Ενισχυμένοι εξωτερικοί δανεισμοί, ευρω-ομόλογα, κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών: αυτές είναι οι προτάσεις που προωθούνται από τους οικονομολόγους και από πρώην αξιωματούχους της ίδιας της ΕΕ, όπως είναι ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής των Βρυξελλών, Ζακ Ντελόρ, ώστε να ξεπεράσει η ευρωζώνη την αντίξοη παρούσα οικονομική συγκυρία.
Ανάμεσα στους ειδικούς, που συνενώνονται στο "Συμβούλιο για το ευρωπαϊκό μέλλον", που έχει συστήσει ο δισεκατομμυριούχος Νίκολας Μπέργκρουεν, περιλαμβάνονται ο Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο Φελίπε Γκονζάλεθ, πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας, ο τιμημένος με Νόμπελ Οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο οικονομολόγος Νούριελ Ρουμπινί.
Προβληματιζόμενοι για το ευρωπαϊκό μέλλον, οι ίδιοι ειδικοί, ορισμένοι από τους οποίους έχουν την εμπειρία της αρχικής μορφής της νομισματικής ένωσης, στη Δυτική Ευρώπη, συμπίπτουν στην εκτίμηση ότι, "επείγει να επιλυθεί η κρίση στην ευρωζώνη, που όμως αποτελεί συνάμα ευκαιρία μιας μεγαλύτερης οικονομικής ολοκλήρωσης".
"Πρέπει η ευρωζώνη να αποφασίσει τώρα, εάν πορεύεται στην κατεύθυνση μεγαλύτερης δημοσιονομικής και οικονομικής ενοποίησης, ή αν αντιθέτως θα επιτρέψει να κινδυνεύσει όλη η ενοποίηση, που έως σήμερα επιτεύχθηκε", αναφέρει το σημερινό ανακοινωθέν του "Συμβουλίου για το ευρωπαϊκό μέλλον".
Το ίδιο Συμβούλιο εγκρίνει την έκδοση ευρω-ομολόγων, ώστε να καλυφθεί με τρόπο αμοιβαίο το χρέος μελών της ευρωζώνης τούτο, όμως, κάτω από πολύ αυστηρές προϋποθέσεις.
Πρόκειται για μια νέα ιδέα, που προωθείται ήδη από τους υπέρμαχους της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, την Επιτροπή των Βρυξελλών, αλλά και κυβερνήσεις της ευρωζώνης όπως είναι η ιταλική, η ισπανική.
Ομως η ιδέα απορρίπτεται σθεναρά απ το Βερολίνο, επειδή τα κρατικά ομόλογά του διατίθενται με πολύ χαμηλά επιτόκια και επειδή διακηρύσσει πως "δεν εννοεί να πληρώνει για τους άλλους".
"Τα ευρωομόλογα προϋποθέτουν ελεγκτικούς μηχανισμούς, για να αποτραπούν τα σημαντικά δημόσια ελλείμματα" (...) "και προκειμένου να διαφυλαχθεί η δημοσιονομική πειθαρχία, που είναι ικανή να προστατεύσει τους πολίτες απ τα ανεύθυνα πολιτικά μέτρα", αναφέρει εξάλλου το ίδιο ανακοινωθέν.
"Πρέπει να εξασφαλίσει η ευρωζώνη ότι οι τράπεζες της θα έχουν κεφαλαιακή επάρκεια, ιδίως μέσω της ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα" (ένα ζητούμενο το οποίο συμμερίζεται το ΔΝΤ), καταλήγει το ίδιο ανακοινωθέν.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑ ΜΠΕΡΓΚΡΟΥΕΝ
Ο Νικολά Μπεργκρουέν είναι ένας 50χρονος Γάλλος επιχειρηματίας που ασχολείται με τις επενδύσεις και είναι γιός του διάσημου συλλέκτη Χέινς Μπεργκρουέν. Ο Νικολά που γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Bettina Moissi σύμφωνα με το Forbes εκτιμάται πως έχει περιουσία που ξεπερνά τα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια και εκτός από τις επενδύσεις και τις επιχειρήσεις του, έχει συστήσει ένα ινστιτούτο που φέρει το όνομά του και το οποίο προωθεί το διεθνή προβληματισμό για την αλλαγή προβληματικών μοντέλων διακυβέρνησης σε όλο τον κόσμο, αλλά και τη διατύπωση προτάσεων για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Μεταξύ άλλων το ινστιτούτο του έχει διατυπώσει προτάσεις για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων στην πολιτεία της Καλιφόρνια, ενώ και το Ινστιτούτο για το Μέλλον της Ευρώπης είναι ένα από τα projects που φέρουν την υπογραφή του.
Ο εκκεντρικός Νικολά που είναι γνωστός και ως ο «άστεγος δισεκατομμυριούχος» δεν έχει ούτε σπίτι, ούτε καν αυτοκίνητο και προτιμά να μένει σε ξενοδοχεία ανά τον κόσμο καθώς ο ίδιος δηλώνει: « Το να ζω την μεγάλη ζωή και να επιδεικνύω τον πλούτο μου στους άλλους μου είναι απολύτως αδιάφορο» και επιλέγει να αναπτύσσει επιχειρηματικές δράσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη (από την κατασκευή ανεμόμυλων στην Τουρκία, μέχρι την επένδυση σε προβληματικές επιχειρήσεις για να τις σώσει από τη χρεοκοπία, αλλά και την ανασυγκρότηση φτωχών πόλεων) με στόχο του την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων γιατί όπως ο ίδιος λέει «μόνο οι πράξεις μας μένουν»
Βέβαια κάθε χρόνο δίνει μια μεγάλη δεξίωση στο Chateau Marmont η οποία συγκεντρώνει την παγκόσμια οικονομική και πολιτική ελίτ.
Παράλληλα ο Νικολά λατρεύει την σύγχρονη τέχνη και την σύγχρονη αρχιτεκτονική και είναι μέλος των συμβουλίων σημαντικών μουσείων ανά τον πλανήτη (από το Tate του Λονδίνου μέχρι το Berggruen στο Βερολίνο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης)