Οι Αtenistas έγιναν οι ήρωες της πόλης, οι πολίτες της πράξης σε μια εποχή που η Αθήνα βούλιαζε στο σκοτάδι της εγκατάλειψης και της αποστροφής. Κατόρθωσαν γρήγορα να γίνουν το σώμα συσπείρωσης των πολιτών, να φέρουν κόσμο με τις δράσεις σε νεκρά κύτταρα της πόλης, να αλλάξουν την όψη. Ομως η ορμή τους αρχίζει και προκαλεί αντιδράσεις, κυρίως λόγω μεθοδολογίας.
Κατά πόσο οι αποφάσεις είναι αποτέλεσμα συνεννόησης με τους πολίτες ή τους κατοίκους της περιοχής; Δεν έχουν οι ίδιοι οι κάτοικοι άποψη και λόγο για όσα σχεδιάζουν οι Αtenistas στην περιοχή τους; Δεν οφείλουν έστω να ενημερωθούν; Είδαμε αυτά ερωτήματα να τίθενται και να γιγαντώνονται με αιχμές, προς τον δήμαρχο Αθηναίων, όταν έβαψαν την σκάλα στη Μαρασλή στο Κολωνάκι. Ετσι και χθες η δράση της ομάδας στην Πραξιτέλους - συγκεκριμένα στον μικρό πεζόδρομο πίσω από την Πραξιτέλους-, εξέπληξαν περίοικους και κατοίκους της περιοχής, όταν είδαν την παρέμβαση τους.
Σε κάθε περίπτωση: είναι διαφορετικό να καλείς τους Αθηναίους για ένα πάρτι στην Ομόνοια, από το να επιλέγεις χρώματα, αισθητική, άποψη και να παρεμβαίνεις με μόνιμες δράσεις σε δρόμους και γειτονιές, χωρίς να έχει προηγηθεί ένα μεγάλο debate.Η αδιαμφισβήτητη αξία και προσφορά των Atenistas, που άνοιξε το δρόμο για την εξωστρέφεια και έκφραση της κοινωνίας των πολιτών, δεν αλλάζει, όμως, οι σκέψεις και ο προβληματισμός παραμένουν.
Φωτογραφίες Αγγελική Παναγιώτου, fosphotos