Στις 24 Φεβρουαρίου, ο John Galliano —επικεφαλής σχεδιαστής του οίκου μόδας Christian Dior— εκτόξευσε αντισημιτικές απειλές εναντίον ενός νεαρού ζευγαριού στο παρισινό μπιστρό La Perle. Αν και ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες (στηριζόμενος κυρίως στην έλλειψη ντοκουμέντων κι ανιδιοτελών μαρτύρων), ο οίκος Dior τον έθεσε αμέσως σε διαθεσιμότητα.
Λίγες μέρες αργότερα, η βρετανική σκανδαλοθηρική εφημερίδα The Sun έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο με προγενέστερη παρόμοια φραστική επίθεση του Galliano στο ίδιο καφέ. Ο εκκεντρικός σχεδιαστής, εμφανώς σε κατάσταση μέθης κι επιζητώντας απεγνωσμένα την προσοχή των άλλων θαμώνων, εμφανίζεται να λέει: “Αγαπώ τον Χίτλερ... οι γονείς σας, οι πρόγονοί σας θα πέθαιναν όλοι τους σε θαλάμους αερίων”. Ως αποτέλεσμα, απολύθηκε οριστικά από τον οίκο Dior, παρότι εξακολουθεί να εμμένει στους αρχικούς ισχυρισμούς του.
Την ίδια εβδομάδα, ο Charlie Sheen, ο δημοφιλης πρωταγωνιστής της κωμικής σειράς Two and a Half Men, έκλεψε λίγη από την αντισημιτική δόξα του Gallianο όταν σε μια συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό αποκάλεσε τον παραγωγό του “τσαρλατάνο” και “βρωμιάρη” ενώ αναφερόταν σε αυτόν με το εβραϊκό του όνομα. Η συνέντευξη έγινε ενόσω ο Sheen βρίσκονταν σε διακοπές με δύο φίλες του —μία εκ των οποίων είναι επαγγελματίας πορνοστάρ— κάνοντας χρήση κοκαΐνης. Μετά απ΄αυτές τις δηλώσεις, το τηλεοπτικό δίκτυο CBS και η εταιρεία Warner Brothers διέκοψαν προσωρινά τα γυρίσματα του σήριαλ, με αποτέλεσμα ο Sheen να χάσει τα 1,2 εκ. δολάρια που φημολογείται πως πληρωνόταν ανά επεισόδιο. Ενώ ο Sheen αρνούνταν πεισματικά τις αντισημιτικές κατηγορίες, λίγες μόλις μέρες μετά τη γενική κατακραυγή δήλωσε στον ραδιοφωνικό παραγωγό Howard Stern ότι θαυμάζει τον Mel Gibson που στη γλώσσα του Hollywood είναι σχεδόν σαν να θαυμάζεις τον Χίτλερ.
Για δεκαετίες ο Mel Gibson ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους και πιο sexy stars του Hollywood. Αλλά η λαμπρή καριέρα του έληξε άδοξα το 2006 ύστερα από τη σύλληψή του στον Pacific Coast Highway για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Ο Gibson δήλωσε στην αστυνομικό ότι “οι Εβραίοι ευθύνονται για όλους τους πολέμους στον κόσμο”, ρωτώντας την αν είναι και η ίδια εβραία ενώ στον ίδιο διάλογο έκανε και σεξιστικό σχόλιο για το στήθος της αστυνομικού. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι εκείνη την περίοδο ο Gibson ετοίμαζε μια μίνι σειρά για έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος, η οποία εν τέλει ακυρώθηκε.
Το ερώτημα είναι: τι ωθεί αυτούς τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται έτσι, ρισκάροντας τις ακριβοπληρωμένες καριέρες τους; Ο κοινός παρανομαστής στα προηγούμενα περιστατικά είναι το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ο Galliano εμφανίζεται μεθυσμένος στο διαβόητο video, ο Sheen μπαινοβγαίνει σε κλινικές αποτοξίνωσης ενώ ο Gibson οδηγούσε κρατώντας ένα μισογεμάτο μπουκάλι τεκίλας. Μια εύλογη υπόθεση είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν πολύ σκληρά για να φτάσουν στην κορυφή και όταν φτάνουν εκεί συνειδητοποιούν ότι δεν είναι όπως την είχαν φανταστεί. Ταυτόχρονα υπάρχει και ο παράγοντας της απίστευτης πίεσης να παραμείνουν δημοφιλείς, να παράγουν επιτυχημένα προϊόντα και να διατηρήσουν το celebrity status τους.Αρχίζουν να κακοποιούν τους εαυτούς τους με αλκοόλ και ναρκωτικά και τελικά καταλήγουν να κακοποιούν και τους άλλους γύρω τους.
Τι γίνεται όμως όταν στις συνήθεις καταχρήσεις (ναρκωτικά, αλκοόλ, πληρωμένο σεξ) προστίθεται κι ο ανεξέλεγκτος παράγοντας της δημιουργικής τρέλας; Τέτοια είναι η περίπτωση του David Bowie, ειδικά την περίοδο που εμφανιζόταν με την περσόνα του Thin White Duke. Σε συνεντεύξεις του στο Playboy και στο ΝΜΕ, αποκάλυψε τον απερίφραστο θαυμασμό του για τον Αδόλφο Χίτλερ (κατά δήλωσή του ήταν ένας απ' τους πρώτους ροκ σταρ) και τον φασισμό, τονίζοντας πως η Βρετανία είναι έτοιμη να αποδεχτεί έναν φασίστα ηγέτη. Ο Bowie προκαλέσε περαιτέρω σάλο όταν συνελήφθη από έναν φωτογράφο να χαιρετά ναζιστικά απ' το αμάξι του. Σε μεταγενέστερη φάση, ο Bowie ζήτησε συγγνώμη για τις δημόσιες θέσεις του, αποδίδοντάς τες στο συνδυασμό ναρκωτικών κι εμμονής με τον αποκρυφισμό και τον Υπεράνθρωπο του Φρίντριχ Νίτσε.
Ίσως ο Υπεράνθρωπος και ο Νίτσε να μπορούν να ρίξουν λίγο φως στο μυστήριο με το παραλήρημα μεγαλείου των stars που προφανώς θεωρούν ότι από κάποιο σημείο και μετά γίνονται και οι ίδιοι θεοί.
Άλλωστε ο ίδιος ο Νίτσε ήταν μια χαρακτηριστική περίπτωση super star φιλοσόφου που φλέρταρε με τα όρια της παράνοιας κι έγινε στόχος κατηγοριών περί αντισημιτισμού πάνω από έναν αιώνα πριν. Το 1889, έντεκα χρόνια πριν το θάνατό του, υπέστη νευρικό κλονισμό σ' ένα δρόμο του Τορίνου και το συμβάν κατέληξε να είναι ανεκδοτολογικό: στη θέα του μαστιγώματος ενός αλόγου, έσπευσε να το προστατεύσει αγκαλιάζοντάς το και βρέθηκε σωριασμένος στο έδαφος. Από τότε, δεν ξανάγραψε κανένα πρωτότυπο φιλοσοφικό κείμενο παρά μόνο μερικές παραληρηματικές επιστολές σε φίλους και στην αδερφή του, υπογράφοντας κυρίως ως Καίσαρ. Η αδερφή και ο γαμπρός του εκμεταλλεύτηκαν την κατάρρευσή του, αλλοιώνοντας τα ανέκδοτα γραφτά του για να κερδίσουν την εύνοια του τότε ανερχόμενου εθνικιστικού κινήματος ποντάροντας στην κοινωνική άνοδό τους σε μια μελλοντική ναζιστική Γερμανία.