Από το περίφημο πλέον «Ξεκινάμε» το πρώτο κείμενο του Σταύρου Θεοδωράκη που ανακοίνωνε τη δημιουργία του Ποταμιού μέχρι και το βράδυ των Ευρωεκλογών, η επικοινωνιακή πολιτική του κόμματος που μέσα σε 88 μέρες κατόρθωσε να εκλέξει δύο ευρωβουλευτές, ήταν σαφής και απολύτως διαφορετική από κάθε τι άλλο που έχουμε δει: Επένδυσε στο συναίσθημα, στην εικόνα που προκαλεί ταύτιση επειδή περιέχει βίωμα και βέβαια στο όνομα, τη μορφή, το στυλ ακόμη και τα αξεσουάρ του Θεοδωράκη που έγινε σκέτο Σταύρος. Ομως από τη Δευτέρα η επικοινωνιακή τακτική του Ποταμιού φαίνεται να άλλαξε όχθη.
Η επί 88 μέρες συνεχής προσωπική έξοδος και έκθεση του Σταύρου Θεοδωράκη ολοκληρώθηκε με τις δηλώσεις που έκανε στο στρατηγείο του κόμματος το βράδυ των εκλογών. Εκεί όπου μίλησε για έναν πολιτικό άθλο καταλήγοντας «Το Ποτάμι πήρε 6,6% και το επόμενο διάστημα θα διεκδικήσει τις ευθύνες που πρέπει να διεκδικήσει μια νέα πολιτική δύναμη που έρχεται χωρίς δάνεια από το παρελθόν με νέους ανθρώπους για να τα αλλάξει όλα.» Η κλασική επωδός του – θέλουμε να τα αλλάξουμε τη χώρα χωρίς να την γκρεμίσουμε...
Οι εικόνες του Σταύρου Θεοδωράκη από όλη την Ελλάδα με γαλότσες, καπέλα, οδηγώντας το μίνι βαν, μιλώντας στο πλήθος, με γυαλιά πρεσβυωπίας να διορθώνει κείμενα στο αεροπλάνο αποτελούν παρελθόν, ένα φιλμ που ολοκληρώθηκε. Και τώρα, ήδη από τη Δευτέρα το Ποτάμι μιλάει αλλιώς. Και κυρίως μιλάει χωρίς εικόνες. Θα έχει σίκουελ αυτό το φιλμ;
Χωρίς ήχο και εικόνα
Αρκεί να δει κανείς τα δελτία τύπου, τις ανακοινώσεις που βγαίνουν από το γραφείο Τύπου, όπου επικεφαλής εδώ και λίγες μέρες είναι ο Κώστας Αργυρός (έμπειρος δημοσιογράφος σε ευρωπαϊκά θέματα και υποψήφιος Ευρωβουλευτή του Ποταμιού): Τυπικές, σχεδόν αυστηρές, ολιγόλογες και χωρίς το όνομα του Σταύρου Θεοδωράκη. Εξαίρεση αποτελεί το δελτίο για την ομάδα στην οποία θα ενταχθεί το Ποτάμι στο Ευρωκοινοβούλιο όπου στην τελευταία παράγραφο γίνεται αναφορά στις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε ο αρχηγός και ιδρυτής του κόμματος με τους Φέρχοφσταντ και Ντάνιελ κον Μπεντίτ.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης που εκτέθηκε υπερβολικά, έβαλε μπροστά το πρόσωπο, το σώμα, την ρητορική του για να οδηγήσει το Ποτάμι στην Ευρωβουλή μοιάζει να αποσύρθηκε. Την κρίσιμη στιγμή της εκτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος, της επεξεργασίας του μηνύματος, της αναψηλάφισης του αιτήματος για συνεργασίες, αλλά και των καταιγιστικών εξελίξεων στη ΔΗΜΑΡ (στο φυσικό χώρο της κεντροαριστεράς δηλαδή που το ίδιο το Ποτάμι όρισε ουσιαστικά ως γειτονιά του).
Σχεδόν μια εβδομάδα μετά τις εκλογές το Ποτάμι παρεμβαίνει για να θυμίσει πως «τα είπαμε πρώτοι εμείς» τόσο για το νέο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος όσο και για τον πρόεδρο της Κομισιόν. Με γλώσσα πιο σκληρή όπως «Το Ποτάμι καλεί τα παλιά κόμματα να σταματήσουν να συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες του κράτους και των θεσμών του»...
Είναι γεγονός, το Ποτάμι χαρτογραφήθηκε, και όρισε και δικά του σύνορα στον πολιτικό χάρτη, τουλάχιστον σε αυτόν του Ευρωκοινοβουλίου. Μια χαρτογράφηση που επιβάλλει και αλλαγή επικοινωνιακής γραμμής; Θα φανεί. Το βέβαιο είναι πως ο Σταύρος Θεοδωράκης κατόρθωσε αυτό το 6,6% διότι άγγιξε και ανέδειξε συναισθηματικές διαδρομές των πολιτών που κανείς δεν είχε αγγίξει με το βασικό υποσυνείδητο μήνυμα «είμαι ένας από εσάς, έχω δουλέψει σκληρά, έχω μοχθήσει, είμαι δικός σας». Είμαι σάρκα από τη σάρκα σας. Εχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα μιλάει εφεξής στους πολίτες αλλά πλέον και στις ηγεσίες των κομμάτων το Ποτάμι. Και αν ο Σταύρος θα γίνει πάλι και Θεοδωράκης.
*Φωτογραφίες fosphotos, H φωτογραφία με τις γαλότσες είναι του Γιάννη Κοντου.