Ο Νομπελίστας Ορχάν Παμούκ αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους σύγχρονους συγγραφείς, με ιδιαίτερο στίγμα και ευρύ κοινό. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται μαζί του. Ετσι τον περασμένο Νοέμβριο έδινε μεγάλη συνέντευξη στους New York Times όπου μεταξύ άλλων πρότεινε βιβλία προς ανάγνωση σε Ομπάμα και Ερντογάν. Σήμερα, οι συμπολίτες του έβγαλαν αφίσα που τον αναζητούν – προκειμένου να πάρει θέση σε όσα συμβαίνουν...
Ερωτώμενος από τον δημοσιογράφο ποιο βιβλίο θα πρότεινε στον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν λέει: «Σέβομαι την πολιτική του Ερντογάν να απομακρύνει τον στρατό από την πολιτική, αλά δεν είμαι ευτυχής που με έστειλε στα δικαστήρια για τις πολιτικές μου απόψεις, όπως και πολλούς άλλους. Μήνυσε έναν καρτουνίστα επειδή τον εικονογράφησε ως γάτα, και και όλοι ξέρουν πως στην Κωνσταντινούπολη λατρεύουμε τις γάτες. Είμαι σίγουρη ότι ο Ερντογάν θα απολάμβανε το βιβλίο του σπουδαίου Ιάπωνα συγγραφέα n Natsume Soseki «Ι am a Cat», μια σατυρική νουβέλα για τους διαβολικούς κινδύνους του υπερβολικού εκδυτισμού όπως τις διηγείται μια έξυπνη γάτα.»
Για τον Μπάρακ Ομπάμα, όπως και σε κάθε άλλο αμερικανό πρόεδρο, έχει να προτείνει ένα βιβλίο που συχνά ο ίδιος ο Παμούκ κάνει δώρο σε φίλους του: «Ζen and the Art of Motorcycle Maintanance: An Inquiry into Values». Εν αβιβλία που αφορά στην απεραντοσύνη της Αμερικής και την ατομική έρευνα για τις αξίες και το νόημα της ζωής. «Ενα ρομαντικό βιβλίο που εκμαιεύει τη φιλοσοφία από τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής.»
Ερωτώμενος για τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει σε σκληροπυρηνικούς ισλαμιστές με τις αναφορές του στη Γενοκτονία Κούρδων και Αρμενίων, αλλά και για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Ορχάν Παμούκ απαντούσε στους New York Times:« Απλά δρούσα σαν ένας ενεργός πολίτης. Δεν έχω συστηματικές πολιτικές πεποιθήσεις ούτε είμαι πολιτικός συγγραφέας. Κι όμως τα βιβλία μου είναι πολιτικά επειδή οι χαρακτήρες τους ζουν σε ταραχώδεις στιγμές πολιτικής αναστάτωσης και πολιτισμικής αλλαγής. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζω στην Τουρκία οφείλονται όχι τόσο στα βιβλία μου, όσα στις συνεντεύξεις που δίνω στο εξωτερικό, που αλλοιώνονται στην πατρίδα και με κάνουν να δείχνω ηλίθιος και περισσότερο «πολιτικός» απ' ότι είμαι... Εμαθα πως είναι μοιραίο οι συγγραφείς, κυρίως οι προερχόμενοι από το μη-Δυτικό κόσμο να δέχονται πολιτικές ερωτήσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να τις αποφύγεις είναι να είσαι πολιτικός – όπως οι διπλωμάτες- και να απαντάς μόνο στις λογοτεχνικές ερωτήσεις! Αλλά ο χαρακτήρας μου δεν είναι ο χαρακτήρας ενός επιτυχημένου διπλωμάτη. Χάνω την ψυχραιμία μου και απαντώ σε μερικές πολιτικές ερωτήσεις που είτε με οδηγούν στο δικαστήριο είτε με κάνουν στόχο σε καμπάνιες ακροδεξιών εφημερίδων στην Τουρκία. Τα μυθιστορήματα είναι πολιτικά, όχι επειδή οι συγγραφείς παίζουν με κομματικά χαρτιά – κάποιοι το κάνουν βέβαια, εγώ ποτέ- αλλά επειδή η καλή μυθοπλασία έχει σχέση με την κατανόηση ίσως και την ταύτιση με ανθρώπους που δεν είναι σαν κι εμάς. Στην καρδιά της λεγόμενης «τέχνης του μυθιστορήματος» βρίσκεται η ανθρώπινη ικανότητα να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου. Η συμπόοια είναι η μεγαλύτερη δύναμη των λογοτεχνών.»