Το 2008 η Lehman Brothers βγήκε από την... πρίζα. Προηγουμένως, όμως, είχε προλάβει να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στην παγκόσμια οικονομία και να βυθίσει στο χάος της οικονομικής κρίσης τη μία χώρα μετά την άλλη.
Το 2020 θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία εκκαθάρισης των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων της επενδυτικής τράπεζας, αλλά στο μεσοδιάστημα όλο αυτό το πολύτιμο αρχείο και τα δεδομένα των συναλλαγών ενδέχεται να καταστραφούν. Την απόφαση έχει λάβει η εταιρεία PwC, που έχει αναλάβει τη διαχείριση της εκκαθάρισης. Όπως αναφέρουν οι Financial Times, η εδραία πιθανότητα όλα αυτά τα σημαντικά στοιχεία να καταλήξουν στη φωτιά έχει θορυβήσει πολλούς ιστορικούς.
Ο Tony Lomas, επικεφαλής διαχειριστής της PwC στην υπόθεση, δήλωσε ότι η διαδικασία ρευστοποίησης θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2020. Σε εκείνο το χρονικό σημείο θα κάνει τις διευθετήσεις ώστε να αποθηκευθούν τα ηλεκτρονικά δεδομένα για επιπλέον έξι χρόνια, που είναι και η στάνταρ διαδικασία στις περίπλοκες ρευστοποιήσεις. Στο τέλος αυτής της περιόδου θα διατάξει είτε την καταστροφή των δεδομένων είτε την κατάθεσή τους εις χείρα τρίτου.
Ο Lomas αποκάλυψε πως ήδη ένας φημισμένος εκπαιδευτικός θεσμός τούς έχει προσεγγίσει με σκοπό να αναλάβει τον ρόλο του θεματοφύλακα των δεδομένων, όταν και όποτε ολοκληρωθεί η διαχείριση. Η απάντηση της PwC ήταν αόριστη («θα μελετήσουμε το αίτημα»), ωστόσο ακόμα δεν έχει παρθεί απόφαση. Το «ναι» δυσκολεύει ακόμη περισσότερο, καθώς υπάρχει πάντα το θέμα με το απόρρητο των πελατών των οποίων οι χρηματιστηριακές θέσεις που είχαν, όταν κατέρρευσε η τράπεζα, θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν.
Από τη μεριά τους, οι ακαδημαϊκοί δηλώνουν πως όλα αυτά τα στοιχεία δεν πρέπει να καταστραφούν, καθώς αποτελούν σημαντικά εργαλεία μελέτης -επομένως πρέπει να διαφυλαχθούν. Η Gudrun Johnsen, του Πανεπιστημίου της Ισλανδίας, που εργάστηκε στην ειδική ερευνητική επιτροπή για τις ισλανδικές τράπεζες που κατέρρευσαν, δήλωσε ότι η μελέτη των δεδομένων ενός οίκου που καταστράφηκε, όπως η Lehman Brothers, θα μπορούσε να βοηθήσει τις ρυθμιστικές Αρχές να αναπτύξουν πιο αποτελεσματική μεθοδολογία για να εντοπίζουν τις «ευαισθησίες» του τραπεζικού συστήματος. Πρόσθεσε ότι λογικά υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες, όπως η ανωνυμία των πελατών που είχαν θέσεις, έτσι ώστε να διασφαλισθεί η προστασία των δεδομένων και να μπορέσουν οι ερευνητές να προβούν σε χρήσιμες μελέτες.