Mέσα στην καταιγίδα των παραστάσεων χορού και θεάτρου και των συναυλιών, στην λάμψη των σπουδαίων της παγκόσμιας σκηνής όπως η Σιλβί Γκιγιέμ, ο Οστερμάγερ, ο Καστελούτσι, ίσως δεν έγινε από την πρώτη στιγμή φανερό πως το Φεστιβάλ Αθηνών φέτος θα έχει και την πιο αιχμηρή, ορμητική πρόταση για την ελληνική σύγχρονη εικαστική σκηνή που είχε ποτέ. Ενα μεγάλο βήμα για το Φεστιβάλ Αθηνών στην επέτειο των 60 ετών του.
Το πρόγραμμα των εικαστικών περιλαμβάνει την ίδια την έννοια της σύγχρονης δημιουργίας, της παραγωγής έργου εδώ και τώρα. Αυτό που είναι, δηλαδή, το ζητούμενο του Φεστιβάλ στις παραστατικές τέχνες, αυτό που αρθρώνει την αλφαβήτα της νέας ταυτότητας, για πρώτη φορά τόσο ευδιάκριτα θα διαπεράσει και την Πειραιώς 260. Μέσω τριών εκθέσεων και κυρίως χάρη στην συνεργασία με τον ΝΕΟΝ που καλεί πέντε καλλιτέχνες να δημιουργήσουν καινούργια έργα, ειδικά για το Φεστιβάλ, αφετηρία μια ιστορική εγκατάσταση του σπουδαίου Βλάσση Κανιάρη το 1974.
Την έκθεση Renaissance Stories (ιστορίες αναγέννησης) οργανώνει ο Δημήτρης Παλαιοκρασσάς που κάλεσε πέντε σύγχρονους καλλιτέχνες θα αφηγηθούν από την αρχή, να αφηγηθούν μέσα και πάνω από τις συστάδες του χρόνου και της αλληλουχίας των συνθηκών από το 1974 ως το 2015 τη δική τους ιστορία με αφετηρία το έργο του Κανιάρης. Εργα θα δημιουργήσουν η Δήμητρα Βάμιαλη, ο Κστας Ιωαννίδης, η Μάρω Μιχαλακάκου, ο Σάββας Χριστοδουλίδης και ο Αλέξανδρος Ψυχούλης.
Η ιστορία της υπαρξιακής μετανάστευσης του Κανιάρη παρουσιάζει σημαντικές αναλογίες με την ιστορική και κοινωνική συνθήκη στην Ελλάδα σήμερα. «Είναι μια προσωπική ιστορία δυσκολιών που ωστόσο θαυμταρουγά υπερβαίνει τις αντιξοότητες της εξόριστης ζωής του δημιουργού της. Η παιγνιώδης διάθεση και η αισθιοδοξία της εγκατάστασης του 1974, αποτελούν μια ριζική επιβεβαίωση της ύπαρξης του ατόμου και της αστείρευτης ικανότητάς του για επιβίωση», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σημείωμα που συνοδεύει την αναγγελία της έκθεσης. Η έκεθση θα φιλοξενηθεί στο Κτίριο Α της Πειραιώς 260.
Ο Γιώργος Λούκος αναφέρθηκε στη συνεργασία θεσμό με τον οργανισμό πολιτισμού και ανάπτυξης Δημήτρη Δασκαλόπουλου ΝΕΟΝ, μια σχέση που ξεκίνησε το 2012 και συνεχίζεται διευρυνόμενη. Αναφέρθηκε όμως και στην έκθεση φωτογραφίας του Βασίλη Βρεττού σε επιμέλεια Ιριδας Κρητικού. Η έκθεση «Mise en Abyme / Ο Εαυτός Μέσα στον Εαυτό», αναφέρεται σε «ιστορίες μέσα στις ιστορίες» γνωστών, λιγότερο γνωστών και αγνώστων ηρώων από τον χώρο των παραστατικών και εικαστικών τεχνών που σκηνοθετούν οι ίδιοι τον «τρόπο και τον τόπο» του εαυτού τους, για να απαθανατιστούν στη συνέχεια από τον φωτογραφικό φακό. Περί τα 30 σκηνοθετημένα πορτρέτα (ανάμεσά τους πρόσωπα θρύλοι των παραστατικών τεχνών) θα εκτεθούν.
“Χρησιμοποιώντας την ιδέα της ανακλαστικής οφθαλμαπάτης και της «πλοκής μέσα στην πλοκή» και ακολουθώντας τις επιθυμίες και τις οδηγίες των μοντέλων του, ο Βασίλης Βρεττός δημιουργεί μικρούς περίκλειστους κόσμους που αποδομούν τη συμβατή εικόνα τους, προτείνοντας το καθρέφτισμα μιας άγνωστης πτυχής ή, εντέλει, «έναν εαυτό μέσα στον εαυτό»”, εξηγεί η Ιρις Κρητικού, ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης. “Ο όρος «mise en abyme», συνδέεται επίσης στενά με την ιδέα του καθρεφτίσματος δύο κειμένων στη λογοτεχνία ή «του ονείρου μέσα στο όνειρο» στην τέχνη. Στην τέχνη, κατά την περιγραφή συνθηκών που συνδέονται με το όνειρο και την ονείρωξη όπως το ασυναίσθητο, το ασυνείδητο ή ή εικονική πραγματικότητα, συναντούμε επίσης συχνά τον όρο «mise en abyme»” προσθέτει.
Ο εικαστικός χάρτης του Φεστιβάλ Αθηνών συμπληρώνεται με μία ακόμα έκθεση που τείνει να γίνει αρμός του θεσμού: Τα βραβεία ΔΕΣΤΕ που παρουσιάζονται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, εντάχθηκαν και πάλι στο Φεστιβάλ. Eξι καλλιτέχνες είναι υποψήφιοι για το βραβείο που θα δωθεί από το Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ στις 7 Σεπτεμβρίου.
Υποψήφιοι είναι οι :
ΝΑΤΑΛΙ ΓΙΑΞΗ - Για την πολυφωνία και την παράδοξη ποιητική που μεταχειρίζεται τη ροή, καθώς και τον αυθόρμητο και επινοητικό τρόπο της πρακτικής της.
ΠΕΤΡΟΣ ΜΩΡΗΣ - Για την εννοιολογική διαχείριση εφαρμοσμένων πρακτικών μέσα από τη λογική της λειτουργίας του διαδικτύου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Για τον τρόπο με τον οποίο ελαχιστοποιεί και απομονώνει τις δομές που διατρέχουν γνωστικά αντικείμενα.
ΆΓΓΕΛΟΣ ΠΛΕΣΣΑΣ - Για την πρωτότυπη μορφοποίηση του ιδεών του διαδικτύου και την εφαρμογή τους στον κοινωνικό χώρο, καθώς και τη σύνδεσή τους με μια νέα πνευματικότητα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ - Για τη λυρικότητα και την αμεσότητα της επεξεργασίας των υλικών σε επανερχόμενες μορφές.
ΜΑΡΙΑ ΧΑΣΑΠΗ - Για τον συνδυασμό κίνησης και χρονικότητας, τον οποίο μεταγράφει και εξάγει στην πόλη.