Λίγες ώρες πριν τις κάλπες, με το Ποτάμι να δείχνει να κατακτά την τρίτη θέση και να γίνεται ρυθμιστής της επόμενης κυβέρνησης, το iefimerida.gr ρώτησε επίμονα τον Σταύρο Θεοδωράκη για τη θέση του στο τραπέζι του Μαξίμου, τα πόστα που θέλει να ελέγχει, την ομάδα διαπραγμάτευσης του χρέους και τους όρους που βάζει. Πώς θα «συγκυβερνήσει» και τα πρόσωπα που δεν θέλει να δει σε τέσσερα νευραλγικά υπουργεία.
Πώς μπορείς να συμμετέχεις σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και να μην ελέγχεις, να μην είσαι μέρος του μηχανισμού άσκησης εξουσίας; Πού θα ζητήσετε να έχετε δικούς σας ανθρώπους και σε ποια πόστα;
- Μήπως προσπαθούμε να μεταμορφώσουμε το παράδοξο σε κανόνα; Εμείς έχουμε άλλη οπτική. Συνεργασία σημαίνει συναποφασίζουμε για τις προτεραιότητες της χώρας. Πώς θα πετύχουμε μια φορολογική αναπτυξιακή μεταρρύθμιση. Τι θα κάνουμε με την Υγεία, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία. Πώς θα πείσουμε τους δανειστές να αλλάξουμε την καταστροφική συνταγή των προηγούμενων, πώς θα ανοίξουμε δρόμο για ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο. Αυτή είναι μια κανονική διαπραγμάτευση και για τούτο είναι δύσκολη. Τα πρόσωπα θα κληθούν να εφαρμόσουν τις λύσεις ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Δεν υπάρχουν δικοί μας και δικοί τους, αλλά άνθρωποι με γνώσεις, κύρος, διοικητικές ικανότητες , που μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά τη δουλειά. Ας τους βρούμε και έξω από τα κόμματά μας. Προσέξτε γιατί είναι κρίσιμο θέμα. Η Ελλάδα σήμερα έχει επείγοντα εθνικά προβλήματα να αντιμετωπίσει, δε θα την χωρίσουμε σε κομματικά τιμάρια. Ο τελευταίος καταστροφικός για τη χώρα ανασχηματισμός είναι ενδεικτικό παράδειγμα. Δυο αρχηγοί που συγκυβέρνησαν, μοίρασαν το κράτος. Αυτά εσύ, αυτά εγώ. Είδαμε κι αλλά ακόμη χειρότερα. Αποτυχημένους πολιτευτές , να απολαμβάνουν αναπαυτικές θέσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Κομματικές εκκρεμότητες και δεσμεύσεις να πρυτανεύουν. Έτσι, φτάσαμε σε κυβερνήσεις των ων ουκ εστίν αριθμός υπουργών τε και αναπληρωτών και υφυπουργών και παρατρεχάμενων. Άμα είναι να συνεχίσουμε τον δρόμο της καταστροφής δεν έχει νόημα να συνεργασθούμε.
Πώς θα συγκυβερνήσετε; Θα είστε στην αντιπροεδρία; Θα λαμβάνετε μέρος προσωπικά, κύριε Θεοδωράκη, στα υπουργικά συμβούλια; Τι όρους θα βάλετε για παρουσία σας σε κρίσιμες συσκέψεις π.χ. για την οικονομία;
- Χρησιμοποιείτε όρους που εμείς ακόμη δεν έχουμε χρησιμοποιήσει και που δε σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Άλλο συγκυβέρνηση, άλλο κυβέρνηση συνεργασίας, άλλο κυβερνητική στήριξη, άλλο ψήφος ανοχής. Δεν είναι ένα το σενάριο. Τα ποσοστά και η στάση του πρώτου κόμματος θα καθορίσουν και την τελική μας απόφαση. Αλλά πάμε στο ερώτημά σας. Το Σύνταγμα της χώρας και το θεσμικό πλαίσιο που ορίζει τα της Εκτελεστικής Εξουσίας, πουθενά δεν αναφέρει ότι υπάρχει μόνιμη θέση αντιπροεδρίας και μάλιστα με ονοματεπώνυμο. Έχω πει από την αρχή. Δεν με ενδιαφέρουν η αντιπροεδρία και τα υπουργεία. Με απασχολεί όμως, θα με απασχολεί και θα παλεύω για μια στιβαρή διακυβέρνηση της χώρας. Τούτο σημαίνει έλεγχος των πολιτικών, τήρηση των δεσμεύσεων μιας κυβερνητικής συνεργασίας, προώθηση των μέτρων που έχουν συναποφασιστεί και φυσικά συστηματικός έλεγχος αν όλα αυτά γίνονται. Τρόποι υπάρχουν και ήδη τους έχουμε σκεφτεί και σχεδιάσει.
Θα δεχόσασταν να είστε πρωθυπουργός σε μια κυβέρνηση συνεργασίας αν ο συσχετισμός δυνάμεων και ο διάλογος οδηγούσε στη μη επιλογή Σαμαρά ή Τσίπρα;
- Θέλετε να με τοποθετήσετε κάπου με το ζόρι έτσι (γέλια); Προφανώς μιλάτε για κυβέρνηση του μεγάλου Συνασπισμού. Αν φτάναμε σε τέτοιο επίπεδο εθνικής συναίσθησης θα βρίσκανε το κατάλληλο πρόσωπο, να είστε βέβαιοι. Και αυτό το πρόσωπο δεν θα ήμουν εγώ, υπάρχουν καταλληλότεροι. Προσωπικά περιμένω και από τους δυο να εργαστούν ώστε να αποδράσουμε από τον διχασμό, που έχουν προκαλέσει και να ανακαλύψουμε τον διάλογο, τη συνεννόηση , τη λογική του κοινού καλού.
Μιλάτε για εθνική διαπραγμάτευση για το χρέος. Πώς ακριβώς το εννοείτε, ποια θα είναι η ομάδα που θα διαπραγματευθεί…
- Το χρέος και η διαπραγμάτευσή του είναι η μητέρα όλων των μαχών, η μεγαλύτερη εθνική πρόκληση στη μεταπολιτευτική μας διαδρομή. Αυτό, που λέμε λοιπόν είναι ότι αυτή τη μάχη δεν μπορούμε να τη δώσουμε με μίζερα κομματικά κριτήρια, αλλά με μια εθνική ομάδα , που απηχεί τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λάου. Το χρέος θα δεσμεύσει τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Δεν έχουμε να μιλήσουμε μόνο με πρωθυπουργούς, αλλά με Κοινοβούλια και λαούς. Σε πολλές περιπτώσεις με χώρες, που είναι φτωχότερες και από εμάς. Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει πολιτικό επίπεδο. Οι μικροί μεσσίες μας έβλαψαν και μας βλάπτουν. Αυτό που θα μας ανεβάσει είναι η εθνική προσπάθεια. Μια τέτοια γενναία ματιά μπορεί να αλλάξει την ατμόσφαιρα στη χώρα. Να ανοίξουν τα στρατόπεδα του διχασμού που ζήσαμε προεκλογικά, να απελευθερωθούν οι δημιουργικές νοοτροπίες, να απονευρωθούν κομματικά πάθη και ρεβανσισμοί… Πρέπει να εργαστούμε όλοι για να εμπνεύσουμε και να ενώσουμε τον ελληνικό λαό.
Λέτε: Έχει μεγάλη σημασία το ποσοστό που θα πάρει το πρώτο κόμμα, έχει μεγάλη σημασία το ποσοστό που θα πάρει το δεύτερο κόμμα, έχει σημασία το ποσοστό που θα πάρουμε κι εμείς. Δώστε μας τα όρια, τους συσχετισμούς που θα καθορίσουν και τη στάση σας εντέλει.
