Πριν από τέσσερα χρόνια βρέθηκε στη Νότια Αφρική, εκεί όπου γεννήθηκε, για να μετάσχει σε ένα μαραθώνιο. Το τρέξιμο την ξεκουράζει και την ηρεμεί. Αυτή τη φορά όμως, τα όσα είδε, της άλλαξαν τη ζωή. Το μυαλό της γέμισε από εικόνες με πληγωμένα παιδικά πόδια, χωρίς παπούτσια. Και η Βίβιαν Καρτσούνη αποφάσισε να κάνει κάτι για αυτό.
Οι εικόνες από εκείνο το μαραθώνιο συνοδεύουν τη ζωή και το έργο της τα τελευταία χρόνια. Εκείνη, με τα φανταχτερά και άνετα αθλητικά της παπούτσια και τα παιδιά που έτρεχαν δίπλα της ξυπόλητα, με πληγές στα πόδια. «Ηταν σαν Ρολς Ρόις, δίπλα σε γαϊδουράκια που κούτσαιναν», περιγράφει η ίδια στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος».
Οταν επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου ζει, οι εικόνες την ακολούθησαν. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του φιλανθρωπικού οργανισμού «Παπούτσια για τον πλανήτη Γη», μέσω του οποίου η Καρτσούνη και οι συνεργάτες της έχουν μοιράσει περίπου 15.000 ζευγάρια παπούτσια σε παιδιά στην Αφρική.
Με τον σύντροφό της, Νικ Ντρέιτον, άρχισαν να μαζεύουν παπούτσια από κάθε γωνιά της Αυστραλίας και ξεκίνησε να τα μοιράζει σε παιδιά και άστεγους στη χώρα της, αλλά και να στέλνει στην Αφρική. Στην αρχή ζητούσαν αθλητικά από ομάδες και καταστήματα. «Τώρα τα παπούτσια έρχονται... μόνα τους από κάθε γωνιά της χωρας. Εχουμε κάνει πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους», λέει.
Σταδιακά, αυτή η οργάνωση έγινε ο σκοπός της ζωής της. Εδρα το σπίτι στο οποίο μένει, όπου για παράδειγμα αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 3.000 παπούτσια- στο γκαράζ, την μπροστινή βεράντα και την αυλή- που σύντομα θα μοιραστούν. Η δυσκολία είναι πως ουσιαστικά πρόκειται για δουλειά πέντε εθελοντών αυτή η οργάνωση, που χάρη στη βοήθεια του κόσμου βρίσκει μεν παπούτσια, αλλά δεν έχει τα απαραίτητα χρήματα για να τα στείλει σε όσους έχουν ανάγκη. Αυτό βέβαια δεν τους σταματά.
«Εργάζομαι δύο δουλειές, ο σύντροφός μου είναι μηχανικός και με τη βοήθεια της ομάδας μας προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Το υψηλό κόστος μεταφοράς των παπουτσιών στην Αφρική είναι σίγουρα και ο λόγος που δεν στέλνουμε όσα παπούτσια θα θέλαμε να στείλουμε εκεί. Εχουμε στείλει παπούτσια στη Ρουάντα, στην Κένυα, σε ορφανοτροφεία, σε σχολεία, σε αθλητικά σωματεία εκεί, αλλά θα μπορούσαμε να στείλουμε ακόμα περισσότερα», λέει με παράπονο.
Πρόσφατα πάντως αναπτερώθηκε το ηθικό τους. Η αεροπορική εταιρεία Jetstar βράβευσε το έργο της οργάνωσης. Με αυτό τον τρόπο εξασφάλισαν 15.000 δολάρια σε μετρητά αλλά και αεροπορικά εισιτήρια ίδιας αξίας, προκειμενου να μπορούν να μεταφέρουν τα παπούτσια όπου πρέπει.
Ολα αυτά από μία μητέρα δύο παιδιών, η οποία μάλιστα προλαβαίνει ακόμη και να τρέχει, αφούδεν σταματά τις συμμετοχές σε μαραθωνίους. Αυτή η ασταμάτητη γυναίκα μάλιστα βρίσκει χρόνο και μία φορά την εβδομάδα συγκεντρώνει μία ομάδα αστέγων της περιοχής της και με έπαθλο ένα ζευγάρι παπούτσια προσπαθεί να τους ωθήσει να βάλουν τη σωματική άσκηση στη ζωή τους, ενώ το ίδιο κάνει μία φορά την εβδομάδα και σε ένα κέντρο κράτησης ανήλικων κοριτσιών.
Πού βρίσκει όλη αυτή την ενέργεια; «Είναι απερίγραπτο το συναίσθημα που γεννά το χαμόγελο ενός παιδιού στην Ρουάντα ή σε κάποια άλλη φτωχή γωνιά του πλανήτη μας, όταν κοιτά τα παπούτσια που μόλις πήρε ως δώρο. Μερικές φορές δεν ξέρουν το φοράνε στα πόδια τους γιατί δεν έχουν φορέσει ποτέ παπούτσια», λέει και προσθέτει πως αυτό και μόνο είναι «θησαυρός» για την ίδια.