Με αιχμηρή επιστολή του ο Νίκος Μπίστης εξαπέλυσε επίθεση κατά του Φώτη Κουβέλη, τον οποίο κατηγορεί για αλλαγή στάσης και αδιαλλαξίας.
Ο κ. Μπίστης δεν πήρε μέρος στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ενώ στο κείμενό του αφήνει αιχμές κατά Ρουπακιώτη και Μανιτάκη τονίζοντας ότι «ούτε μεταξύ τους δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν».
Χαρακτηρίζει την υπόθεση της ΕΡΤ «πρόσχημα για να τελειώσει η Αριστερά της ευθύνης», κατηγορεί τον κ. Κουβέλη για αδιαλλαξία και αλλαγή στάσης, ενώ προειδοποιεί ότι «ο εναγκαλισμός με τον ΣΥΡΙΖΑ θα μας αφανίσει».
Αναλυτικά η επιστολή:
«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, ευχαριστώ για την πρόσκληση να παρευρεθώ στην ΚΕ. Δυστυχώς για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής μου δεν θα μπορέσω γιατί θα είμαι εκτός Αθηνών. Σας στέλνω την τοποθέτησή μου που σε γενικές γραμμές σας είναι γνωστή.
Θεωρώ ότι με την έξοδο της περασμένης Πέμπτης από την κυβέρνηση ολοκληρώθηκε μια πορεία που έχει ξεκινήσει από τα μέσα Οκτωβρίου του 2012 από τη σημαδιακή εκείνη συνεδρίαση της ΚΕ που αποφάσισε το «παρών» στα μέτρα με πρόσχημα τα εργασιακά. Θέλω να υπενθυμίσω όσα είχα πει σε εκείνη τη συνεδρίαση, γιατί δυστυχώς είναι τραγικά επίκαιρα:
«Το " παρων" στα μέτρα, δηλαδή η μη υπερψήφισή τους που πρακτικά ισοδυναμεί με καταψήφιση δεν είναι μια μικρή αλλαγή, είναι ανατροπή της πολιτικής μας. Συνιστά – ανεξαρτήτως προθέσεων – την έναρξη της σταδιακής απαγκίστρωσης από την τρικομματική κυβέρνηση. Μοιραία και αναπόφευκτα οδηγούμαστε εκεί, η μια κίνηση θα φέρει την άλλη...... Καλά κάναμε και διαπραγματευτήκαμε, κάποια πράγματα κερδίσαμε και εκείνη ήταν η ώρα για τον έντιμο συμβιβασμό. Αυτοπαγιδευτήκαμε στην αδιαλλαξία μας. Ας δούμε τώρα τις συνέπειες αυτής της ακατανόητης στροφής:
1. Αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης είτε φύγουμε είτε μείνουμε με το ένα πόδι μέσα.
2 Αποσταθεροποίηση του σκληρού πυρήνα που διαμόρφωσε η ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές του Ιουνίου όταν υπεραναπλήρωσε τις απώλειες προς τον ΣΥΡΙΖΑ κερδίζοντας 45% καινούργιους ψηφοφόρους. Ο κόσμος αυτός που μας έδωσε εντολή για λύση και επικρότησε τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση είναι δύσκολο να κατανοήσει μια στροφή που εκθέτει την κυβέρνηση σε κίνδυνο με συνέπειες στην εκταμίευση της δόσης και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.
3. Ανάδειξη του Σαμαρά - παρά το βεβαρημένο παρελθόν του - σε συνεπή ευρωπαϊστή.
4. Φιλί ζωής στον Βενιζέλο και το χειμαζόμενο ΠΑΣΟΚ. Επί τρεις μήνες το βασικό πλεονέκτημα της ΔΗΜΑΡ απέναντι στον άλλο κυβερνητικό εταίρο ήταν ότι εμείς είμασταν σταθεροί και υπεύθυνοι ενώ το ΠΑΣΟΚ έκανε συνεχή μπρος πίσω. Την κρίσιμη όμως στιγμή εμείς εμφανιζόμαστε έτοιμοι να κάνουμε ένα γιγαντιαίο βήμα πίσω ενώ ο Βενιζέλος παρά τα εσωκομματικά του προβλήματα πιστώνεται με υπεύθυνη στάση.
