Ο Pieter Grimminck και η Mandy Brander από το Αμστερνταμ ενδυνάμωσαν τη σχέση τους με έναν πρωτότυπο και συνάμα περιπετειώδη τρόπο. «Καβάλησαν» τις μηχανές τους και ταξίδεψαν σε 16 χώρες, πραγματοποιώντας ένα ταξίδι που πολλοί θα ζήλευαν και ακόμη περισσότεροι θα δίσταζαν να κάνουν.
Οι δυο τους μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους στο blog τους WeWantAdventure.com, όπου ο επισκέπτης θα μπορέσει να δει μοναδικές φωτογραφίες από τους απαράμιλλης ομορφιάς παρθένους τόπους που επισκέφθηκαν μέσα σε διάστημα τριών μηνών. Αφετηρία του ταξιδιού τους ήταν το Αμστερνταμ, τον περασμένο Μάρτιο, και τελικός τους προορισμός η Μογγολία. Η 27χρονη Mandy, η οποία είναι φωτογράφος, απαθανάτισε τις περιπέτειές τους σε Τουρκία, Αρμενία, Τατζικιστάν, Αζερμπαϊτζάν και αλλού. Μάλιστα, όπως δήλωσαν οι ίδιοι στην Daily Mail, δεν σκοπεύουν να γυρίσουν σύντομα στην πατρίδα τους. Από τον Ιούνιο έχουν εγκατασταθεί στο Νεπάλ και μέσα στην εβδομάδα σκοπεύουν να ξεκινήσουν ένα νέο περιπετειώδες ταξίδι στην Ινδία.
Ωστόσο, αυτό το νομαδικό lifestyle με το οποίο ζουν τους τελευταίους έξι μήνες, δεν είναι κάτι απλό για το ζευγάρι που μπορεί να περάσει ημέρες χωρίς να έχει πρόσβαση σε κανονική τουαλέτα ή τρεχούμενο νερό, ή ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες, όπως ακραία καιρικά φαινόμενα που ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή και από χώρα σε χώρα.
«Στην Αρμενία είχαμε κολλήσει για καιρό εξαιτίας της βαριάς χιονόπτωσης και ευτυχώς μια αξιαγάπητη οικογένεια μας είχε αφήσει να μείνουμε στο σπίτι της για ημέρες» θυμάται ο 33χρονος Pieter και προσθέτει πως «αισθανθήκαμε τόσο ευπρόσδεκτοι, γιατί ακόμα και αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν πάρα πολύ φτωχοί, μας φιλοξένησαν σαν να ήμασταν η οικογένειά τους».
Η περιπέτεια, όμως, ξεκίνησε στο Τατζικιστάν. «Είχαμε ήδη διανύσει πολλούς κακοτράχαλους δρόμους, αλλά στο Τατζικιστάν ήταν πολύ δύσκολα. Ούτε ντους, ούτε τουαλέτα για μία εβδομάδα, κοιμόμασταν στα πατώματα των σπιτιών των ανθρώπων ή σε σκηνές, υψηλό υψόμετρο, χιόνι, μόνο σούπα με πατάτα για δείπνο και αυγά το πρωί» θυμάται η 27χρονη Mandy.
Το ζευγάρι πέρασε επίσης, δύο ολόκληρες ημέρες για να περάσουν τα σύνορα με το Αφγανιστάν τα οποία χωρίζονται μέσω ενός μικρού ποταμού.
Και στη Μογγολία ήταν όμως σκληρά, λέει ο Pieter: «Σχεδόν κανένας δρόμος δεν ήταν ασφαλτοστρωμένος, μόνο πολλά μικρά περάσματα γεμάτα άμμο ή δρόμοι στρωμένοι με σανίδια» και θυμάται πως σπάνια κατάφερναν να πιάσουν τα 150 χλμ. σε μια χώρα που στην οποία οδηγούσαν συνήθως με ταχύτητα 20 χλμ. την ώρα.
Ουζμπεκιστάν
Τουρκμενιστάν
Τατζικιστάν
O Pieter και η Mandy
O Pieter και η Mandy