Μεγαλώνοντας είχε το διακαή πόθο να γίνει κάποια στιγμή ένας... Ροβινσώνας. Να ζήσει μακριά από την πολυκοσμία και τη φασαρία. Εφτασε στα 54 του για να το πραγματοποιήσει τελικά. Ο Γκοτιέ Τουλεμόν πήρε τον υπολογιστή του και έγινε ο πρώτος «καλωδιωμένος» ερημίτης σε ένα πείραμα για να διαπιστώσει τελικά αν μπορεί κανείς να δουλέψει από οπουδήποτε. Ακόμη και από ένα ακατοίκητο νησί.
Ο Γάλλος επιχειρηματίας λοιπόν άφησε πίσω του τον πολιτισμό, περίεργος για να διαπιστώσει το αν μία εταιρεία μπορεί να αποκτήσει... off shore υπαλλήλους. «Ποιος δεν έχει ονειρευτεί να πάει σε ένα έρημο νησί για να ξεφύγει από όλα και να ζήσει την περιπέτεια; Για εμένα ήταν παιδικό όνειρο, αλλά ως ενήλικας έπρεπε να δουλέψω για να ζήσω», εξηγεί ο ίδιος στη Guardian. Πριν από ένα χρόνο όμως, βαρέθηκε την καθημερινή διαδρομή του από τη Λιλ στο Παρίσι για να πάει στο γραφείο και πήρε τη μεγάλη απόφαση.
Του πήρε έξι μήνες για να βρει το κατάλληλο νησί- ένα με μήκος περίπου 700 μ. και πλάτος 500 μ. στην Ινδονησία- και χρειάστηκε καιρό για να προετοιμαστεί. Στις 8 Οκτωβρίου έφυγε από το σπίτι του με τέσσερις ηλιακούς συλλέκτες, έναν ανεμόμυλο, ένα laptop, ένα tablet και δύο δορυφορικά τηλέφωνα. Είχε επίσης δύο σκηνές και εξοπλισμό για να προστατευτεί από τις ισχυρές βροχοπτώσεις. Για παρέα πήρε τον Τζέκο, ένα σκύλο που δανείστηκε από Κινέζο επιχειρηματία, ώστε να τρομάζει τα άγρια ζώα.
Με προϋπολογισμό 10.000 ευρώ για την περιπέτεια, ήθελε να γίνει ο πρώτος «Ροβινσώνας του διαδικτύου», όπως περιέγραψε τον εαυτό του. «Ηθελα να δείξω πώς με την ηλιακή ενέργεια και τη νέα τεχνολογία μπορούμε να ζήσουμε διαφορετικά και να δουλέψουμε από μακριά, γλιτώνοντας τις ατελείωτες διαδρομές» εξήγησε.
Βέβαια, η περιπέτεια δεν αποτελούσε άδεια από τη δουλειά του. «Συνέχισα να διαπραγματεύομαι με προμηθευτές, τράπεζες και πελάτες. Στόχος ήταν να δείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου από μακριά».
Ξυπνούσε καθημερινά στις 5 π.μ., έτρωγε ρύζι, μακαρόνια- που είχε πάρει μαζί του- ψάρια που έπιανε και λαχανικά του νησιού. Στο μεταξύ, η εκδοτική εταιρεία της οποίας είναι επικεφαλής έβγαλε δύο τεύχη του περιοδικού του χωρίς να ξεφύγει από τις προθεσμίες. Οταν επέστρεψε έπειτα από 40 ημέρες, ήταν άλλος άνθρωπος.
Οσο για τα συμπεράσματά του; Χαρακτήρισε την εμπειρία μαγική- εξαιρώντας τα ποντίκια, τα φίδια και μία τρομερή καταιγίδα στην πρώτη νύχτα του στο νησί- αλλά παραδέχθηκε ότι μετά από λίγο η ζωή έγινε βαρετή χωρίς να ακούει μία «καλημέρα» κάθε πρωί. «Είναι εφικτή η εργασία από απόσταση, αλλά τίποτα δεν είναι σαν τη φυσική ανθρώπινη επαφή», κατέληξε.