5. Εξανεμίζεται το προβάδισμα που είχε κατακτήσει η ΔΗΜΑΡ να αποτελεί τον αναδυόμενο πόλο συσπείρωσης της κεντροαριστεράς και της μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Τα περισσότερα στελέχη του χώρου που είχαν φτιάξει στεφάνι συμπάθειας και υποστήριξης γύρω μας θα απομακρυνθούν.
6. Απόλυτη επιβράβευση της κριτικής και της πίεσης που άσκησε με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ επάνω μας από την στιγμή που μπήκαμε στην κυβέρνηση. Η στροφή αναγκαστικά και ανεξαρτήτως προθέσεων θα εξυπηρετήσει τον ΣΥΡΙΖΑ γκρεμίζοντας τα αναχώματα που συστηματικά φτιάξαμε θα ενισχύσει τάσεις συνεργασίας μαζί του.»
Κάποιοι καλοπροαίρετοι σύντροφοι, τότε θεώρησαν υπερβολική την κριτική μου. Είναι οι ίδιοι που ένα μήνα μετά θεώρησαν βιαστική την παραίτησή μου από την θέση του Υπεύθυνου Διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ όταν ο Φώτης Κουβέλης και οι ίδιοι άνθρωποι που τον στήριξαν στην οριστική αλλαγή πορείας την προηγούμενη βδομάδα, είχαν τορπιλίσει το Φόρουμ Διαλόγου. Αυτό δηλαδή που ένα μήνα πριν είχαν εγκρίνει. Και τότε σε μικρογραφία έγινε ό,τι την προηγούμενη βδομάδα. Αλλαξε γνώμη ο Πρόεδρος, άλλαξαν και οι υπόλοιποι πλην ελαχίστων που έχουν γνώμη και κότσια. Ετσι βήμα, βήμα φτάσαμε στο μοιραίο έχοντας τινάξει στον αέρα τους δυο βασικούς λόγους ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ, ως υπεύθυνης Αριστεράς.
Τη συμμετοχή, μεσούσης της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής κρίσης, σε μια κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης και την συγκρότηση της κεντροαριστεράς. Τα περί ΕΡΤ αρνούμαι και να τα σχολιάσω. Αποτελούν κραυγαλέο πρόσχημα. Τόσο κραυγαλέο ώστε κάποιοι όψιμοι υπερασπιστές της κομματικής γραμμής μέχρι την Τετάρτη διαπραγματεύονταν θέσεις διευθυντών νοσοκομείων, και άλλα συναφή με βάση το περίφημο 4 2 1.. Μόνο που αυτή τη φορά φρόντισαν να μην βγάλουν εσωκομματικό ''κάλεσμα'', με μορφή εγκυκλίου. Μετά συνειδητοποίησαν ότι η κυβέρνηση είναι ''μονοκομματική'' και αγανάκτησαν. Στην ουσία τώρα: την ώρα που είχαμε όλη τη δυνατότητα, μετά το στραπατσάρισμα του Σαμαρά με την ΕΡΤ να απαιτήσουμε άλλη λειτουργία της κυβέρνησης, άλλους συσχετισμούς στο εσωτερικό της, νέα προγραμματική συμφωνία, φύγαμε και κάναμε μετέωρο βήμα προς τα πίσω. Δηλαδή, προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ό,τι και να ειπωθεί σήμερα στην ΚΕ, όσα ''απεταξάμην τον ΣΥΡΙΖΑ'' και αν ακουστούν, το βήμα εκεί θα προσγειωθεί και το έδαφος προετοιμάζεται με σχετικές δηλώσεις του τύπου ''Εδώ πήγαμε με την ΝΔ, γιατί να μην πάμε και με τον ΣΥΡΙΖΑ'', ''κάντε λίγο πίσω εσείς να τα βρούμε'' (Όχι, κάντε λίγο εμπρός εσείς, απαντάνε από τον ΣΥΡΙΖΑ). Και έπεται συνέχεια. Και είναι ''λογική'' μια τέτοια εξέλιξη, αφού με τη γραμμή που τραβάμε, χάνουμε προς δύο κατευθύνσεις: Οι αντιμνημονιακοί αισθάνονται δικαιωμένοι γιατί σε αυτή τη γραμμή απόσυρσης μας καλούσαν. Μόνο που αυτοί έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κεντροαριστεροί, που ζητούσαν να γίνουμε η μεταρρυθμιστική εμπροσθοφυλακή, είναι οργισμένοι και απομακρύνθηκαν εν μια νυκτί. Οταν θα αρχίσουν οι ερωτοτροπίες από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα κάνει τα ανοίγματά του αναζητώντας συμμάχους, θα είναι πολύ δύσκολη η απόρριψη. Γιατί το φάντασμα της εκλογικής κατάληξης του ΛΑΟΣ - Καρατζαφέρη θα πλανάται πάνω μας. Δυστυχώς τα μεγέθη είναι αμείλικτα και επιβάλλουν επιλογές.
