Κυκλοφόρησε, μεταφρασμένο για πρώτη φορά στα ελληνικά, το έργο του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Ιμμάνουελ Καντ, με τίτλο «Μεταφυσική των ηθών», με μετάφραση, σημειώσεις και επιλεγόμενα του δοκιμασμένου στον Καντ και έγκριτου μεταφραστή Κώστα Ανδρουλιδάκη.
Η "Μεταφυσική των ηθών" (1797), το τρίτο κύριο ηθικό έργο του Καντ έπειτα από τη "Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών" (1785) και την "Κριτική του πρακτικού Λόγου" (1788), αποτελείται από δύο μέρη: τη "Θεωρία του δικαίου" και τη "Θεωρία της αρετής".
Περιλαμβάνει τη φιλοσοφία του δικαίου, την πολιτική θεωρία και την ηθική, και μάλιστα το ειδικό μέρος της ή την εφαρμοσμένη ηθική. Το βιβλίο πραγματεύεται θεμελιώδη ζητήματα, όπως: η σχέση δικαίου και ηθικής, η σχέση φυσικού (ή ελλόγου) και θετικού δικαίου, η θεμελίωση του δικαίου και του κράτους, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ηθικές αρετές ή αξίες αλλά και τα αντίστοιχα ηθικά ελαττώματα.
Η "Μεταφυσική των ηθών", ένα έργο-σταθμός, αποτελεί την τελική μορφή της πρακτικής φιλοσοφίας του Καντ. Η σημασία της είναι ισοδύναμη με εκείνη των άλλων καντιανών Κριτικών. Το έργο άσκησε καταλυτική επιρροή τόσο στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία όσο και στη νομοθεσία (λ.χ., επηρέασε τη σύνταξη τόσο των γερμανικών Συνταγμάτων του 19ου και του 20ού αιώνα όσο και του αυστριακού και του γερμανικού Αστικού Κώδικα).
Το βιβλίο μεταφράζεται από το πρωτότυπο, για πρώτη φορά στα ελληνικά, από τον διακεκριμένο μελετητή και μεταφραστή του Καντ, Κώστα Ανδρουλιδάκη, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, με κατατοπιστικά Επιλεγόμενα, πραγματολογικές και ερμηνευτικές σημειώσεις, χρονολόγιο της ζωής και των έργων του Καντ, βιβλιογραφία και ευρετήρια ονομάτων και εννοιών.
Το βιβλίο απευθύνεται σε μία ευρεία γκάμα αναγνωστών: σε νομικούς και πολιτικούς επιστήμονες, σε ιστορικούς, τέλος σε φοιτητές και καθηγητές φιλοσοφίας, Νομικής, πολιτικών επιστημών, ιστορίας, θεολογίας.
Ο Immanuel Kant γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1724 στο Καίνιξμπεργκ. Από το 1732 ως το 1740 μαθήτευσε στο κολλέγιο Fridericianum και το 1740 μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Καίνιξμπεργκ.
Τυπικά εγγεγραμμένος στη Θεολογική σχολή, αφοσιώνεται κυρίως στη μελέτη της φιλοσοφίας και της φυσικής. Το 1747 δημοσιεύει το πρώτο του έργο: "Σκέψεις πάνω στην πραγματική αξιολόγηση των ζωτικών δυνάμεων".
Από το 1747 ως το 1756 ο Kant εξασφαλίζει το βιοπορισμό του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον, ενώ το 1755 ο Kant αρχίζει να παραδίδει μαθήματα στο πανεπιστήμιο ως άμισθος υφηγητής. Δημοσιεύει ένα άρθρο πάνω στους σεισμούς, με αφορμή το σεισμό της Λισαβόνας, και τη Γενική ιστορία της φύσης και θεωρία του ουρανού, που αποτελεί την πιο σημαντική συμβολή του στο τομέα των φυσικών επιστημών.
Από το 1760 ο Kant αρχίζει να παίρνει μέρος στα πιο επίμαχα προβλήματα του Διαφωτισμού. 1759: "Δοκίμιο σχετικά με τον οπτιμισμό", 1762: "Περί της ψευδεπίγραφης λεπτότητας των τεσσάρων συλλογιστικών σχημάτων". 1763: "Το μόνο δυνατό θεμέλιο για την απόδειξη της ύπαρξης του Θεού" και "Δοκίμιο για την εισαγωγή της έννοιας του αρνητικού μεγέθους στη φιλοσοφία", 1764: "Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου" και "Δοκίμιο σχετικά με τις ασθένειες του νου" 1766: "Ερμηνεία των ονείρων ενός οραματιστή μέσω των ονείρων της μεταφυσικής".
Το 1770 o Kant αναγορεύεται τακτικός καθηγητής και καταλαμβάνει την έδρα της μεταφυσικής και της λογικής. Με την αναγόρευσή του αυτή θα δημοσιεύσει την περίφημη μελέτη "Περί της μορφής και των αρχών του αισθητού και του νοητού κόσμου". Μετά από 11 χρόνια δημοσιεύεται "Η κριτική του καθαρού λόγου" κείμενο δύσκολο και ο Kant δημοσιεύει το 1783 σε πιο προσιτή μορφή τα "Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική μεταφυσική" περιλαμβάνοντας τις κύριες ιδέες του "Καθαρού Λόγου". Με τα κείμενα "Τί είναι Διαφωτισμός;" και "Ιδέα μιας καθολικής ιστορίας από κοσμοπολίτικη άποψη" το 1784 ο Kant αρχίζει να παρεμβαίνει άμεσα στη διαμάχη γύρω από τη φιλοσοφία του διαφωτισμού. Την επόμενη χρονιά 1785 εμφανίζεται το πρώτο από τα μεγάλα έργα του, αφιερωμένα στην ηθική: "Θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών".
Μέχρι το θάνατό του το 1804 θα δημοσιεύσει μια πλειάδα έργων.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
Μεταφυσική των ηθών
Ιμμάνουελ Καντ
μετάφραση: Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης
Σμίλη, 2013
432 σελ.