Ξημέρωσε η πρώτη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και καθώς όλοι μπαίνουν σε κλίμα κατάνυξης, συνειδητοποιούμε ότι πολλοί δεν γνωρίζουμε τί ακριβώς έγινε τη Μεγάλη Δευτέρα, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Το θυμόμαστε και μαζί ακούμε την συγκλονιστική Ελλη Λαμπέτη να διαβάζει το Ευαγγέλιο του Ορθου της Μεγάλης Δευτέρας.
Κυρίαρχο πρόσωπο της Μεγάλης Δευτέρας είναι ο Ιωσήφ, τα αδέλφια του οποίου τον πουλάνε για δούλο και οδηγείται στην Αίγυπτο. Η γυναίκα του αφέντη του του επιτίθεται ερωτικά και αυτός την διώχνει μακριά με αποτέλεσμα να φυλακιστεί. Ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες και οδηγείται να γίνει ηγέτης της Αιγύπτου, σώζοντας τον πατέρα του Ιακώβ και όλο το Ισραήλ.
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον Ιωσήφ, όπου τα αδέρφια του τον πουλάνε δούλο, βρίσκεται στην Αίγυπτο, η γυναίκα του κυρίου του, Πετεφρή, του επιτίθεται ερωτικά, αυτός την αποπέμπει, κλείνεται στη φυλακή, ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, γίνεται στη συνέχεια ουσιαστικά πρωθυπουργός της Αιγύπτου, σώζει τον πατέρα του Ιακώβ, τ' αδέρφια του και όλο το λαό του Ισραήλ.
Ο Ιωσήφ -γιος του 11ου γιου του πατριάρχη Ιακώβ, ονομάζεται Πάγκαλος, δηλαδή όμορφος, γεμάτος κάλλος. Ουσιαστικά η περιπέτειά του απεικονίζει την περιπέτεια του Χριστού, τον φθόνο των αδελφό του που δεν δίστασαν να τον προδώσουν και να τον ρίξουν στη δουλειά, τους πειρασμούς που τον περικύκλωσαν, την πίστη του και την ανταμοιβή του.
Το δεύτερο γεγονός της μεγάλης Δευτέρας είναι αυτό της της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός. Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, το θαύμα αυτό έγινε την επομένη της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Χριστός βλέποντας στο δρόμο μια συκιά, πήγε κοντά της, μα δε βρήκε παρά μόνο φύλλα.
Της λέει τότε: «Ποτέ πια μην ξαναβγάλεις καρπό!» Κι αμέσως ξεράθηκε η συκιά συμβολίζοντας κάθε άνθρωπο που δεν έχει πνευματική καρποφορία. Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραελιτικου λάου που ήταν άκαρποι από κάλα έργα. Το Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μ. Δευτέρας αφηγείται όχι μόνο το επεισόδιο της συκής αλλά και τις παραβολές των δύο γιων (Ματθ. 21, 28-32) και των κακών γεωργών (Ματθ. 21, 33-46)