H Aνταρκτική λιώνει. Και αυτός είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Δυσάρεστα τα νέα που έρχονται από τη ΝASA. Δύο νέες μελέτες οι οποίες βασίζονται σε δεδομένα πολλών ετών, δεν αφήνουν σχεδόν καμία αμφιβολία: οι πάγοι στη Δυτική Ανταρκτική γίνονται χρόνο με τον χρόνο ένα με τη θάλασσα. Κι αυτή η διαδικασία είναι πια «μη αναστρέψιμη» και «αναπόφευκτη».
«Εχουμε περάσει το πιο κρίσιμο σημείο», δηλώνει ο Τομ Βάγκνερ, επιστήμονας από το τμήμα κρυόσφαιρας της NASA. «Κι αυτό το συμπέρασμα δεν βγαίνει από προσομειώσεις σε υπολογιστές ή μαθηματικά μοντέλα. Βασίζεται στην εμπειρική μελέτη δεδομένων που συλλέγουν οι δορυφόροι της NASA εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια».
Όπως δείχνουν τα στοιχεία είναι κάτι που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει και θεωρείται απίθανο ότι θα σταματήσει, με αποτέλεσμα τα παγόβουνα να είναι καταδικασμένα να καταρρεύσουν και να λιώσουν μέσα στη θάλασσα. Αυτό δεν αναμένεται να συμβεί πριν περάσουν 200 χρόνια, ωστόσο οι συγκλονιστικές επιπτώσεις θα φανούν πολύ πιο σύντομα...
Καταρχάς, η κατάρρευση του παγετώνα με την ονομασία Thwaites θα μπορούσε να προκαλέσει την αύξηση του επιπέδου της θάλασσας κατά 0,5 μέτρα. Αυτό το μισό μέτρο θα έχει φοβερές συνέπειες στις παράκτιες πόλεις. Σε περίπτωση μεγάλης καταιγίδας, η άνοδος του νερού θα μπορούσε να κοστίσει σε μια πόλη όπως το Μαϊάμι 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, αλλά να θέσει σε άμεσο κίνδυνο και 4,8 εκατ. ζωές.
Ο παγετώνας Thwaites λειτουργεί ως ο ακρογωνιαίος λίθος της θαλάσσιας περιοχής του Amundsen και η κατάρρευσή του θα αποσταθεροποιήσει την ισορροπία του περιβάλλοντος εν συνόλω, θέτοντας σε κίνδυνο όλη τη Δυτική Ανταρκτική. Ήδη η συγκεκριμένη περιοχή κάθε χρόνο με το λιώσιμο των πάγων προσθέτει στη θάλασσα την ίδια ποσότητα νερού με ολόκληρη τη Γροιλανδία. Η ποσότητα νερού αναμένεται να αυξηθεί και να αυξήσει το επίπεδο της θάλασσας κατά 1,2 μέτρα, ενώ αν λιώσει ολόκληρη η Δυτική Ανταρκτική αυτό θα ανέβαζε το επίπεδο του νερού γύρω στα 3,5 μέτρα!
Κάτι τέτοιο βέβαια είναι πιθανό να συμβεί σε εκατοντάδες χρόνια. Οι προβλέψεις λένε ότι στην τελευταία περίπτωση θα πλημμύριζε το 73% του Μαΐάμι, το 22% της Νέας Υόρκης και το 20% του Λος Αντζελες. Σημειώνεται ότι από το 1993 έως το 2010, η στάθμη της θάλασσας αυξανόταν κατά 1,1 mm το χρόνο, λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου σε σύγκριση με άνοδο κατά .27 mm λόγω της τήξης των πάγων της Ανταρκτικής.