Στην Αθήνα το ΦΙΞ, στη Νέα Υόρκη το MoMA: Το μεγάλο αστικό debate στις ΗΠΑ για την ανάπλαση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης [εικόνες]

Aξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η παρέμβαση γίνεται μόλις δέκα χρόνια μετά την προηγούμενη ανακαίνιση που επιχείρησε να του δώσει ένα πιο σφαιρικό σχήμα και ακολούθησε τις επιλογές του Ιάπωνα αρχιτέκτονα Γιιοσίο Τανιγκούτσι. Η κριτική ήταν έντονη αφού θεωρήθηκε πως ο χώρος απέτυχε να δημιουργήσει μια αίσθηση οικειότητας, έδειχνε απρόσωπος και τεράστιος.

Βασικός στόχος της νέας παρέμβασης είναι η κοινωνικοποίηση του μουσείου, η εξωστρέφεια, και αυτό θα επιτευχθεί καταρχήν επιτρέποντας στο φως να εισέλθει μέσα από την μετακινούμενη γυάλινη οροφή, αλλά και μέσω της στρατηγικής απόφασης της διοίκησης να επιτρέπει την ελεύθερη είσοδο στο ισόγειο και την απεριόριστη πρόσβαση στον κήπο των γλυπτών. Βεβαίως νέοι χώροι για επέκταση των εκθέσεων θα δημιουργηθούν, ενώ η επιλογή να γκρεμιστεί το γειτονικό κτίριο του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης (απόφαση που διχάζει τους Νεοϋορκέζους) θα δημιουργήσει νέες δυνατότητες.Συνολικά το μουσείο θα αποκτήσει 30% περισσότερο χώρο.

Στόχος είναι στον νέο χώρο που θα δημιουργηθεί, να λειτουργήσει το μουσείο του μέλλοντος, ένας χώρος με διάφανο κέλυφος από γυαλί, που θα ενώνεται με το κύριο κτήριο. Ο νέος χώρος πολλαπλών δράσεων θα προσφέρεται για εκθέσεις, συναυλίες, ομιλίες και γενικά για μια ευέλικτη σειρά πολιτιστικών και αστικών δρώμενων που θα βοηθήσει στην εξωστρέφεια της πόλης. Η πρόθεση να γκρεμιστεί το μουσείο Λαϊκής Τέχνης έχει ξεσηκώσει πολλούς που μιλάνε για ένα κτήριο με ιστορία και αρετές και διαφωνούν με την αδηφάγο όπως λένε τακτική του ΜoMA να εξαφανίσει κτήρια με τοπικό χαρακτήρα προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του.

Πάντως η αρχιτέκτονας Ελίζαμπεθ Ντίλερ, εκκλήθη από το ΜοΜΑ να βρει τρόπους διάσωσης του διπλανού κτιρίου, δηλώνει στους New York Times: «Η πλάκα του δαπέδου στηρίζει όλη την πρόσοψη. Για να διατηρήσουμε το κτίσμα, θα έπρεπε να το γκρεμίσουμε και να χτίσουμε εκ νέου. Στο σημείο αυτό, διαπίστωσα ότι θα έπρεπε να αφαιρέσουμε τόσα πολλά από τα διακοσμητικά στοιχεία, που το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης θα έχανε τελείως την αρχιτεκτονική ταυτότητά του. Η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη, καθώς έπρεπε να αποφασίσω την κατεδάφιση ενός κτιρίου μόλις 12 ετών»..