Οι Αθηναίοι κατακλύζουν το πέτρινο σπιτάκι στο Αγρόκτημα Μίνα για να προμηθευτούν βιολογικές ντομάτες, σταφύλια, σύκα και φρέσκα λαχανικά. Η βιομήχανος Μίνα Φειδά βρήκε το χρόνο και το μεράκι για να δημιουργήσει ένα από τα κτήματα-πρότυπα της Αττικής, επισκέψιμο, με πραγματικά βιολογικά προϊόντα.
Θεσσαλίας 43, Μαραθώνας Αττικής
Ποιά είναι η σιδηρά κυρία των Ελληνικών Υποδημάτων Boxer
Μόλις πριν από δύο χρόνια, στα τέλη του 2009, η Elite, µια από τις παλαιές εταιρείες παραγωγής υποδηµάτων κατέβασε ρολά. Και στην αγορά απέµεινε πλέον µόνο η Φειδάς ΑΕ, µε το εµπορικό σήµα «boxer». Αλλά και αυτή οφείλει την επιβίωσή της στην επιµονή και στο «τσαγανό» µιας γυναίκας, της κυρίας Μίνας Φειδά-Νταή.
Τα µέλη της οικογένειας Φειδά ήταν τσαγκάρηδες πριν γίνουν βιοµήχανοι: από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, όταν ο Ιωάννης Φειδάς από την Καλαµάτα για να επιβιώσει άνοιξε ένα στιλβωτήριο υποδηµάτων στην Αµερική..
Στην περίοδο της Κατοχής τα πράγµατα άλλαξαν, η παραγωγή σταµάτησε και η επιχείρηση υπολειτουργούσε. Οι δύσκολες µεταπολεµικές συνθήκες ανάγκασαν το 1947 την οικογένεια Φειδά να έλθει στην Αθήνα και να ξεκινήσει από την αρχή – ο γιος πλέον του Ιωάννη Φειδά, ∆ηµήτρης, µε τη σύζυγό του.
Ανοίγουν το πρώτο τσαγκαράδικο
Το πρώτο τσαγκάρικο ανοίγει σε ένα πατάρι στην περιοχή του Ψυρρή, στην οδό Αγίας Ελεούσας. Τότε φτιάχνουν χειροποίητα φυσικά – τα πρώτα πλεκτά παπούτσια στην Αθήνα και κατορθώνουν να τα τοποθετήσουν στο σηµαντικότερο εµπορικό σηµείο της πόλης, στο κατάστηµα του Λαµπρόπουλου, στην οδό Αιόλου. Και δύο χρόνια αργότερα, το 1949, από το πατάρι στην Αγία Ελεούσα, το τσαγκάρικο µεταφέρεται στην οδό Πρωτογένους και καταλαµβάνει πλέον ολόκληρο όροφο, που διαθέτει και πρατήριο.
Στη δεκαετία του 1950 η βιοτεχνική υποδηµατοποιία γνωρίζει εντυπωσιακή ανάπτυξη – σύµφωνα µε τα όσα καταγράφει ο Ν. Σίδερης στη µελέτη του Ελληνική Βιοµηχανία, «ο αριθµός των κατασκευαζόµενων υποδηµάτων διά µηχανικών µέσων κυµαίνεται γύρω στα 550.000 - 600.000 ζευγών ετησίως. (...) Τα υπό της βιοτεχνίας παραγόµενα χειροποίητα υποδήµατα υπολογίζονται περίπου εις 7.200.000 ζεύγη ετησίως».
Η βιομήχανος που αγάπησε τη φύση.
Αγάπη για τα βιολογικά προϊόντα
Η αστική καταγωγή συνάντησε την αγροτική παράδοση στην περίπτωση της κυρίας Μίνας Φειδά. Την ίδια αφοσίωση έδειξε και στην πολυετή προσπάθειά της για την παραγωγή υψηλής ποιότητας βιολογικών προϊόντων και την προαγωγή της οικολογικής συνείδησης.
Αν της στερήσεις την επαφή με τη γη, είναι σαν να της στερείς το οξυγόνο που αναπνέει. Από τη γη ξεκινούν τα πάντα, είναι για εκείνην η ζωή, η αγάπη, η έμπνευση, η δημιουργία. «Δεν ανήκω σε αγροτική οικογένεια, ο παππούς μου ήταν αστός, εγώ έγινα αγρότισσα. Η φύση σού προσφέρει ηρεμία. Βάζεις ένα σποράκι και αυτό μεγαλώνει, γίνεται καρπός, σου δίνει πραγματικά ζωή. Είναι τρομακτική η δύναμη της γης. Στη βιομηχανία πρέπει να δώσεις κόπο, μόχθο και σκληρή δουλειά για να μπορέσεις να φτιάξεις ένα σωστό προϊόν. Η γη το παράγει μόνη της, εαν εσύ βάλεις λίγη αγάπη. Είναι εντυπωσιακό», λέει με μια μορφή νοσταλγίας, δηλώνει στο Εθνος η Μίνα Φειδά.
