Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος κοιτάζει τα αποκαρδιωτικά εισιτήρια και προσπαθεί να καταλάβει την ψυχοσύνθεση ενός λαού που θεωρεί τον κινηματογράφο χειμερινό σπορ (και το «Θησείον» ανάκτορο).
Όχι δηλαδή πως ο Έλληνας πετάει τη σκούφια του για σινεμά το χειμώνα. Αυτοί είναι μύθοι που θέλουμε να τους συντηρούμε για λόγους πνευματικού πρεστίζ. Μπορεί σαν χώρα να έχουμε φεστιβάλ (με ευρωπαϊκή επιδότηση ΕΣΠΑ) σε κάθε ράχη και ραχούλα και πιο πολλά κινηματογραφικά site από ότι περίπτερα, αλλά εμείς κι εμείς είμαστε που τα 'περπατάμε'. Απλά για να μη νοιώθουμε αυτιστικοί (οι του επαγγέλματος) έχουμε φτιάξει αυτό το μύθο του σινεφίλ Έλληνα έτσι για το ονόρε.
Δεν υπάρχει κινηματογραφική παιδεία στη χώρα. Και δεν μιλάω για το δημιουργικό κομμάτι (πικρή ιστορία), μιλάω για το κομμάτι των θεατών. Σαν λαός σινεμά θα πάμε μόνο αν «παίζει» κάποιο φωναχτό «blockbuster» ή κάποια ταινία που είναι του καλλιτεχνικού μεν, αλλά έχει συζητηθεί και το νοιώθουμε κάπως σαν υποχρέωση να τη δούμε για να έχουμε άποψη στο κομμωτήριο.
Από ψάξιμο, διάθεση μηδέν. Κι ακόμα και στα «blockbuster» που δεν έχουν εξ' ορισμού απαιτήσεις και είναι μαζικά, κι εκεί έχουμε τα χούγια μας. Η επιστημονική φαντασία ποτέ δεν ήταν για παράδειγμα το φόρτε μας. Με τους σούπερ ήρωες, ομολογουμένως κάπως εξοικειωθήκαμε, αλλά τα αστρόπλοια ακόμα μας προκαλούνε φόβο όπως η φωτιά στους πρωτόγονους.
Μιούζικαλ, ταινίες με έγχρωμους πρωταγωνιστές, ασιατικά (ακόμα και δράσης) είναι κάτι σαν μολυσματική νόσος. Ο Έλληνας βαθιά μέσα του, δεν έχει ξεπεράσει την εποχή του βίντεοκλαμπ και του τρανταχτού «ονόματος» στη μαρκίζα. Ακόμα κι αν ο πρωταγωνιστής είναι 80 χρονών πλέον, αυτόν ξέρει, αυτόν εμπιστεύεται. Που να τρέχει τώρα να μαθαίνει καινούργια ονόματα 20χρονων και 30χρονων κι ας μιλάει για αυτά όλος ο κόσμος. Το ίδιο και με τις κωμωδίες και τα αισθηματικά. Τάξε του ιθαγενούς άρλεκιν και καραγκιοζιλίκι και πάρε του την ψυχή. Γι αυτό και αν δει τούρκικο στην τηλεόραση ανοίγει η ψυχή του, μελετημένα πράγματα.
Ναι, όπως θα έχεις ήδη καταλάβει, το να αλλάξεις κινηματογραφικές συνήθειες στον Έλληνα είναι σαν να προσπαθείς να του πεις, ότι η πινακίδα «απαγορεύεται το κάπνισμα» που βρίσκεται μέσα στα μπαρ, είναι κάτι παραπάνω από απλή διακόσμηση. Και μία από τις κύριες συνήθειες του, είναι να μην θέλει να κατανοήσει ακόμα πως και το καλοκαίρι, βγαίνουν νέες ταινίες. Το καλοκαίρι θα δει σινεμά κατά κύριο λόγο μόνο αν μπορεί ταυτόχρονα να καπνίσει και να φάει σουβλάκι, δηλαδή σε θερινό. Με το ανάλογο ελαφρύ θέαμα στην οθόνη. Ή αν η αίθουσα είναι τριζάτη και έχει διαφημιστεί ως «the place to be».
Όπως υπερβολικά συμβαίνει με το «Θησείον» που είναι πρώτο σε εισπράξεις ακόμα κι αν παίξει μαλακία. Επειδή κάποιος έρμος αμερικάνος έγραψε στην εφημερίδα του ότι είναι ένα από τα ομορφότερα καλοκαιρινά σινεμά του κόσμου. Που δεν είναι. Του έσκασε η Ακρόπολη του αμερικάνου στο φόντο και η περικοκλάδα, και δεν πάει η οθόνη να είναι σε μήκος μπουγάτσας, ο ήχος μπρίκι στη φουφού και οι καρέκλες του κωλοπιασίματος, είπε μέσα του τρώγωντας τυρόπιτα από το μπαρ, «τι ωραία που περνάνε οι χωριάτες». Και όλοι μας αισθανθήκαμε περήφανοι.
