«Πόλεμος» στο Ευρωκοινοβούλιο για την ηγεσία της ακροδεξιάς ομάδας. Η Μαρίν Λεπέν από τη Γαλλία και ο Νάιτζελ Φάρατζ από τη Βρετανία μονομαχούν για το ποιος θα πάρει το πάνω χέρι, αλλά τα προγνωστικά δεν είναι εύκολα για κανένα από τους δύο. Επιπλέον, στη μεγάλη ομάδα των ακροδεξιών, λαϊκιστικών ευρωφοβικών κομμάτων – ή όπως κι αν θέλει να τα ονομάσει κανείς – δεν είναι όλοι ευπρόσδεκτοι.
Στην Ευρωβουλή, το Εθνικό Μέτωπο (FN) της Λεπέν και το Βρετανικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας (UKIP) του Φάρατζ έρχονται ισόπαλοι με 24 έδρες ο καθένας. Η ηγέτhς της γαλλικής ακροδεξιάς, ενθαρρυμένη από τα γκάλοπ, είχε δηλώσει πριν τις ευρωεκλογές ότι τα αδελφά κόμματα θα πρέπει να σχηματίσουν τη δική τους ομάδα στο Στρασβούργο και αρχηγός αυτής της ομάδας θα πρέπει να είναι η ίδια. Την πρόθεσή της επανέλαβε και μετά την κάλπη της Κυριακής που την ανέδειξε σε πρώτη δύναμη στη Γαλλία.
Να όμως που και ο Νάιτζελ Φάρατζ «γλυκάθηκε» από τη δική του πρωτιά και θέλει να γίνει και αυτός αρχηγός. Προβάλλει το επιχείρημα ότι το δικό του ποσοστό στην κάλπη είναι ανώτερο από αυτό της Λεπέν: το UKIP κέρδισε το 29% των ψήφων στη Βρετανία, το FN το 25% στη Γαλλία. Επιπλέον, αρνείται να συμμαχήσει με τη Μαρίν Λεπέν διότι, όπως ισχυρίζεται, «ο αντισημιτισμός του Εθνικού Μετώπου δεν είναι στο DNA του δικού μας κόμματος».
Τελικά όμως, ποιος θα συμμαχήσει με ποιον; Μέχρι στιγμής, η αριθμητική δείχνει να ευνοεί περισσότερο τον Φάρατζ, ο οποίος φέρεται να εξασφαλίζει – προσωρινά τουλάχιστον – την εύνοια των περισσότερων εθνικιστικών, ευρωφοβικών κομμάτων από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Ως πιθανότεροι σύμμαχοι του βρετανού πολιτικού φέρονται το κόμμα Svobodni της Τσεχίας (1 έδρα), το Κόμμα της Τάξης και της Δικαιοσύνης από τη Λιθουανία (1), το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα της Δανίας (4), οι Αληθινοί Φινλαδοί (2) και το εθνικιστικό σουηδικό κόμμα SD (2). Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: οι ανταποκριτές της ισπανικής εφημερίδας El Pais στις Βρυξέλλες συγκαταλέγουν τους ΑΝΕΛ στους πιθανούς συμμάχους του Φάρατζ.
Η Μαρίν Λεπέν, από την πλευρά της, φαίνεται να εξασφαλίζει την υποστήριξη του Ολλανδού ομοϊδεάτη της Χέερτ Βίλντερς (4 έδρες), του βελγικού Vlaams Belang (1), του αυστριακού FPO (4) και της ιταλικής Λέγκας του Βορρά (5). Την ίδια στιγμή, αρνείται την παραμικρή σχέση με τη Χρυσή Αυγή, με το αυτού φυράματος Jobbik από την Ουγγαρία και το βουλγαρικό Ataka γιατί, όπως λέει, «αυτά τα κόμματα και το Εθνικό Μέτωπο δεν ασπάζονται τις ίδιες αρχές».
Πάντως, η δημιουργία κοινής ευρωφοβικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο χωλαίνει εξ αρχής στους αριθμούς και στους εσωτερικούς ανταγωνισμούς: η νέα ομάδα θα πρέπει να αποτελείται από τουλάχιστον εφτά κράτη, την εύνοια των οποίων δεν φαίνεται να συγκεντρώνει κανένας από τους δυο μονομάχους. Η Χρυσή Αυγή και το Jobbik εξελίσσονται σε παρίες του Ευρωκοινοβουλίου με τους οποίους κανένας δεν θέλει να συγχρωτίζεται. Ολοι τους δηλώνουν ότι θέλουν να προκαλέσουν «σεισμό» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά κανένας δεν αναγνωρίζει όλους τους υπόλοιπους ως εταίρους. Ακόμα και οι δυο «στυλοβάτες» του ευρωσκεπτισκισμού στο Στρασβούργου, ο Φρατζ και η Λεπέν, δεν θέλουν να ξέρουν ο ένας τον άλλο. Προς το παρόν, η δημιουργία κοινής ακροδεξιάς, ευρωφοβικής ομάδας αναβάλλεται. Εκτός κι αν οι πρωταγωνιστές αποφασίσουν να βάλουν σύντομα νερό στο κρασί τους...
Φωτογραφίες: Reuters