Εφερε τα βιολογικά στο τραπέζι του Ελληνα
Ξεκίνησε το 1971, όταν η λέξη «βιολογικό» ήταν άγνωστη στην Ελλάδα. Ολα άρχισαν από την ευαισθησία της για τη σωστή διατροφή, αλλά και από τη νοσταλγία της για την Καλαμάτα. Θυμάται ακόμα πόσο επιθυμούσε τα παιδιά της όταν τα έστελνε στη γιαγιά τους στη Μεσσήνη τα καλοκαίρια. Σχεδόν χωρίς δεύτερη σκέψη, αποφάσισε να αγοράσει ένα κτήμα στον Μαραθώνα, όπου φύτεψε πορτοκαλιές και ελιές που θα κρατούσαν ζωντανές τις μνήμες από το πατρικό της. Οταν οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις την κρατούσαν στην Αθήνα, πήγαινε τα καλοκαίρια για μπάνιο στον Μαραθώνα. Αγάπησε σταδιακά την περιοχή, χάρη στις προφανείς ομοιότητές της με την γενέθλια γη.
«Σκέφτηκα να δημιουργήσω ένα κτήμα και να μεταφέρω εδώ τη φύση της Μεσσηνίας. Ρωτούσα τους μανάβηδες μήπως πουλιέται κάπου γη. Τελικά, βρήκα έναν κύριο που πωλούσε δέκα στρέμματα. Ζητούσε 240.000 δραχμές, αλλά είχα μόνο150.000. Ηταν χρήματα που προόριζα για την έκδοση μιας μεσσηνιακής ηθογραφίας με θέμα "Οταν τα πορτοκάλια γίνουν χρυσά". Πήρα αυτό το ποσό, δανείστηκα μέσω της μητέρας μου από την εταιρεία τα υπόλοιπα και αγόρασα αυτά τα πρώτα δέκα στρέμματα».
Ολα τα προϊόντα στο Αγρόκτημα Μίνα
Σήμερα έχουν γίνει 45. Το μεράκι της για τα βιολογικά προϊόντα, επισημοποιήθηκε το 1994 με τη σύσταση της εταιρείας Οικολογικές Αγροτικές Καλλιέργειες. Σκοπός της, η προώθηση προϊόντων όπως λάδι, ελιές, φέτα, αβγά, κρασί, κοτόπουλα, χοιρινό κρέας, κουνέλια, εποχικά κηπευτικά, ντομάτες και φράουλες με τη διακριτική επωνυμία «Αγρόκτημα Μίνα». Ο χρόνος της είναι πια μοιρασμένος. Τις καθημερινές βρίσκεται σχεδόν όλη την ημέρα στο εργοστάσιο. Τα Σαββατοκύριακα παρακολουθεί από κοντά τις πωλήσεις των αγροτικών προϊόντων της, που διατίθενται στο πέτρινο σπίτι του Μαραθώνα.
«Το βλέπω σαν σχολείο, όχι σαν μαγαζάκι. Θέλω να έρχεται ο κόσμος και να βλέπει το κόσμημα που είναι το κτήμα και τα προϊόντα του. Πρόκειται για ένα είδος εκπαίδευσης στην κατανάλωση καθαρής τροφής. Οι επισκέπτες βλέπουν εδώ τις αγνές δημιουργίες της γης και επεξεργάζονται το οικολογικό μήνυμά τους. Δεν έχει σημασία που δεν βγάζω χρήματα. Κάθε μέρα αποκτώ νέους φίλους. Ο κόσμος με γνωρίζει σήμερα τόσο για τα βιολογικά προϊόντα όσο και για τα παπούτσια της γνωστής εταιρείας μας.
«Μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν ούτε ένα ζώο και αγοράζουν από εμένα αβγά για τα παιδιά τους. Είναι λυπηρό. Δεν είναι δυνατόν μικρά παιδιά να μη γνωρίζουν πώς είναι το κουνέλι. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να ανοίξω το κτήμα και να δεχτώ σχολεία, να δουν τα παιδιά, να μάθουν. Προς το παρόν, δεν διαθέτω τον απαραίτητο χρόνο».
Σχέδια για βιολογική γεωργία
Η κ. Φειδά φτιάχνει και τυρί. Την έμαθε μια γιαγιά που είχε στάνη δίπλα από το εργοστάσιό της. Στο αγρόκτημα υπάρχει μια μικρή τυροκομική μονάδα και ένα σπίτι σε σχήμα παγόδας. «Φτιάχνω το τυράκι μου με παραδοσιακό τρόπο, με πυτιά, αναδεύοντας αργά επάνω από σιγανή φωτιά». Δεν διστάζει να ανέβει στο μικρό τρακτέρ για να οργώσει. Την εποχή του τρύγου, δεν προσπερνά την ευκαιρία να πατήσει τα σταφύλια της με τον παραδοσιακό τρόπο, κατά τη διάρκεια του μικρού, ετήσιου «πανηγυριού» που καταλήγει στην παραγωγή των τριών περίπου τόνων βιολογικού κρασιού.
Στα άμεσα σχέδιά της, συμπεριλαμβάνεται η καλλιέργεια μανιταριών. Εχει στήσει ήδη τις εγκαταστάσεις, τα ειδικά μικρά ξύλινα σπιτάκια. Διαβάζει και ενημερώνεται διαρκώς, αποκτώντας πολλές από τις γνώσεις του επαγγελματία γεωπόνου. Η δραστήρια επιχειρηματίας διαθέτει κατσίκια και πρόβατα βιολογικής εκτροφής. Βρίσκονται στη Μεγαλόπολη, κοντά σε βιολογικό σφαγείο που διοχετεύει στην αγορά το πιστοποιημένο βιολογικό κρέας τους.