«Είμαι η Γκαμπριέλε και δεν είμαι αλκοολική. Είμαι δημοσιογράφος, γράφω για το γυναικείο σύμπαν δύο δεκαετίες τώρα και πριν από μερικά χρόνια άρχισα να παρατηρώ ότι οι γυναίκες πίνουν περισσότερο, πολύ περισσότερο».
Η Γκαμπριέλε Γκλέιζερ γράφει στο TIME για το βιβλίο της με τον τίτλο «Το Καλά Κρυμμένο Μυστικό της». Ορμώμενη από ένα τραγικό δυστύχημα, αναλύει το γιατί οι γυναίκες πίνουν περισσότερο, γιατί το κρύβουν καλύτερα και γιατί οι Αμερικανίδες αστές «κρέμονται πάνω από το γκρεμό».
«Οταν η μεγαλύτερη κόρη μου άρχισε το νηπιαγωγείο στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το κρασί δεν ήταν μέρος της καθημερινότητας στα προάστια της Νέας Υόρκης, όπου ζούσα με την οικογένειά μου. Το 2001, έκανα τρίτο παιδί και τότε άρχισα να το βλέπω. Πολλές γυναίκες-συντάκτες, στελέχη διαφήμισης, σύμβουλοι μάρκετινγκ – μου δώριζαν κρασί. Πήρα πολλά «Θα το χρειαστείς αυτό!» ήταν το γενικό μήνυμα.
Το 2002, ο σύζυγός μου και εγώ πήγαμε να εργαστούμε σε μια εφημερίδα στο Ορεγκον, όπου έχω ρίζες που εκτείνεται 150 χρόνια πίσω. Σχεδόν αμέσως μόλις εγκατασταθήκαμε στο Πόρτλαντ, μία ήσυχη πόλη, παρατήρησα το στρες των γυναικών. Επιναν επειδή δούλευαν, έπιναν επειδή δεν δούλευαν, έπιναν ακόμα και κατά τις συναντήσεις γονέων στο γυμνάσιο. Ο μισός χρόνος περνούσε σε wine bars.
Μια ηλιόλουστη Κυριακή του Ιουλίου του 2009 η 36χρονη Νταϊάν Σούλερ σκότωσε την κόρη της, τρεις ανιψιές της, τον εαυτό της και τρεις άνδρες που επέβαιναν σε άλλο αυτοκίνητο όταν μπήκε στο αντίθετο ρεύμα ενός αυτοκινητόδρομου στη Νέα Υόρκη.
Στην αρχή ήταν η συμπόνοια. Tηλεοπτικό στέλεχος, δυναμική, υπερδραστήρια γυναίκα σε ένα τραγικό δυστύχημα σε δρόμο καρμανιόλα. Οταν όμως η τοξικολογική εξέταση έδειξε διπλάσιο από το επιτρεπόμενο ποσοστό αλκοόλ στο αίμα της, καθώς και ίχνη THC (ψυχοτρόπος ουσία που ανιχνεύεται στη μαριχουάνα), η συμπόνοια μετατράπηκε σε περιφρόνηση.
Ο σύζυγός του επέμεινε για χρόνια ότι η γυναίκα του δεν θα μπορούσε να έχει κρυμμένο ένα τέτοιο μυστικό. Κι όμως δέκα ποτήρια βότκα ήταν στο αίμα της όταν σκοτώθηκε. «Ήταν εξαιρετική μητέρα», έλεγε. Μα φυσικά, ακόμα και οι εξαιρετικές μητέρες, μπορούν να κρύβουν το πρόβλημα αλκοολισμού τους.
Οι Αμερικανίδες έχουν ξεπεράσει τα όρια. Αν έχουν υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη, παίρνουν φάρμακα, αν έχουν κατάθλιψη καταπίνουν τα πάντα, αν έχουν βάρος και λίπος άνω του ...επιτρεπτού καταφεύγουν σε χούφτες χαπιών. Ωστόσο, σπανιότατα κάποια δηλώνει ανοιχτά ότι έχει πρόβλημα αλκοολισμού.
Σε αυτό το βιβλίο, θα γίνεται η διάκριση μεταξύ αποδεδειγμένου γεγονότος και εικασίας για το τι είναι εθνική συνήθεια, τι είναι σταθερή επιστήμη και τι έχει τις ρίζες του στη στάση μας απέναντι αλκοόλ.
Γιατί οι γυναίκες πίνουν περισσότερο από ό, τι σε προηγούμενες εποχές και τι σημαίνει αυτό; Το αλκοόλ είναι κοινωνικά αποδεκτό, φάρμακο, ακόμα κι αν όλες γνωρίζουν ότι ενέχει κινδύνους.
Κίνδυνος που εκρήγνυται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όταν μια μητέρα σκοτώνει επτά ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών της.
Η πραγματική ιστορία είναι σιωπηλή, εντελώς αστική και κρύβει το ότι πολλές Αμερικανίδες κρέμονται ακριβώς πάνω από το γκρεμό».
.