- Λέμε το προφανές. Το τρίτο κόμμα, που θα έχει και τον ρυθμιστικό ρολό, να έχει και τον λυτρωτικό. Διαφορετικά για παράδειγμα διαπραγματεύεσαι με ένα 7% και συνομιλητή σου ένα κόμμα που διαθέτει 147 έδρες, και αλλιώς με ένα διψήφιο ποσοστό και απέναντι σου ένα κόμμα με 135 βουλευτές. Με τον ανελέητο διπολισμό που ζήσαμε, το δεύτερο κόμμα δεν έχει πλέον ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Το βάρος πέφτει στην τρίτη δύναμη. Από εκεί μπορεί να προκύψουν οροί συναίσθησης και σύνεσης. Το ΠΟΤΑΜΙ (αυτό πλέον το παραδέχονται όλοι) θα είναι τρίτη δύναμη. Έχουμε δηλώσει με παρρησία ότι είμαστε εδώ ως μέρος της λύσης. Δεν ήρθαμε για να προσθέσουμε εγωισμούς και να δημιουργήσουμε προβλήματα, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα υπογράψουμε τα δικά τους αδιέξοδα. Όσο πιο ισχυρό λοιπόν είναι το τρίτο κόμμα, τόσο αφοπλίζονται μεσσιανικές αντιλήψεις , μαξιμαλιστικές πομφόλυγες και σκουριασμένα επαναστατικά οράματα.
Θα έχει αδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί μόνος τους δανειστές; Άρα είναι αυτός βασικός όρος για συγκυβέρνηση;
- Αυτό, που επείγει πλέον και ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος, είναι να συνέλθουν τα κόμματα και να αφήσουν πίσω τους την ατμόσφαιρα του διχασμού και της καταστροφής. Θέλετε να πάμε σε αυτό που ζητάει (αλλά νομίζω δεν το εύχεται καν ) ο κ. Τσίπρας; Αυτοδυναμία του 35% με 151-152 βουλευτές , με ένα μεγάλο κομμάτι της Κοινοβουλευτικής του ομάδας να θεωρεί ότι την 26η Ιανουαρίου ξεκινά τη μεγάλη πορεία να απελευθερώσει την Ευρώπη από τις αγορές, ένα άλλο κομμάτι , από το βαθύ ΠΑΣΟΚ να προετοιμάζεται για επέλαση στον κρατικό μηχανισμό, καπεταναίους των συντεχνιών, που μας χρεοκόπησαν και εσχάτως μεταγραφές από τους ΑΝΕΛ... Είναι η καλύτερη συνταγή να δούμε τον αυτοδύναμο κ. Τσίπρα να οδηγείται με επαναστατικό βηματισμό από ήττα σε ήττα. Και δυστυχώς μαζί του η χώρα. Ο κ. Τσίπρας μάλιστα δηλώνει κατηγορηματικά ότι με τις μόνες δυνάμεις , που μπορεί να συνεργαστεί είναι το ΚΚΕ και οι ΑΝΕΛ. Δύο δυνάμεις που αρνούνται την Ευρώπη και το Ευρώ. Λαϊκισμοί για να αποφύγουμε τα δυσάρεστα. Από εμάς, κινήσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή μας πορεία δεν είναι αποδεκτές. Αν αυτό θέλει, «καλό του δρόμο», εμείς όχι μόνο δε θα είμαστε μαζί του, αλλά θα είμαστε απέναντι. Ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί ποσό κολοσσιαίο βήμα για την Ευρώπη είναι το σχέδιο Ντράγκι με όλες τις δυσκολίες ή τα εμπόδια, που προσπαθεί να βάλει το Βερολίνο. Όποιος τολμήσει να βγάλει τη χώρα από την ευρωπαϊκή συνεννόηση και μάλιστα τώρα, που αλλάζει σιγά σιγά η ατμόσφαιρα, θα είναι υπόλογος στον ελληνικό λαό.
