Συριανό λουκούμι: Το πιο γλυκό σήμα κατατεθέν του νησιού, σχεδόν έναν αιώνα τώρα. Είναι γεγονός ότι το λουκούμι, (αν και η συνταγή του δεν είναι τοπική αποκλειστικότητα), αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της νεότερης ιστορίας της Ερμούμολης.
Βέβαια για να είμαστε ακριβείς και «ιστορικά συνεπείς», πρέπει να αναφέρουμε ότι το λουκούμι είναι ένα γλύκισμα το οποίο προέρχεται από την Τούρκικη κουζίνα από τον 15 αιώνα κιόλας, ενώ η αρχική του ονομασία είναι rahat hulkum η παραφορά της οποίας μας έδωσε την λέξη λουκούμι.
Όπως τόσα άλλα εδέσματα της ελληνικής κουζίνας το λουκούμι ακολούθησε την μοίρα και την πορεία των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο.
Ο Αντώνης Λειβαδάρας τρίτη γενιά λουκουμοποιός ο οποίος ζει αλλά και διατηρεί την επιχείρηση του στην Σύρο, διηγείται την ιστορία της οικογένειας του στο iefimerida.gr και μέσα από αυτήν την ιστορία του λουκουμιού, που πλέον αποτελεί ένα δυνατό και ανταγωνιστικό, της τοπικής και όχι μόνο οικονομίας.
«Η οικογένεια μου ξεκίνησε από τα παράλια της Μικράς Ασίας σχεδόν δύο αιώνες πριν. Από εκεί έφεραν την συνταγή στη Χίο. Μέτα την καταστροφή της Χίου το 1822, ο προ- προπάππους μου ήρθε στην Ερμούπολη που μόλις είχε αρχίσει να δημιουργείται και να χτίζεται από τους πρόσφυγες. Οι δυσκολίες της ζωής, η φτώχεια και η ανέχεια τον έκαναν να παρατήσει για λίγο την δουλειά του λουκουμοποιού. Όμως έναν αιώνα μετά το 1923, ο παππούς Αντώνης Λειβαδάρας, ξανάπιασε το νήμα από εκεί που είχε κοπεί, και ξεκίνησε το μικρό του εργαστήρι με την επωνυμία ''Λουκούμια Λειβαδάρας''.
Στο μικρό αυτό εργαστήρι χρησιμοποιώντας τα αγνότερα υλικά και ακολουθώντας την παραδοσιακή τεχνοτροπία, πειραματιζόμενος όμως και με νέες συνθέσεις και γεύσεις, κατάφερε να διακριθεί και να ενισχύσει τη θέση του, στην τοπική αλλά και την ευρύτερη εγχώρια αγορά. Η πραγματική αναγνώριση όμως έρχεται δέκα χρόνια μετά, όταν κερδίζει το βραβείο της Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ενώ το 1936 ένα δεύτερο βραβείο αυτή την φορά στην 1η Πανκυκλαδική Έκθεση Παραδοσιακών Προϊόντων αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο».
Τα χρόνια πέρασαν ο κυρ- Αντώνης αποσύρθηκε και οι δύο γιοί του συνέχισαν την πατρική παράδοση.
Το 1984 ήταν η χρονιά των μεγάλων αλλαγών. Η τρίτη γενιά, τα εγγόνια του ιδρυτή παίρνουν τα ηνία της βιοτεχνίας στα χέρια τους και δημιουργούν την επιχείρηση με την μορφή που υπάρχει σήμερα. Ο εξοπλισμός εκσυγχρονίστηκε ενώ δημιουργήθηκαν κεντρικά σημεία πώλησης στην παραλία της Ερμούπολης αλλά και νέες ισχυρές συνεργασίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Αυτή την στιγμή αν και υπάρχει πτώση στην τοπική αγορά του λουκουμιού της τάξεως του 40%, φυσικό επακόλουθο της κρίσης και της μη έλευσης τουριστών, η παραγωγή λουκουμιού, φέρνει ευοίωνα μαντάτα για το μέλλον και για την ανάπτυξη, αφού σύμφωνα με τον Αντώνη Λειβαδάρα οι εξαγωγές συνεχώς αυξάνονται και η ζήτηση από το εξωτερικό για αυτό το εξωτικό και διαφορετικό γλύκισμα ολοένα ανεβαίνει.
«Εξάγουμε περίπου 2,5 τόννους περισσότερο από μια φορά το μήνα, στην Γαλλία, Παρίσι και Μασσαλία. Επίσης κάνουμε εξαγωγές σε Καναδά, Αμερική, Αγγλία. Ένας άλλος κλάδος εξαγωγών που άνοιξε τώρα αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι αυτός στα κρουαζιερόπλοια. Αυτή την στιγμή δίνουμε λουκούμια αλλά και άλλα προκρίνοντας μας σε τριανταπέντε κρουαζιερόπλοια με σημαίες από όλο τον κόσμο ενώ βλέπουμε ότι η ζήτηση σε αυτόν τον τομέα συνεχώς αυξάνεται».
Εντύπωση προκαλεί λοιπόν, το γεγονός ότι στο μέσω της οικονομικής κρίσης η ανάπτυξη μπορεί να έρθει από απλά προϊόντα, που δεν φαντάζουν τόσο σημαντικά, ενώ μια οικογενειακή επιχείρηση είναι ικανή να δώσει ώθηση στην εγχώρια αγορά και να την βγάλει εκτός συνόρων πετυχαίνοντας έτσι έναν πολύ σοβαρό οικονομικό στόχο.
Άλλωστε όπως λέει και ο Αντώνης Λειβαδάρας: «Στην αναπτυξιακή της πορεία η επιχείρηση μας, ακολουθεί την παλιά και δοκιμασμένη συνταγή του παππού: ο μόνος τρόπος να μείνει κανείς στην κορυφή είναι η προσκόλληση στην παράδοση και στην ποιότητα».
Της Ελίνας Αλαμάνου