Ραγδαίες αναμένεται να είναι οι εξελίξεις στον τομέα της αγοράς ακινήτων, καθώς μέχρι το τέλος του φθινοπώρου θα υπάρξουν τουλάχιστον τρεις σημαντικές νομοθετικές παρεμβάσεις για ζητήματα του κλάδου.
Είναι ευρέως γνωστό πως η αγορά ακινήτων τα τελευταία χρόνια δεν δέχεται απλά ασφυκτικές πιέσεις εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αλλά έχει σχεδόν καταρρεύσει και αναζητούνται λύσεις και ρυθμίσεις για να υπάρξει νέα πνοή στον τομέα αυτό.
Τα τρία βασικά ζητήματα είναι α) ο τρόπος φορολόγησης της κατοχής ακινήτων, β) το θέμα των Ανώνυμων Εταιρειών Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας και γ) το περιεχόμενο των μισθώσεων στα εμπορικά ακίνητα.
Αναφορικά με τον τρόπο φορολόγησης εκείνο που «καίει» όλους τους ιδιοκτήτες ακινήτων είναι το με ποιον τρόπο ο φόρος ακίνητης περιουσίας και το Εκτακτο ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ) θα συγχωνευθούν για να μετεξελιχθούν στον ενιαίο φόρο κατοχής επί των ακινήτων.
Οι παράγοντες της αγοράς, όπως αναφέρει το euro2day, προτείνουν τις εξής ρυθμίσεις:
Να μην υπάρξει προοδευτικός συντελεστής φορολόγησης, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα εξανεμισθεί το όποιο ενδιαφέρον για αγορές ακινήτων και αντίθετα θα πυροδοτηθεί μπαράζ ρευστοποιήσεων, ό,τι αυτό θα μπορούσε να σημάνει για τις τιμές των ακινήτων και τις θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό τομέα.
Η φορολόγηση να είναι όσο το δυνατόν ευρύτερη και χωρίς την ύπαρξη αφορολόγητου ορίου, προκειμένου να πληρώσουν όλοι από λίγο και όχι οι μισοί για όλους.
Το δεύτερο ζήτημα που προκύπτει είναι οι ΑΕΕΑΠ (Ανώνυμες Εταιρείες Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας) που με τη σειρά τους αναμένουν όχι μόνο τον ενιαίο φόρο ακινήτων, αλλά και να ξεκαθαρίσει το θεσμικό πλαίσιο αναφορικά με τη δική τους φορολογία εισοδήματος.
Τέλος, το τρίτο ανοιχτό μέτωπο για το οποίο έχει εκφράσει ενδιαφέρον και η Τρόικα σχετίζεται με τις μισθώσεις στα ακίνητα, καθώς υπάρχει η εκτίμηση ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο δεν είναι καθόλου ευέλικτο και αποτρέπει τους επενδυτές τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.
Η γενικότερη αίσθηση είναι πως η υπάρχουσα νομοθεσία δίνει πολύ μικρότερη διαπραγματευτική δυνατότητα στους ιδιοκτήτες ακινήτων από ότι στους ενοικιαστές, κάτι που αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για ενδιαφερόμενους επενδυτές.
Με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, ο ενοικιαστής είναι εξασφαλισμένος για δώδεκα συν τέσσερα χρόνια, ενώ αντίθετα ο ιδιοκτήτης μόλις για έναν χρόνο, με τρίμηνη προειδοποίηση και με μόλις ένα μηνιαίο μίσθωμα αποζημίωση.
Επιπλέον, με το νόμο Κατσέλη και την «επέκτασή» του μέχρι το 2013 από τον νόμο Χατζηδάκη οι ενοικιαστές απέκτησαν τη δυνατότητα να σπάσουν μονομερώς τις μακροχρόνιες συμβάσεις που είχαν υπογράψει με τους ιδιοκτήτες.
Προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται πως κινούνται και οι εκπρόσωποι των δανειστών οι οποίοι εμφανίζονται προβληματισμένοι για την ανισομέρεια που υπάρχει στις υποχρεώσεις μεταξύ ενοικιαστών και εκμισθωτών κάτι που αποτρέπει την προσέλκυση επενδύσεων.
Φωτογραφία Eurokinissi / Γιώργος Κονταρίνης