Μπορεί να αποτελούν την τελευταία κατοικία των ανθρώπων και, σε γενικές γραμμές, να αποπνέουν μια λυπηρή και σκοτεινή ατμόσφαιρα, αλλά τα νεκροταφεία και τα μνημεία μπορούν να προσφέρουν μια διαφορετική αισθητική και να κρατήσουν ζωντανές ιστορίες ανθρώπων που χάθηκαν στη λήθη του χρόνου.
Ο συνταγματάρχης του Ολλανδικού Ιππικού Τ. Γκόρκουμ, προτεστάντης στο θρήσκευμα., πέθανε το 1880 και τάφηκε στο προτεσταντικό νεκροταφείο που βρισκόταν δίπλα στο καθολικό. Λίγα χρόνια αργότερα η γυναίκα του απεβίωσε και η «μοίρα» της ως καθολικής και μέλους της αριστοκρατίας της επέβαλε να ταφεί στο καθολικό νεκροταφείο. Εκείνη, ωστόσο, είχε προνοήσει και είχε παραγγείλει να τη θάψον όσο πιο κοντά στον άντρα της. Της έφτιαξαν, λοιπόν, ένα μαυσωλείο δίπλα στον τάφο του συζύγου της με μόλις έναν τοίχο να τους χωρίζει, ωστόσο, φρόντισαν με έναν ιδιαίτερο τρόπο οι δυο τους να μείνουν ενωμένοι και στην αιωνιότητα.
Ο Ντέιβιντ Αγιένο ήταν ένας Ιταλός μετανάστης στην Αργεντινή που δούλευε ως φροντιστής στο διάσημο νεκροταφείο Ρεκολέτα όπου υπάρχουν εντυπωσιακοί τάφοι και συνήθως ενταφιάζονται εξέχουσες προσωπικότητες της χώρας, όπως για παράδειγμα η Εβίτα Περόν. Ο ίδιος επιθυμούσε να έχει τον δικό του τάφο σε αυτό το νεκροταφείο γεμάτο πρεστίζ και για αυτό το λόγο μάζεψε όλες τις οικονομίες του, αγόρασε τάφο, προσέλαβε έναν διάσημο Ιταλό καλλιτέχνη για να φτιάξει το μνημείο του και , όταν αυτό ολοκληρώθηκε, το 1910, ο Αγιένο αυτοκτόνησε μέσα στο μνημείο του σαν να βιαζόταν να περάσει το «πάνθεον» του χώρου.
Λίγο πιο πέρα από τον τάφο του Αγιένο υπάρχει ο τάφος ενός ζευγαριού όπου άνδρας και γυναίκα κοιτούν σε διαφορετικές μεριές. Ο λόγος απλός: Ο σύζυγος απεβίωσε πρώτος και η σύζυγος όταν ήρθε η σειρά της παράγγειλε να φτιάξουν ένα άγαλμα που να αντικατοπτρίζει τον γάμο τους, καθώς για περισσότερα από 30 χρόνια δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα.
Ο Φερνάντ Αρμπελο ήταν ένας μουσικός – ηθοποιός που πέθανε το 1990 και τάφηκε στο νεκροταφείο Περ Λασαίζ με μια μόνο απαίτηση, να κοιτάζει στην αιωνιότητα το πρόσωπο της γυναίκας του όπως κι έγινε.
Ο Μάθιου Στάνφορτν ήταν ένα νεαρό αγόρι που πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή και το άγαλμα που βρίσκεται στον τάφο του απεικονίζει την «απαλλαγή» του από τα γήινα βάσανα.
Το νεκροταφείο Περ Λασαίζ είναι το νεκροταφείο με τους περισσότερους επισκέπτες στον κόσμο όχι μόνο για την μακάβρια ομορφιά του αλλά και για τους διάσημους «κατοίκους», ωστόσο, κανένας τάφος δεν είναι τόσο εντυπωσιακός όσο εκείνος του σχετικά άσημου Βέλγου συγγραφέα, Ζόρζ Ρόντενμπαχ, Το άγαλμα δείχνει έναν άνδρα να βγαίνει μέσα από τον τάφο του κρατώντας ένα τριαντάφυλλο
Ο τάφος του Τζόναθαν Ρηντ και της γυναίκας του είναι ο ορισμός της αιώνιας αγάπης. Οταν η Μαίρη πέθανε το 1893 ο Τζόναθαν δεν ήθελε με τίποτα να αφήσει τον έρωτα της ζωής του και ήταν τόσο αφοσιωμένος που πήγε και έζησε τα υπόλοιπα δέκα χρόνια της ζωής του στον τάφο της με μόνη συντροφιά έναν παπαγάλο.
Η πιο διάσημη ατραξιόν στο κοιμητήριο Χιαγουάθα στο Κάνσας είναι ο τάφος της οικογένειας Ντέιβις, Ο Τζον Ντέιβις μετακόμισε στην περιοχή του 1879 στα 24 του έπιασε δουλειά σε μια φάρμα, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε εν μέσω πολλών διαφωνιών την κόρη του αφεντικού του. Στη συνέχεια οι Ντέιβις έφτιαξαν τη δική τους φάρμα και έγιναν πλούσιοι, ωστόσο, όταν η Σάρα πέθανε το 1930 ο Τζόν τα επόμενα επτά χρόνια, μέχρι να πεθάνει και ο ίδιος, ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στον τάφο της αγαπημένης του.
Ο Τζακ Κρόγουελ ήταν ιδιοκτήτης του τελευταίου εργοστασίου που κατασκεύαζε ξύλινα μανταλάκια στις ΗΠΑ. Οπως ήταν αναμενόμενο το μνημείο του κοσμεί αυτό το προϊόν που τον συνόδευσε ολόκληρη τη ζωή του.