Πού μπορεί να δει κανείς τον Μικ Τζάγκερ, τον Αλμπερτ Αϊνστάιν και τον Ζινεντίν Ζιντάν να στέκονται σχεδόν ολοζώντανοι ο ένας δίπλα στον άλλο; Σε ένα μουσείο με κέρινα ομοιώματα βέβαια, εκεί όπου οι μεγαλύτερες μορφές κάθε πτυχής της ανθρώπινης ιστορίας είναι μπροστά στα μάτια των επισκεπτών. Πώς φτιάχνονται όμως αυτά τα τόσο ρεαλιστικά εκθέματα;
Ενας δημοσιογράφος του Reuters «τρύπωσε» στα άδυτα του Grevin Wax Museum. Πρόκειται για το παριζιάνικο μουσείο, ένα από τα πρώτα με κέρινα ομοιώματα, το οποίο ιδρύθηκε το 1882 και από τότε εμπλουτίζεται διαρκώς από νέες μορφές. Ο ρεπόρτερ βρέθηκε στο εργαστήριο του Grevin, εκεί όπου δεκάδες άνθρωποι δουλεύουν ακατάπαυστα για να δημιουργήσουν αυτή τη «μαγεία».
Ο ρεπόρτερ του πρακτορείου είδε να γεννιούνται μπροστά του 70 νέα ομοιώματα που προορίζονται για το νέο παράρτημα του μουσείου στην Πράγα. Στο εργαστήριο, ενδυματολόγοι που δημιουργούν οι ίδιοι τα ρούχα για τις ιστορικές μορφές, κομμωτές και τεχνίτες που πηγαινοέρχονται με κομμένα χέρια και πόδια δουλεύουν ακατάπαυστα. Το πιο ήσυχο τμήμα του εργαστηρίου όμως είναι το δωμάτιο των γλυπτών. Εκεί δημιουργούνται αυτές οι τρισδιάστατες μορφές, με τους καλλιτέχνες να χρησιμοποιούν φωτογραφίες. Συνήθως χρειάζονται τουλάχιστον τρεις εβδομάδες για να μετατρέψουν μία άμορφη μάζα πηλού σε ένα διάσημο πρόσωπο.
Το ίδιο διάστημα, οι τεχνίτες δημιουργούν τα μέρη του σώματος λιώνοντας το κερί σε ένα τεράστιο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και ήχους μουσικής. Και μετά ακολουθούν οι πινελιές που κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα η Εστέλ, μία από τους κομμωτές, μπορεί να δουλεύει πέντε ημέρες απλά για τα φρύδια του ομοιώματος, ενώ άλλοι φτιάχνουν τα μαλλιά, δίνοντας σταδιακά ζωή σε αυτό το πρόσωπο που έχουν μπροστά τους. Ακολουθεί το βάψιμο σώματος και προσώπου, ώστε η επιφάνεια των ομοιωμάτων να μοιάζει με δέρμα. Τότε έρχεται η συγκινητική στιγμή για όλους αυτούς, καθώς γίνεται η συναρμολόγηση και μπαίνουν τα ρούχα. Και ένα νέο κέρινο ομοίωμα μόλις έχει γεννηθεί.