Να είναι καλά το σινεμαδάκι δηλαδή (που είναι συμπαθέστατο) και να βγάζει και τους παράδες του, αλλά μόνο ο βλάχος ξιπάζεται με κάτι τέτοια, όταν του τηλεφωνήσει ο ξάδερφος του από την Αμερική και του πει «μιλάνε για σένα με τα καλύτερα». Γιατί κατά τα άλλα, μπορεί να μην έχει κλείσει ακόμα ο Ιούλιος, όλη σχεδόν η Αθήνα να βρίσκεται ακόμα στην Αθήνα και το εισιτήριο του κινηματογράφου να αποτελεί ακόμα μία από τα φτηνές προτάσεις ψυχαγωγίας, αλλά το χούι χούι. Κατά κάποιο τρόπο στην εγχώρια βουκολική ψυχοσύνθεση, το 8ευρω για να φτουράει πρέπει να αντιστοιχεί σε κάτι χειροπιαστό. Μια μερίδα γύρο και μια χωριάτικη. Όχι σε κινούμενες εικόνες σε μια οθόνη και σε ψυχαγωγική τέρψη. Αυτά είναι για τους λελέδες. Όπως τα κινούμενα σχέδια είναι μόνο για τα πιτσιρίκια και οι καπότες μόνο για τις αδερφές.
Και κάπως έτσι, ενώ σε όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, η θερινή κινηματογραφική σεζόν είναι μία από τις πιο δυναμικές εισπρακτικά, στην Ελλάδα, μοιάζει ακόμα με σανατόριο και θάλαμο ιατρικών πειραμάτων. Με τις εταιρείες διανομής, να προσπαθούν κι αυτές να καταλάβουν τι γίνεται, αλλά να μπερδεύουν τα μπούτια τους με ασυνέπεια ανάμεσα στη μαναβική και την τόλμη. Με αποτέλεσμα να μην μπορούν να «εκπαιδεύσουν» και να διαμορφώσουν τις συνήθειες του κοινού. Κάπου ανάμεσα στην χιλιοστή επανέκδοση του Χίτσκοκ, την χωρίς διαφήμιση κυκλοφορία μιας πολυαναμενόμενης νέας ταινίας και την αναβολή για τον Οκτώβριο μιας άλλης (η οποία θα είναι μέχρι τότε διαθέσιμη για παράνομο downloading).
To αποτέλεσμα: Μόλις 68.762 θεατές επισκέφτηκαν στην Ελλάδα μια κινηματογραφική αίθουσα το τετραήμερο 18 – 21 Ιουλίου, με την πρώτη σε εισπράξεις ταινία, να μην ξεπερνάει τα 11.000 εισιτήρια. Πιο αναλυτικά, η πρώτη πεντάδα στο ελληνικό box office διαμορφώθηκε ως εξής:
1.RED 2: 10.836 εισιτήρια
2.TOYΡMΠO: 7.681 εισιτήρια
3.ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: 7.339 εισιτήρια
4.XTYΠΟΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ: 6.465 εισιτήρια
5.Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ: 6.049 εισιτήρια (23.607 σύνολο)
Την ίδια στιγμή, στις Η.Π.Α. συνέβη ακριβώς αυτό που σου έγραψα προχτές, όπως έδειχναν όλες οι προβλέψεις. Καταποντισμός των μεγάλων blockbuster και ιδιαίτερα του «R.I.P.D.» που δεν κατάφερε να μπει καν στην πρώτη πεντάδα, συγκεντρώνοντας μόλις 12,7 εκ δολάρια. Και με μεγάλη έκπληξη όλης της σεζόν, το μεταφυσικό θρίλερ τρόμου «The Conjuring» του Τζέιμς Γουάν («Saw»). Πιο αναλυτικά, για το τριήμερο 19 – 21 Ιουλίου, οι πρώτες σε εισπράξεις ταινίες στις Η.Π.Α. ήταν:
1.THE CONJURING: 41, 9 εκ. δολάρια
2.ΕΓΩ, Ο ΑΠΑΙΣΙΟΤΑΤΟΣ 2: 24,9 εκ. δολάρια (276 εκ. σύνολο)
3.TOYΡΜΠΟ: 21,3 εκ. δολάρια (31 εκ. σύνολο)
4.OI ΜΕΓΑΛΟΙ 2: 19,9 εκ. δολάρια (79,4 σύνολο)
5.RED 2: 18 εκ. δολάρια
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης