Δεν έβλεπες εκεί μέσα στο πλήθος της υποτιθέμενης Κεντροαριστεράς μόνο τους γνωστούς γυρολόγους πολιτικούς που κανείς δεν θυμάται τι έχουν προσφέρει στο λαό ή πόσα κόμματα έχουν αλλάξει και δημοσιογράφους ανάλογης ευελιξίας, κινητικότητας και προσφοράς, γράφει ο Αλκης Γαλδαδάς στο protagon.gr και ξεθάβει όλους τους σκελετούς από το ντουλάπι του ΠΑΣΟΚ σε ένα άρθρο με τίτλο «Οι 58 μας θέλουν λωτοφάγους;»
Γράφει ο Αλκης Γαλδαδάς:
Ο Ιταλός πρωθυπουργός, όταν του πρότεινε η Μέρκελ να μπει το ΔΝΤ στη χώρα του, της απήντησε - χωρίς να κομπιάσει δευτερόλεπτο: «Ξέρω και καλύτερους τρόπους να αυτοκτονήσει μια χώρα». Και προχθές αμέσως μετά την εκλογή του ο Ματέο Ρέντζι στην προεδρία του μεγάλου ιταλικού κόμματος της Κεντροαριστεράς, ο επονομαζόμενος και «πολτοποιητής», που θεωρείται πιο πολύ δεξιός παρά αριστερός, είχε δηλώσει πως πρέπει: «να πολτοποιηθεί το πολιτικό κατεστημένο που έχει αφήσει στο κοινό την εικόνα του αναξιόπιστου, του διεφθαρμένου και του υπαίτιου για τα χάλια της Ιταλίας». Μπορείς να πεις ότι δεν ζηλεύεις για το πώς αντιμετωπίζουν όλο αυτό τον καιρό στη γειτονική χώρα τις ανάλογες με τις δικές μας δυσάρεστες καταστάσεις στην πολιτική ζωή, σε εξωτερικό και εσωτερικό; Όταν σκέπτεσαι ότι στην Ελλάδα πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα οι κουραμπιέδες φαίνεται πως δεν γεμίζουν μόνο τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων αλλά χθες γέμισαν και ένα θέατρο στο κέντρο της Αθήνας; Και θα μου πεις τι σε νοιάζει εσένα τι κάνει ο άλλος. Κόμμα επιτρέπεται να φτιάχνει ο καθένας. Και ο Λεβέντης και ο Βεργής έκαναν και εκείνος που μοιράζει οικόπεδα στη Θεσσαλία. Εντάξει, αλλά εκτός από την πιεστική, κοπιώδη και έμμεση διαφήμιση του (Τ)τύπου «τοποθέτηση προϊόντος», για την κίνηση αυτή, που μου θυμίζει σε ένταση αυτές του Τζάμπο, είχαμε και κάτι εμφανίσεις, κατά τη γνώμη μου, εντελώς ανατριχιαστικές.
Δεν έβλεπες εκεί μέσα στο πλήθος της υποτιθέμενης Κεντροαριστεράς μόνο τους γνωστούς γυρολόγους πολιτικούς που κανείς δεν θυμάται τι έχουν προσφέρει στο λαό ή πόσα κόμματα έχουν αλλάξει και δημοσιογράφους ανάλογης ευελιξίας, κινητικότητας και προσφοράς. Ήταν και κάποιοι που αν δεν κάνω λάθος είχαν φύγει αγανακτισμένοι από το «βρώμικο» ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ωωωπ να τους τώρα τους βλέπουμε ξανά μαζί, συνοδοιπόρους με όσους έμειναν στο αποδεκατισμένο πλέον κόμμα. Και δίπλα τους κάποιοι που εγώ τους θυμάμαι στις προηγούμενες εκλογές να έχουν υπογράψει σε άλλες διακηρύξεις νεοφιλελεύθερων συνονθυλευμάτων (που βέβαια μετά από λίγο ξεθώριασαν κι αυτά). Πέρα λοιπόν από ένα σωρό παλαιάς κοπής πολιτικούς που πάνε, όπως λέμε στο ποδόσφαιρο, για το τελευταίο τους (καλό) συμβόλαιο, είχαμε και την εμφάνιση Βενιζέλου-Σημίτη. Στηρίζουν κι αυτοί την πάλλευκη νέα κίνηση.
