Ενα πλάσμα που μοιάζει σαν να βγήκε από τους χειρότερους εφιάλτες, αφού συνδυάζει τους -έτσι κι αλλιώς τρομακτικούς- καρχαρίες, με την απόκοσμη εμφάνιση των καλικάντζαρων, έπιασε ένας επαγγελματίας ψαράς στον Κόλπο του Μεξικού.
Ο Καρλ Μουρ δεν ήταν σίγουρος τι ακριβώς ήταν το πλάσμα που έπιασε ακριβώς νότια του Κι Γουέστ της Φλόριντα, όταν είδε να προβάλει από το νερό, το επίπεδο σαν λεπίδα ρύγχος του ψαριού.
Ωστόσο όταν φωτογράφησε το κήτος, και επικοινώνησε με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) έμαθε ότι επρόκειτο για έναν εξαιρετικά σπάνιο καρχαρία καλικάντζαρο, το δεύτερο δείγμα του είδους που εντοπίστηκε ποτέ στον Κόλπο του Μεξικού.
Αυτές οι καρχαρίες είναι τόσο σπάνιοι, ώστε οποιαδήποτε πληροφορία γι' αυτούς αποτελεί θησαυρό για τους ερευνητές, εξηγεί ο Τζον Κάρλσον, βιολόγος και ερευνητής στο τμήμα αλιείας της ΝΟΑΑ στις ΗΠΑ.
«Δεν ξέρουμε πόσο καιρό ζει, δεν ξέρουμε πόσο συχνά αναπαράγεται, ούτε καν σε ποια ηλικία» δηλώνει ο Κάρλσον. «Αποτελούν ένα πραγματικό μυστήριο»
Ο Μουρ είχε πει στη NOAΑ ότι ο καρχαρίας έμοιαζε περίπου 5,4 μέτρα σε μήκος, ωστόσο όταν οι ερευνητές το μέτρησαν, τον βρήκαν ακριβώς 4,5 μέτρα μήκος και έκαναν μία εικασία για το φύλο του.
Οπως εξηγεί ο Κάρλσον: «οι αρσενικοί καρχαρίες, έχουν εξωτερικά σεξουαλικά χαρακτηριστικά σαν άγκιστρα, δύο έξτρα πτερύγια κοντά στην ουρά που χρησιμοποιούνται για να ακινητοποιήσουν τα θηλυκά κατά το ζευγάρωμα. Εφόσον δεν παρατηρήσαμε την ύπαρξη τέτοιων πτερυγίων, εικάζουμε ότι πρόκειται για θηλυκό καρχαρία»
Ο Μουρ ψάρεψε τον συγκεκριμένο καρχαρία σε βάθος 610 μέτρων. Αυτό είναι το ρηχότερο δυνατόν για το είδος αυτό, αφού οι καρχαρίες καλικάντζαροι κινούνται συνήθως σε βάθος μεταξύ 610 και 914 μέτρων.
Η πρώτη καταγεγραμμένη εμφάνιση ενός καρχαρία καλικάντζαρου στον Κόλπο του Μεξικού ήταν σχετικά πρόσφατη, το 2000. Πριν από αυτό, η τελευταία φορά που κάποιος ανέφερε ότι είδε έναν τέτοιο καρχαρία ήταν στο Βόρειο Ατλαντικό τη δεκαετία του 1970, κοντά στις Μπαχάμες.
«Συνήθως κινούνται στα νερά στα ανοικτά της Βραζιλίας, τη Γαλλική Γουιάνα, την Κολομβία και τον Ινδο-Ειρηνικό Ωκεανό, αλλά το 80% έχουν εντοπιστεί στα ανοικτά της Ιαπωνίας» εξηγεί ο Κάρλσον
Ο Κάρλσον εξηγεί, ότι η μελέτη του συγκεκριμένου καρχαρία που αλιεύθηκε θα μπορούσε να διευρύνει τις γνώσεις των επιστημόνων, για το συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο δηλώνει χαρούμενος και ανακουφισμένους που ο Μουρ, τελικά, άφησε ελεύθερο και ζωντανό τον παράξενο καρχαρία να επιστρέψει στη θάλασσα.