Δεν ήταν μόνο η φλογερή ρητορική του Χίτλερ που κρατούσε σε εγρήγορση τον πιστό στρατό του που αιματοκύλισε την Ευρώπη. Ηταν και τα εκατομμύρια των χαπιών Pervitin, που μοίραζαν οι στρατιωτικοί γιατροί. Η γνωστή μας μεθαμφεταμίνη ή crystal meth.
Aκόμα κι ο ίδιος ο Χίτλερ έκανε χρήση, ενδοβλέφια μάλιστα, με τη συνδρομή του γιατρού του Θίοντορ Μόρελ. Περισσότερα από 200.000.000 χάπια στοιβαγμένα σε κιβώτια της Βέρμαχτ κρατούσαν «σε εγρήγορση» το στρατό από το 1939 έως το 1945. «Δεξαμενή σοκολάτας» έλεγαν τα χάπια οι ναζί, σύμφωνα με τη συγκλονιστική μαρτυρία Γερμανού στρατιώτη που επικαλείται η Daily Mail.
Η πραγματικότητα για πολλούς στρατιώτες των ναζί και τους πιλότους ήταν ένας εφιάλτης τοξικομανίας. Διότι παρά το γεγονός ότι το διεγερτικό επέτρεπε στους στρατιώτες να διατηρούνται για μεγάλη περίοδο σε υπερδιέγερση, οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν σοβαρές. Ζάλη, εφίδρωση, κατάθλιψη και παραισθήσεις.
Υπήρξαν στρατιώτες που αυτοπυροβολήθηκαν, που πέθαναν από καρδιακή ανεπάρκεια, που έγιναν ψυχωτικοί. Ηταν τέτοιες οι παρενέργειες που ακόμα κι ο Λεονάρντο Κόντι, ανώτατος αξιωματούχος υγείας του Τρίτου Ράιχ, θέλησε να περιορίσει τη χρήση του φαρμάκου, αλλά τελικά απέτυχε.
Τον Μάιο του 1940, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένας νεαρός στρατιώτης ονόματι Χάινριχ Μπολ έγραφε στους γονείς του από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Διαμαρτυρόταν για εξάντληση και ζητούσε pervitin. Ο Μπολ το 1972 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ερευνα της Ενωσης Γερμανών γιατρών, εξάλλου, έδειξε ότι οι ναζί είχαν αναπτύξει κι ένα είδος κοκτέιλ κοκαΐνης-based, διεγερτικό για τους μαχητές της πρώτης γραμμής. Δοκιμάστηκε πρώτα σε τροφίμους στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το φάρμακο, με την κωδική ονομασία D-IX, δοκιμάστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαχενχάουζεν, βόρεια του Βερολίνου, όπου οι φυλακισμένοι, αφού πήραν το φάρμακο, βάδισαν 70 μίλια δίχως μία στάση.
Τον Ιανουάριο του 1942, μια ομάδα 500 στρατιωτών που περικυκλώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό προσπαθούσε να διαφύγει σε θερμοκρασίες κάτω από τους 30 βαθμούς Κελσίου. «Αποφάσισα να τους δώσω pervitin καθώς άρχισαν να ξαπλώνουν στο χιόνι και να θέλουν μόνο να πεθάνουν», έγραφε ο ιατρικός σύμβουλος της μονάδας. «Μετά από μισή ώρα οι άνδρες άρχισαν αυθόρμητα να αναφέρουν ότι αισθάνονταν καλύτερα. Αρχισαν να παρελαύνουν, ομαλά και πάλι».
Το σχέδιο ήταν να δοθεί το φάρμακο σε όλους τους στρατιώτες του Ράιχ που κατέρρεε, αλλά η εισβολή στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944, σε συνδυασμό με τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, ανέβαλε τη χορήγηση.