«Ήμουν ένα μαύρο παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο βόθρο...». Το κοινό, που πριν από μερικά δευτερόλεπτα γελούσε, ξαφνικά σιωπά. Αμέσως μετά ξαναξεσπά σε γέλια.
Έτσι, σαν άρτια σκηνοθετημένο δράμα με στοιχεία κομεντί, όπως δηλαδή αρέσει στο αμερικανικό κοινό, ήταν η ομιλία του πυγμάχου Μάικ Τάισον μπροστά στο πολυπληθές κοινό που μαζεύτηκε για να τον ακούσει να μιλά για τη ζωή του. Κάτι μεταξύ stand-up comedy act και ομολογίας επικίνδυνου πρώην κατάδικου.
Διότι ο Μάικ Τάισον δεν δαγκώνει πια αυτιά αντιπάλων. Είναι υπέρβαρος, μελετά, γράφει και μετουσιώνεται εκ νέου, με διαφορετικό αυτή τη φορά τρόπο, σε έμβλημα της λαϊκής κουλτούρας, που εκμεταλλεύεται κάθε διαθέσιμο στερεότυπο για να κερδίσει τη συμπάθεια των ευκολόπιστων συμπατριωτών του, για τους οποίους ακόμη και μια πυρηνική βόμβα μπορεί «σερβιριστεί» ως σοκολατάκι, αρκεί το περιτύλιγμα να είναι ελκυστικό και να έχει αντίκτυπο στο θυμικό.
Στα βίντεο που ακολουθούν μπορεί κανείς να δει τα δύο πρόσωπα του Τάισον. Του αγριεμένου, παράφρονα, δολοφονικού μαχητή και του κωμικού, καθημερινού, ανθρώπινου Αμερικανού με παιδικά τραύματα.