Εντάξει, για τον Βενιζέλο δεν χρειάζεται να αφιερώσω άλλα χτυπήματα στο πληκτρολόγιό μου. Μόνον που μας θύμισε κάποιος στο ραδιόφωνο χθες το απόγευμα ότι λίγο πιο κάτω από το Ακροπόλ το θέατρο, όπου μαζεύτηκαν, βρίσκεται το Ακροπόλ Παλάς, αρκεί. Ένα κουφάρι έχει καταντήσει σήμερα πλέον αυτό το κτήριο, που όμως στοίχισε στον Έλληνα φορολογούμενο 2 δισεκατομμύρια δραχμές (σήμερα πόσο να αξίζει;). Αγοράστηκε χάρη στη γαλαντομία και τη διορατικότητα του αξιότιμου κ. Βενιζέλου, Υπουργού Πολιτισμού νομίζω τότε, που τα έδωσε στον επίσης και εξίσου αξιότιμο κύριο Μπατατούδη, τότε πρόεδρο της ομάδας του Π.Α.Ο.Κ. και τώρα κυνηγημένο αλλ' ουδέποτε συλληφθέντα.
Όμως ο συμπαρευρισκόμενος κ. Σημίτης ήταν στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ακόμη πιο γαλαντόμος. Τι να πρωτοθυμηθούμε από αυτόν. Τα λάθη του με την ισοτιμία δραχμής και Ευρώ που έκαναν ακόμη και το ματσάκι με τον μαϊντανό να βγάλει φτερά και να πετάει πάνω από τα κεφάλια του κόσμου στις λαϊκές; Την ανικανότητά του τα πρώτα δυο χρόνια μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων που τον ανάγκασαν να παραδώσει τα πάντα μετά, ανεξέλεγκτα και ανυπεράσπιστα στην κα Αγγελοπούλου; Δίπλα του δεν εξελίχθηκαν όπως εξελίχθηκαν ο Άκης και ο Γιάννος και εκείνος δεν έκανε το παραμικρό για να σταματήσει αυτή την εξέλιξη; Ο ίδιος δεν απέπεμψε τον κ. Σμπώκο χωρίς όμως να ζητήσει να γίνει έλεγχος στα πεπραγμένα του; Ο κ. Τσουκάτος όταν πήγαινε και άδειαζε τις τσέπες του έχοντας εκτελέσει το δρομολόγιο Ζίμενς-Κομματικό Ταμείο, ο κ. Σημίτης πού κοίταζε; (Άκουσα ότι παρευρισκόταν και κάποιος ανώτατος δικαστικός εκεί στο θέατρο, και απορώ πώς δεν ενοχλείται ένας έστω και πρώην κορυφαίος φύλακας του δικαίου από κάτι τέτοιες συνευρέσεις). Τέλος πάντων είναι ατελείωτα αυτά που έχεις να θυμηθείς και από τη διακυβέρνηση Σημίτη. Που τον ανέστησε και αυτόν η κίνηση των 58.
Διάβασα σε κάποιο άρθρο του Πρόταγκον την περιγραφή ενός ειλικρινούς οπαδού της κίνησης, που παραπονιόταν ότι στις συγκεντρώσεις τους δεν έβλεπε κανέναν κάτω από 40 ετών. Θα του έλεγα ότι μάλλον έπρεπε να καμαρώνει για το ένστικτο των ανθρώπων κάτω των 40 ετών, αλλά θα με πίστευε; Τέλος πάντων, με όση ζάχαρη άχνη και να πασπαλίσεις, άμα το προϊόν είναι χάλια πρέπει ο άλλος να έχει πολύ φθαρμένη όραση για να μην το καταλάβει. Και επίσης και πολύ αδυνατισμένη μνήμη για να μη θυμάται αυτά που ανέφερα και πολλά άλλα ακόμη. Και χάλια ακοή για να μη μαθαίνει πώς συμπεριφέρονται ακριβώς στη διπλανή χώρα μερικοί πολιτικοί, αντίστοιχου προσανατολισμού. Όλο υγεία ήταν η χθεσινή σύναξη.
Κουραμπιέδες ψάχνουν για λωτοφάγους στο θέατρο του παραλόγου.
Photo: Menelaos Myrillas / Fosphotos.com