Βάζετε όρους για το προφίλ του υπουργού Οικονομικών; Ζητάτε μη πολιτική προσωπικότητα στη γραμμή Στουρνάρα- Χαρδούβελη;
- Υπάρχουν τέσσερα υπουργεία που θέλουν δυνατές προσωπικότητες έξω από τους κομματικούς μηχανισμούς. Παιδεία- Δικαιοσύνη – Δημόσια Διοίκηση – Οικονομικών. Σε αυτούς ειδικά τους τομείς πρέπει να βάλουμε στόχο να αλλάξουμε την καταστροφική συνταγή, που υιοθέτησαν άβουλα , χωρίς σχέδια οι προηγούμενοι. Να επουλώσουμε πληγές. Αναζητούμε τρόπους να επανέλθει η μεταρρυθμιστική ζωντάνια στη χώρα, που την εξουθένωσαν. Ζητάμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία με τους δανειστές. Διεκδικούμε τομές και μετρά, που δεν πληγώνουν την Ελληνίδα και τον Έλληνα, αλλά διερευνούν το μέλλον τους και απελευθερώνουν την οικονομία. Θα αναζητήσουμε λοιπόν από κοινού τα πρόσωπα εκείνα, που έχουν την αποφασιστικότητα, την ικανότητα, τις γνώσεις και το κύρος να το κάνουν.
«Δεν ήταν τα υπουργεία το θέμα. Ήταν τα νοσοκομεία, ήταν οι οργανισμοί, τα διοικητικά συμβούλια, ήταν 7.000 θέσεις. Άλλοι λένε ότι ήταν 10.000 θέσεις» είπατε στην Κοζάνη. Θα ζητήσετε αλλαγή διοικητών; Και αν ναι με ποια διαδικασία θα πρέπει να γίνει η αντικατάσταση.
- Οι θέσεις του Ποταμιού για το πώς θα αποκτήσουμε μία Δημόσια Διοίκηση αντάξια ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού κράτους είναι ξεκάθαρες και αναλυτικές. Εμείς ξέρετε δεν έχουμε κομματικό στρατό για να τον παρκάρουμε σε διοικητικά συμβούλια ή δημόσιες επιχειρήσεις, που λειτουργούν ως κομματικές αποθήκες. Όλο αυτό που περιγράφετε, είναι το δημιούργημα Σαμαρά -Βενιζέλου τέσσερις εσείς- δύο εμείς. Παλιότερα ήταν και ένας στη ΔΗΜΑΡ, αλλά εγκατέλειψε γρήγορα το τρένο. Παλιότερα ήταν μόνο οι γαλάζιες στρατιές και οι πράσινες κλαδικές. Με τέτοιες λογικές καταστρέψαμε την Ελλάδα. Ο τρόπος διοίκησης της χώρας πρέπει να αλλάξει. Δημόσιο στην υπηρεσία του πολίτη πρέπει να φτιάξουμε και όχι υπηρέτη του κάθε κόμματος εξουσίας.
Θα κάνετε τα αδύνατα δυνατά για να μην πάει η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές; Μήπως αυτό είναι το «άλλοθι» για τη συμμετοχή σας με κάθε τρόπο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας; Τα όρια είναι σαφή, οι ημερομηνίες ασφυκτικές.
- Νέα εκλογική αναμέτρηση είναι συνταγή καταστροφής και οδηγεί τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες. Ντε και καλά σε κυβέρνηση από πού σας προκύπτει; Έχουμε θέσει ανοικτά, καθαρά και πριν τις εκλογές τους όρους μας. Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας και θα παραμείνει. Θέσαμε άλλες τρεις μεγάλες προτεραιότητες. Κοινωνικό κράτος – επενδύσεις και δουλειές και Δικαιοσύνη – ισονομία. Το πρόβλημά μας δεν είναι να είμαστε σε κάποια κυβέρνηση, αλλά με σύμμαχο την κοινωνία να δώσουμε τη μάχη για την επομένη μέρα της Ελλάδας. Να βγούμε μπροστά οι δημιουργικές δυνάμεις και όχι οι δυνάμεις του σκότους που και αυτές διεκδικούν ρόλο και απειλούν να έρθουν στην «τρίτη θέση» για να βάλουν τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες.