Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, λίγο πριν την απονομή των βραβείων του μέτριου 66ου φεστιβάλ Καννών, αναρωτιέται για το τι αντίκρισμα έχει το δαφνοστεφάνωμα ενός μονόφθαλμου ανάμεσα στους στραβούς και χρίζει νικήτρια τη Μαριόν Κοτιγιάρ.
ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΚΑΝΝΟΛΟΓΙΟ: ΗΜΕΡΕΣ 10 - 11 (24 – 25 / 5)...
...είμαι ακόμα ζωντανός αλλά δεν το αντιλαμβάνομαι πλήρως. Συμβαίνει πάντα αυτό στο κλείσιμο των Καννών με τις μέρες και τις ώρες να μπερδεύονται περίεργα. Πράγματα που έκανες την πρώτη μέρα του φεστιβάλ νομίζεις ότι τα έκανες χτες και ανάποδα. Να καταλάβεις Καννολόγιο βρήκα ένα μπουκάλι με βιταμίνες στο σπίτι μου, προσπαθούσα να θυμηθώ ποια μέρα τις αγόρασα και συνειδητοποίησα ότι τελικά τις είχα αγοράσει μόλις σήμερα το πρωί. Ναι, εγκέφαλος καραμελέ όπως καταλαβαίνεις με βελούδινη υφή.
Λίγο πριν σου μεταφέρω τα βραβεία του 66ου και μετριότατου όσον αφορά τον τελικό απολογισμό του προγράμματος του, φεστιβάλ των Καννών, να σου πω και για τις δύο τελευταίες ταινίες του διαγωνιστικού που προβλήθηκαν, να ξεμπερδεύουμε και με τα τυπικά. Το «Only Lovers Left Alive» του Τζιμ Τζάρμους, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια στιλιζαρισμένη, ευαίσθητη, χαριτωμένη μαλακιούλα τουριστικής ξεπέτας. Από αυτές που «χτίζονται» χωρίς κανένα σενάριο. Απλά σκάει ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός, και σου λένε: «υπάρχουν μια δυο ιδέες, και άλλες δυο τοποθεσίες εύκαιρες για γύρισμα, εν προκειμένω η Ταγγέρη και το Ντιτρόιτ» Δεν παίρνουμε και δυο γνωστούς ηθοποιούς, να πάμε όλοι μαζί να κάνουμε τσάμπα διακοπές να πουλήσουμε και άποψη;» Κάπως έτσι. Με τις σκηνές να φαίνεται ότι γράφτηκαν απλώς για να γραφτούν και να περιπλανηθεί η κάμερα στις εν λόγω περιοχές ή να δικαιολογηθεί η παρουσία των πρωταγωνιστών και της μουσικής σε ουσιαστικά αυτόνομες σεκάνς που παλεύουν να αποδείξουν ότι είναι μέρος ενός συνόλου. Μόνο που σύνολο δεν υπάρχει, παρά την όμορφη ατμόσφαιρα και την τεχνική του Τζιμάκου και τα ερωτευμένα του βαμπίρ μοιάζουν μουδιασμένα, σαν να βγήκαν μόλις από την οδοντίατρο μετά από αναισθησία.
Σε μια ταινία που είναι και ελληνική συμπαραγωγή, με τη συμμετοχή της Faliro House στα credits. Της εταιρείας δηλαδή που ευθύνεται μεταξύ άλλων για τον «Κυνόδοντα» και το «Attenberg» και αποδεικνύει πως είναι η μοναδική εδώ και αιώνες στην Ελλάδα, (ακόμα κι αν δεν ανήκω στους 'εραστές' των δύο προαναφερθέντων ταινιών) που έχει μπει στο διεθνές παιχνίδι με υγιή και παραγωγικό τρόπο αξιώσεων. Ενώ στους τίτλους τέλους, ο Τζάρμους ευχαριστεί ιδιαιτέρως τον Πάρη Κασιδόκωστα Λάτση που ως γνωστόν επίσης το παλεύει με τις παραγωγές αλλά του βγαίνουν τζούφιες. Κι ο οποίος εν προκειμένω φαντάζομαι θα παρείχε κανένα κότερο, κανένα αυτοκίνητο, κάτι τέλος πάντων για να βγούνε τα γυρίσματα. Κάτι είναι κι αυτό αφού δεν μπορεί να κάνει ταινία μόνος του.
Όσο για τον Ρομάν Πολάνσκι και το «Venus in Fur» που βασίζεται στο γνωστό ομότιτλο θεατρικό, ίσως να ήταν καλύτερο να το δεις στο θέατρο Καννολόγιο μου. Όπως και με την προηγούμενη ταινία του, το «Ο Θεός της σφαγής» που βασιζόταν πάλι σε θεατρικό, ο Πολάνσκι φαίνεται να έχει ξεχάσει πως το μέσο με το οποίο ασχολείται είναι ο κινηματογράφος και να το έχει ρίξει σε αξιοπρεπείς αρτιστίκ αρπαχτές (για τα δεδομένα του ονόματος του) κλειστών χώρων. Έχοντας σαν καβάντζα ασφαλείας την υπογραφή του και το ότι θα βρεθούν σίγουρα κριτικοί να γράψουν για την μοναδική του ικανότητα στο χειρισμό των χώρων, μόνο που αυτή η μοναδική του ικανότητα, έχει πάψει προ πολλού να είναι τόσο μοναδική. Μπορώ να σου πω ότι περισσότερο ενδιαφέρον είχε η συνέντευξη τύπου, με την σύζυγο του Εμανουέλ Σενιέ, να βρίσκεται πριν το χασμουρητό της λήθης, και το βλέμμα απορίας της «τι δουλειά έχουμε εμείς εδώ». Και τους δημοσιογράφους να αδιαφορούν για όλους τους συντελεστές της ταινίας εκτός του Πολάνσκι και τον Ρομάν να παροτρύνει την Σενιέ, «πες κάτι κι εσύ μην σε περάσουν για χαζή ξανθιά». Πράγμα δύσκολο εφ' όσον ανάμεσα σε ξανθιά και ξανθιά υπάρχει διαφορά και μάρτυς μου γι αυτό το κόκκινο χαλί. Δες την Σενιέ με φόρεμα κόκκινη γιαουρτόπιτα και ντεκολτέ της κόρης του φούρναρη που θέλει να δειχτεί, δες και την Τίλντα Σουίντον με το ξανθό πανκέ μαλλί της σηκωμένο να μοιάζει με gam ιέρεια παραθρησκευτικής οργάνωσης για τον προσηλυτισμό απίστων στην λατρεία της. ανδρόγυνης θεότητας . Δες και την Μαριόν Κοτιγιάρ (με τον Τζέρεμι Ρενέρ) από το "The Immigrant" στο κόκκινο χαλί και θα καταλάβεις γιατί είναι η απόλυτη νικήτρια (σε συνδυασμό με όλες τις φετινές εμφανίσεις της) των Καννών.
Λοιπόν, αυτά προς το παρόν Καννολόγιο μου, σε χτυπάω ξανά μετά τα βραβεία, για να αισθάνεσαι κι εσύ ολοκληρωμένο και αξιοπρεπές.
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.