελληνικού Περιπτέρου στη Διεθνή Έκθεση του Μόντρεαλ. Ήταν ο μόνος Καναδός υπήκοος διευθυντής ξένου περιπτέρου στην έκθεση.
Το βιβλίο του «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ», τα απομνημονεύματα της Μεγάλης Δούκισσας Όλγας, αδελφής του τελευταίου Τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β’ η οποία ζούσε εξόριστη κοντά στο Τορόντο, εκδόθηκε στις Η.Π.Α. και Αγγλία το 1965.Έχει τιμηθεί από τον Σοροπτιμιστικό Όμιλο Αθηνών και τη Λέσχη Λάϊονς και έχει παρασημοφορηθεί από πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το 2001 έλαβε τιμητικά τον τίτλο του Δρ. Καλών Τεχνών από το Αμερικανικό Κολλέγιο της Ελλάδος. Επιλέχθηκε ως «Άνδρας της Χρονιάς 2009″ για την Ελλάδα από το Αμερικανικό Βιογραφικό Ινστιτούτο. Το 2009 έλαβε το ανώτατο τιμητικό παράσημο «Order of Canada» από την Κυβερνήτη του Καναδά, Α.Ε. Michalle Jean
Μια αφήγηση με ενδιαφέρον
Ο Νεκτάριος Βορρές, διευθυντής του μουσείου σήμερα, έλεγε στην Athensvoice τον περασμένο Οκτώβριο: Ο Ίωνας, ο παππούς, γύρισε το ’64 στην Ελλάδα από τον Καναδά. Είχε φύγει το ’42, κι όταν επέστρεψε έπαθε σοκ, φαντάσου, έχει περάσει η Κατοχή, ο εμφύλιος, αρχίζει η ανοικοδόμηση, η Ελλάδα αλλάζει. Ο Ίωνας βλέπει παντού τσιμέντο, το πράσινο εξαφανίζεται, τα αστικά σπίτια στολίζονται με περσικά χαλιά και σουηδικά έπιπλα. Κι εκείνος τι κάνει; Ψάχνει να βρει ένα μέρος κοντά στην Αθήνα να φτιάξει εκεί το σπίτι του. Τυχαία βρίσκεται στην Παιανία και την ερωτεύεται. Η Παιανία ήταν τότε χωριό. Αρχίζει να μαζεύει γούρνες, μυλόπετρες, αντικείμενα που έπιαναν χώρο σε κάποιου την αποθήκη, είναι η εποχή που οι άνθρωποι θέλουν να ξεφορτωθούν τα παλιά πράγματα, να κόψουν τις ρίζες τους, να γίνουν κάτι άλλο. Ο μεγαλοαστός Βορρές, με άλλο μπακράουντ, βλέπει ομορφιά εκεί που άλλοι βλέπουν άχρηστα πράγματα και σκουπίδια. Μπορώ να το καταλάβω, εκείνος δεν χρειάστηκε να βγάλει το ψωμί του μέσα από τη γούρνα, το πιθάρι, τη μυλόπετρα, υπήρξε και ο νόστος μετά από όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μακριά. Όμως, δεν ήταν τυχαίος άνθρωπος, το ’πιασε πολύ γρήγορα πού θα κατέληγαν όλα αυτά. Ακόμα και τώρα, όταν το αναλογίζομαι, σκέφτομαι, δεν ήταν ένας συνηθισμένος παππούς…»