Ένα κομμάτι του κόμματος - που το σέβομαι γιατί από την πρώτη στιγμή ήταν αντίθετο με πολιτική επιχειρηματολογία στη συμμετοχή στην κυβέρνηση - αποτελεί από την προηγούμενη Πέμπτη μέρος της νέας πλειοψηφίας. Σε αυτό προστίθεται το κομμάτι εκείνο που μέχρι χτες όχι μόνο υποστήριζε τη συμμετοχή αλλά την προωθούσε και εμπράκτως βάσει του 4- 2- 1. Αυτό το κομμάτι είναι που με ανησυχεί περισσότερο και σας κάνω την πρόβλεψη ότι θα πρωτοστατήσει (ήδη το κάνει) στην προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τη βασική, όμως, ευθύνη, για την πολιτική παρεκτροπή της ΔΗΜΑΡ έχει ο Φώτης Κουβέλης. Δεν άντεξε, γιατί τώρα τέλειωναν τα ψέματα, έπρεπε να αποφασίσει την πραγματική συμμετοχή του κόμματος, πιθανώς και του ίδιου στην κυβέρνηση και την άμεση (όχι δια των Ρουπακιώτη και Μανιτάκη που ούτε μεταξύ τους μπορούσαν να συνεννοηθούν) ανάληψη ευθύνης για την υλοποίηση των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας.
Το μαύρο στην ΕΡΤ ήταν το βολικό πρόσχημα για την αυλαία ''της Αριστεράς της ευθύνης''. Κατόπιν εορτής και αφού επί εξάμηνο υπονόμευσε κάθε προσπάθεια για την συγκρότηση της μεγάλης κεντροαριστεράς, στην προχθεσινή του δήλωση ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ εξήγγειλε για πολλοστή φορά ''την ανάληψη πρωτοβουλιών για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου, δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού και σοσιαλιστικού χώρου''. Οταν οι πράξεις ωχριούν, οι λέξεις περισσεύουν. Ολα αυτά σημαίνουν στην καλύτερη περίπτωση ΔΗΜΑΡ- Συνεργαζόμενοι. Στην πιο ρεαλιστική εκδοχή, ΣΥΡΙΖΑ - Συνεργαζόμενοι για τους λόγους που προανέφερα.
Ο κόσμος όμως της κεντροαριστεράς που απαιτεί μεταρρυθμίσεις και συγκρότηση μιας ισχυρής παράταξης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και με ανάληψη πρωτοβουλίας μεγάλου βεληνεκούς την κατάσταση. Και αυτή τη φορά θα τη φέρει σε αίσιο πέρας».
Διαψεύδει τα περί αποχώρησης
Ο ίδιος ο Νίκος Μπίστης, πάντως, λίγη ώρα αργότερα διέψευσε μέσω Facebook ότι αποχωρεί από τη ΔΗΜΑΡ τονίζοντας ότι αν είχε τέτοια πρόθεση θα το ανακοίνωνε.
«Επειδή ορισμένοι θεώρησαν την επιστολή μου προς την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ ως δήλωση αποχώρησης από το κόμμα, θέλω να πω ότι αν είχα πάρει μια τέτοια απόφαση θα το δήλωνα καθαρά και δημόσια. Δεν είναι μυστικό ότι οι σχέσεις μου με την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ εδώ και καιρό βρίσκονται σε οριακό σημείο. Υπάρχει, όμως, ένας ολόκληρος κόσμος που αντιδρά και αυτή την κρίσιμη στιγμή υψώνει το ανάστημά του. Αυτούς δεν μπορω να τους αποχωριστώ» έγραψε στο λογαριασμό του ο κ. Μπίστης.