Η ομολογία του ΔΝΤ για τη λήψη λανθασμένων οικονομικών μέτρων στην περίπτωση της Ελλάδας έδωσε στον Αλέξη Τσίπρα το έναυσμα να υψώσει για άλλη μια φορά τους τόνους. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε στην εκδήλωση της εναλλακτικής συνόδου των ευρωπαϊκών κινημάτων που πραγματοποιείται στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Ο κ. Τσίπρας έβαλλε κατά του νεοφιλελευθερισμού λέγοντας ότι «η Ελλάδα ήταν το πρώτο πειραματόζωο μίας ιστορικής στροφής. Εδώ δοκιμάζεται σε όλη της την ένταση η στρατηγική της λεηλασίας και της κοινωνικής οπισθοδρόμησης. Εδώ καταργείται το ιστορικό κοινωνικό συμβόλαιο, διαλύεται το κοινωνικό κράτος, ξεπουλιέται στους καπιταλιστές το σύνολο των παραγωγικών πόρων της χώρας».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ο νεοφιλελευθερισμός επέβαλλε «την παγκόσμια κυριαρχία του, υποσχόμενος μια ανάπτυξη, με βασικό εργαλείο την κερδοσκοπία του παρασιτικού κεφαλαίου. Δημιούργησε πλούτο για τους ελάχιστους. Σκόρπισε δυστυχία, ανισότητα και διαφθορά σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο. Σήμερα βυθίζεται σε μια κρίση που τον κάνει ακόμα πιο επιθετικό, ακόμα πιο αρπακτικό, ακόμα πιο καταστροφικό. Κοινωνίες στραγγαλίζονται για να στηριχτούν οι τραπεζίτες. Λαοί καταδικάζονται σε μια λιτότητα χωρίς τέλος, από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των χρηματαγορών.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εξωθείται στην ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια, την ώρα που ο πλούτος ξανασυγκεντρώνεται στα χέρια μιας ελάχιστης ολιγαρχίας. Η δημοκρατία απειλείται. Το πείραμα αυτό είναι ήδη έτοιμο για εξαγωγή στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι χώρες του Νότου σύρονται ήδη από τα μνημόνια και τον κίνδυνο της χρεοκοπίας προς αυτή την κατεύθυνση. Η δημοκρατία απειλείται και αυτή, μπροστά στην ανάγκη μιας ολοκληρωτικής επιβολής του κεφαλαίου πάνω στις κοινωνίες.
Η δημοκρατία περισσεύει και ενοχλεί, όταν είναι να θεσμοθετηθεί η κοινωνική λεηλασία, και να επιβληθεί ως μόνη εναλλακτική απέναντι στην κρίση. Και το χειρότερο, η άρχουσα τάξη, μια χούφτα τραπεζιτών, ολιγαρχών του χρήματος και των πολιτικών τους συνεργατών, έχει βρει τον τρόπο να επωφελείται από την κρίση που η ίδια δημιουργεί. Και να χρησιμοποιεί τη λιτότητα για να επιβάλλει ακόμα περισσότερη λιτότητα. Να επικαλείται την ανεργία για να προκαλέσει ακόμα περισσότερη ανεργία. Να κλαίει με δάκρυα κροκοδείλου για την παραγωγική καταστροφή, για να καταστρέψει ακόμα περισσότερο την πραγματική οικονομία και την παραγωγή».