«Να φέρουμε τα πολιτικά μας εργαλεία, τα οποία είναι ακόμα ολοσχερώς τοπικά, στο επίπεδο των οικονομικών δυνάμεων, που είναι ήδη παγκόσμιες, έτσι ώστε να μπορέσει η πολιτική για ακόμα μία φορά να ελέγξει τις δυνάμεις, που βρίσκονται για την ώρα εκτός ελέγχου», τονίζει ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν.
Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» , ίσως ο σημαντικότερος εν ζωή κοινωνιολόγος εκτιμά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί ακόμα να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα στο δρόμο για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Ο Ζ. Μπάουμαν, ο οποίος ενσαρκώνει το πρότυπο του διανοητή που έχει δοκιμαστεί και στη δράση, κατά την αντίσταση κατά του ναζισμού και έχει τιμηθεί με τα βραβεία Amalfi για την κοινωνιολογία και τις κοινωνικές επιστήμες (1990) και Adorno (1998), περιγράφοντας τις αντιφάσεις της σύγχρονης εποχής, τονίζει:
«Η τωρινή μας κρίση είναι πάνω απ' όλα μια κρίση πολιτικών εκπροσώπων – αν και σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για μια κρίση εδαφικής κυριαρχίας. Κάθε τυπικά κυρίαρχη εδαφική οντότητα (κράτος) μπορεί να λειτουργεί στις μέρες μας ως σκουπιδοτενεκές για προβλήματα που έχουν την καταγωγή τους εκτός βεληνεκούς των οργάνων πολιτικού ελέγχου που διαθέτει».
Παράλληλα μιλά για τις νέες μορφές κοινωνικών κινημάτων και αναλύει το ρόλο των στρωμάτων που ζουν στην επισφάλεια.
«Τέτοιες αναγνωριστικές απόπειρες κινημάτων, εξακολουθούν να έρχονται στο προσκήνιο από πολλές γωνιές της κοινωνίας και κυρίως από το «πρεκαριάτο», ένα ραγδαία αυξανόμενο κοινωνικό στρώμα που παραμένει "ενωμένο" μέχρι σήμερα, λόγω μιας αίσθησης ζωής πάνω σε κινούμενη άμμο ή στους πρόποδες ενός ηφαιστείου».