Επ' ευκαιρία της επετείου της γέννησής του την 11η Μαΐου του 1918, η εφημερίδα Telegraph προλόγισε το σύντομο αφιέρωμά της με έναν απόλυτα πετυχημένο και ευφυή τρόπο:
«Σε μια εποχή ελαφριάς ψυχαγωγίας, οι άνθρωποι που γίνονται διάσημοι δεν είναι κατ' ανάγκη και οι πιο λαμπροί αστέρες. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα πιο πετυχημένα βίντεο στο YouTube δείχνει ένα γαλλικό μπουλντόγκ που δεν μπορεί να γυρίσει πλευρό... Εκεί ανάμεσα όμως σε έναν ποταμό από βίντεο γατιών που κάνουν σκέιτμπορντ και μωρών που γελάνε, ένα νέο βίντεο animation, με τα λόγια ενός νεκρού θεωρητικού φυσικού, έχει γίνει viral. Στην ταινία, η οποία δημιουργήθηκε με βάση ένα πρωτότυπο ντοκιμαντέρ του BBC από τη δεκαετία του '80, μπορεί κανείς να ακούσει το νομπελίστα φυσικό να μιλάει για τα θαύματα της επιστήμης, τα οποία κρύβει μέσα του ένα απλό φυτό».
Ο λόγος για τον πολυτάλαντο και γοητευτικό κύριο Ρίτσαρντ Φέινμαν που στοίχειωσε με τον δικό του εμπνευσμένο τρόπο την έννοιας της «διδασκαλίας» στα πανεπιστημιακά έδρανα του αγγλοσαξονικού κόσμου
Ο Φέινμαν, που γεννήθηκε τον Μάϊο του 1918 στη Νέα Υόρκη και άφησε την τελευταία του πνοή την 15η Φεβρουαρίου του 1988, σπούδασε στο ΜΙΤ και στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον.
Ο Feynman ήταν ίσως ο πιο διάσημος φυσικός της εποχής του. Αν και ήταν πολύ γνωστός, στην πραγματικότητα ήταν κλειστός άνθρωπος, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρήσει το βραβείο Νόμπελ και τη δημοσιότητα που το συνόδευε, ως εμπόδιο στο ερευνητικό του έργο.
Πολλές φορές ήταν σκληρός με αυτούς που έπεφταν πιο χαμηλά από τις προσδοκίες του. Είχε ασχοληθεί με την μουσική και είχε μεταφράσει κάποια ιερογλυφικά των Μάγιας. Είχε πολύ χιούμορ που του είχε καλλιεργηθεί από την μητέρα του.
Όταν ξεκίνησε την καριέρα του στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, είχε ήδη συμμετάσχει στο «Σχέδιο Μανχάταν» για την ατομική βόμβα, ενώ γρήγορα κατέληξε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (Caltech), όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1988.
Το 1965 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσικής για τις επιστημονικές ανακαλύψεις του, όμως άφησε το αποτύπωμά του στην επιστημονική ιστορία περισσότερο ως εμπνευσμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος, κυρίως χάρη στις διάσημες διαλέξεις του στο πεδίο της γενικής φυσικής.
Μέχρι 2 εβδομάδες πριν το θάνατό του δίδασκε στο πανεπιστήμιο. Πέθανε το 1988 από καρκίνο έχοντας αφήσει πίσω του ένα τεράστιο συγγραφικό και ερευνητικό έργο.
«Στο σχολείο, αντί να μαθαίνει τριγωνομετρία από το βιβλίο, ξαναανακάλυπτε όλους τους τύπους μόνος του. Στις καλοκαιρινές δουλειές που έκανε για χαρτζιλίκι, ανακάλυπτε τρόπους να κουβαλά όσο πιο πολλά πιάτα μπορούσε ή να κόβει αρκετά φασόλια με μια κίνηση.
Σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Princeton όπου και πήρε το διδακτορικό του στην φυσική το 1942. Η πρώτη του διάλεξη στο Princeton ήταν τόσο ενδιαφέρουσα ώστε μέσα στο κοινό υπήρχαν οι Einstein, Pauli και von Neumann.
Αυτή τη χρονιά παντρεύεται την παιδική του αγάπη, την Arlene Greenhaum, η οποία μετά από 3 χρόνια πεθαίνει. Αργότερα κάνει ένα δεύτερο γάμο ο οποίος σύντομα διαλύεται. Το 1960 παντρεύεται για τρίτη φορά με την Gweneth Howarth με την οποία κάνει ένα γιο και υιοθετούν μια κόρη.
Αφού τελείωσε το διδακτορικό του, πήγε στο πανεπιστήμιο Cornell το 1945, σαν καθηγητής στη Θεωρητική Φυσική. Εκεί γνώρισε τον Hans Bethe και αναμείχθηκε με το σχέδιο Μανχάταν για την δημιουργία της πρώτης ατομικής βόμβας.
Στις εγκαταστάσεις του Los Alamos είναι που αποκτά ένα «χόμπι». Για να αποδείξει στους υπευθύνους ασφάλειας ότι τα μέτρα που έχουν δεν είναι επαρκή, μαθαίνει να ανοίγει με μεγάλη επιτυχία, τα χρηματοκιβώτια στα οποία φυλασσόταν τα σχέδια της ατομικής βόμβας.
Μετά τον πόλεμο δέχεται μια πρόσκληση από το πανεπιστήμιο του Rio de Janeiro. Αργότερα το 1950, γυρίζει στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, αλλά έχει αγαπήσει τόσο την Βραζιλία που θέτει σαν όρο να μπορεί να την επισκέπτεται. Έτσι δεν επιστρέφει στο Caltech ( California Institute of Technology ) πριν από το 1951.
Επιστρέφοντας στο Caltech, ο Feynman στρέφει την προσοχή του στην κβαντική ηλεκτροδυναμική και αναπτύσσει με επιτυχία τους κανόνες στους οποίους όλες οι θεωρίες κβαντικών πεδίων πρέπει να υπακούν. Στην συνέχεια ανακάλυψε τον τρόπο να ομαλοποιήσει την θεωρία της κβαντική ηλεκτροδυναμικής. Για όλη αυτή την προσφορά του βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1965.
Ο Feynman ήταν γεννημένος δάσκαλος. Ένιωθε πως η διδασκαλία είναι αυτή που του δίνει την αίσθηση της ικανοποίησης και τον μεγάλωνε, τον ανέπτυσσε. Ένοιωθε εγκλωβισμένος όταν δεν δίδασκε. Προσπαθούσε να φέρνει όλες τις διδασκαλίες στο επίπεδο των πρωτοετών. Αν δεν μπορούσε να εξηγήσει κάτι σε αυτό το επίπεδο παραδεχόταν ότι δεν το είχε καταλάβει. Ήταν φοβερά ειλικρινής και ανεξάρτητος στην συμπεριφορά του. Του άρεσε να βρίσκεται με προπτυχιακούς φοιτητές.
Στην προσπάθειά του να ξαναζωντανέψει το ενδιαφέρον των νέων φοιτητών στο Caltech, για τη Φυσική, γράφει 3 βιβλία με όνομα: 'Feynman΄ s lectures on Physics'. Τώρα έχουν γίνει πλέον κλασικά συγγράμματα Φυσικής στα οποία αναδημιούργησε σχεδόν τα πάντα στην θεωρία της Φυσικής» [Αποσπάσματα από σχετικό άρθρο της Νέας Ακρόπολης].
Θρυλική θα μείνει ο όρισμός του περί φυσικής: «Η φυσική είναι σαν το σεξ. Μπορεί να δίνει μεν ορισμένα πρακτικά αποτελέσματα, δεν είναι όμως αυτός λόγος για τον οποίο επιδιδόμαστε σε αυτήν».