Τα Χριστούγεννα, θεωρούνται μια γιορτή αγάπης και συμφιλίωσης με όλους, ακόμη και με τον χειρότερο εχθρό. Τι ισχύει όμως όταν αντί για χριστουγεννιάτικο τραπέζι υπάρχουν οχυρά και όταν αντί για δώρα υπάρχουν σφαίρες και όπλα; Τις περισσότερες φορές τα Χριστούγεννα νίκησαν, όπως φαίνεται και από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ανακωχή των Χριστουγέννων, ήταν μια σειρά ανεπίσημης παύσης του πυρός η οποία έγινε στο Δυτικό μέτωπο τα Χριστούγεννα του 1914, κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην εβδομάδα που των Χριστουγέννων, ομάδες Γερμανών και Βρετανών στρατιωτών, ξέχασαν την πολεμική σύγκρουση μεταξύ τους και ενώ αρχικά τραγουδούσε η κάθε ομάδα ξεχωριστά, εν τέλει σε αρκετές περιπτώσεις έγιναν ένα και άρχιζαν να ανταλλάσσουν από κοντά δώρα και ευχές στην «νεκρή ζώνη» του μετώπου της μάχης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έπαιξαν και ποδόσφαιρο μεταξύ τους.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1914, υπήρχαν πολλές τέτοιες προτάσεις ειρήνης, με πρώτες τις «σουφραζέτες» τις Βρετανίας, 101 εκ των οποίων έστειλαν ένα «Ανοιχτό Χριστουγεννιάτικο Γράμμα», προς τις αντίστοιχες γυναίκες της Αυστρίας και της Γερμανίας. Και ο Πάπας Βενέδικτος ωστόσο παρακάλεσε για την επίτευξη ανακωχής κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, λέγοντας μια φράση που έμεινε στην ιστορία: «Τα όπλα μπορούν να σιωπήσουν τουλάχιστον την νύχτα όπου οι άγγελοι τραγουδούν». Η πρόταση του εν τέλει έπεσε στο κενό.
Πως έγινε η «Ανακωχή των Χριστουγέννων»
Οπως αναφέρει το wikipedia, αν και δεν έγινε επίσημη ανακωχή, περίπου 100.000 Βρετανοί και Γερμανοί στρατιώτες, συμφώνησαν σε μια ανεπίσημη κατάπαυση του πυρός στο Δυτικό Μέτωπο. Η πρώτη κατάπαυση άρχισε στις 24 Δεκεμβρίου του 2014, όταν οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να διακοσμούν τον χώρο γύρω από τα συρματοπλέγματα τους, στην περιοχή Ypres του Βελγίου και στην Βόννη, με τον τότε λοχαγό Μπρους Μπαιρνσφάδερ να περιγράφει το χριστουγεννιάτικο κλίμα του μετώπου:
«Οι Γερμανοί άρχισαν τοποθετώντας κεριά στα συρματοπλέγματα τους και σε χριστουγεννιάτικα δέντρα και συνέχισαν την γιορτή τραγουδώντας τα κάλαντα. Οι Βρετανοί απάντησαν λέγοντας τα δικά τους κάλαντα. Οι δύο μεριές άρχισαν να ανταλλάσσουν χριστουγεννιάτικες ευχές. Σύντομα, άρχισαν οι βόλτες στην ''νεκρή ζώνη'', όπου ανταλλάχθηκαν μικρά δώρα, όπως καπνός, φαγητό, αλκοόλ και σουβενίρ όπως κουμπιά και καπέλα. Το πυροβολικό σιώπησε. Είδαν έναν Γερμανό αξιωματούχο, μάλλον κάποιον ανώτερο αξιωματικό, μάλλον υπολοχαγό και καθώς είμαι συλλέκτης του είπα πως μου άρεσαν μερικά από το κουμπιά του. Εβγαλα μια τανάλια και μου έδωσε δύο τα οποία έβαλα στην τσέπη. Του έδωσα και εγώ δύο δικά μου. Επίσης είδα έναν από τους πολυβολητές μου ο οποίος ήταν ερασιτέχνης κομμωτής κανονικά, να κόβει τα αφύσικα μακριά μαλλιά ενός στρατιώτη ο οποίος ήταν γονατιστός.
Και ο λοχαγός Εντουαρτ Χαλς Μπαρτ αφηγείται πως ξαφνικά άρχισαν όλοι να τραγουδούν την Αγια Νύχτα. «Ολοι μας, Αγγλοι, Σκωτσέζοι, Ιρλανδοί, Πρώσοι, Γουρτεμβέργιοι και άλλοι τραγουδούσαμε. Ηταν συναρπαστικό και εάν ήμουν σε κάποιο σινεμά θα έλεγα σίγουρα ότι ήταν ψέμα.
Και ο υπολοχαγός Γιόχανς Νίμαν μιλά για την χριστουγεννιάτικη ανακωχή: «Πήρα τα κιάλια μου και είδα το εκπληκτικό θέαμα των στρατιωτών που αντάλλαζαν τσιγάρα, σναπς και σοκολάτες με τους εχθρούς».
Ο Στρατηγός Οράτιος Σμιθ- Ντόριεν, διοικητής της Δεύτερης Στρατιάς της Βρετανίας ήταν ένας από αυτούς που αντιστάθηκαν στην χριστουγεννιάτικη ανακωχή. Και -αν και δεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη-, ο τότε δεκανέας του 16ου Εφεδρικού Συντάγματος Αδόλφος Χίτλερ, εναντιώθηκε στην ανακωχή.
Η εκπληκτική αυτή πρακτική της ανθρωπιάς και του χριστουγεννιάτικου κλίματος, δεν συνεχίστηκε για πολύ, καθώς οι συνθήκες του πολέμου και οι εμμονές των στρατιωτικών διοικητών δεν το επέτρεψαν.