Στη συλλογική φαντασία το επάγγελμα του μοντέλου για ζωγράφους είναι ρομαντικό. Συνυφασμένο με τη μποέμ ζωή, τους ιδιοφυείς καλλιτέχνες και τα πανέμορφα σώματα που ενέπνεαν αληθινά αριστουργήματα.
Σήμερα πρόκειται για ένα πολύ σκληρό επάγγελμα. Μια πραγματικότητα άγνωστη στο ευρύ κοινό που απαιτεί από τα μοντέλα, άντρες και γυναίκες, επιμονή, ικανότητες, σωματική δύναμη και ελάχιστα χρήματα.
Το Παρίσι που θεωρείται η πρωτεύουσα του μοντέλου τέχνης -θυμηθείτε το Μονπαρνάς και τον Πικασό- δημιούργησε το 2008 Συνομοσπονδία Μοντέλων Τέχνης και διεκδικεί τα δικαιώματα των εργαζομένων , αύξηση των αποδοχών και αναγνώριση της ειδικότητας.
Τα μοντέλα ποζάρουν για 8 ευρώ την ώρα, ως εννέα ώρες καθημερινά. Τα μοντέλα τέχνης δεν θεωρούνται σήμερα στη Γαλλία επαγγελματίες, ούτε συμβασιούχοι, ούτε φοιτητές, κανένα νομικό καθεστώς δεν διέπει τον κλάδο τους, ακόμη και όταν εργάζονται σε κρατικές Ακαδημίες Τέχνης και Σχολές Καλών Τεχνών. Από το 2008 αγωνίζονται για αναγνώριση και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Ο Πάμπλο Πικάσο με το μοντέλο Σιλβέτ Νταβίντ το 1955