H υποχρεωτική σιγή της Αrt Athina πέρυσι, εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής κρίσης, ήταν από μόνη της μια βαθιά ρωγμή για τον ελληνικό πολιτισμό- μια ήττα και για την εθνική αυτοπεποίθηση που σχετίζεται με τις τέχνες. Η φουάρ που πρωτοεμφανίστηκε το 1993 και αποτέλεσε γρήγορα κορυφαίο γεγονός των εικαστικών, και μάλιστα με διεθνή απήχηση, κλονίστηκε όσο κανένας θεσμός. Ηταν άλλωστε ο μοναδικός που αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία του. Γι' αυτό η επιστροφή της Art Athina από τις 16 ως τις 19 Μαϊου στο Τae Kwon Do του Φαλήρου, συμβολίζει πολλά περισσότερα από μια μεγάλη γιορτή για την τέχνη (μια γιορτή και με εμπορικό χαρακτήρα πάντα, όπως μαρτυρά ο χαρακτηρισμός φουάρ). Συμβολίζει την αποφασιστικότητα και το πείσμα των ανθρώπων του εικαστικού χάρτη να αντισταθούν στη φθορά με ένα άλμα – όχι απενενοημένο αλλά πειθαρχημένο και οργανωμένο.
Ένα άλμα που φέρνει στον τιμόνι της ένα νέο πρόσωπο από την πλευρά της συνδιοργανώτριας Εuromare – τον Aλέξη Κανιάρη, γιο του κορυφαίου εικαστικού Βλάση Κανιάρη- πλάι βέβαια στην Γιάννα Γραμματοπούλου, πρόεδρο του ΠΣΑΤ και ψυχή της διοργάνωσης. Η Art Athina, είναι οικονομικά θωρακισμένη καθώς μέσω της ένταξης στο ΕΣΠΑ Σύγχρονου Πολιτισμού εξασφάλισε 480.000 ευρώ (για δύο χρόνια δηλαδή 240.000 ανά έτος) – μια ένταξη που οφείλεται κατά πολύ στη μεθοδική δουλειά και υποστήριξη της γενικής γραμματέως Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη. Οι διοργανωτές της φουάρ, κάνοντας πράξη το κλισέ της κρίσης (κάνε την κρίση ευκαιρία) χρησιμοποίησαν τον ένα χρόνο απουσίας για να μελετήσουν και οργανώσουν με δυναμισμό και κυρίως με τρόπο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προδιαγραφές, την επόμενη Art Athina. Aνατρέχοντας στο πρόγραμμα διακρίνει κανείς ξεκάθαρα τους εξής άξονες: διεθνής προσανατολισμός και εξωστρέφεια (κυρίως χάρη στα προγράμματα Οpen Form και Symposia που επιμελείται η Μαρίνα Φωκίδη), ομαδικότητα και ανάδειξη της συνεργασίας (Platform Project σε επιμέλεια Αρτεμις Ποταμιάνου), υποστήριξη και προβολή νέων δημιουργών (Paradise Lost σε επιμέλεια Αρτεμις Ποταμιάνου). Ταυτόχρονα η μνήμη τιμάται μέσα από τις εκδηλώσεις που θα γίνουν για την γκαλερί Δεσμός. Ο Μάνος Στεφανίδης μέσα από ντοκουμέντα και βέβαια εικόνες, θα υπογραμμίσει την απουσία του Δεσμού, «σήμερα σε μία εποχή που η αγορά και το αγοραίο πνεύμα κυριαρχούν» και ο Δημήτρης Αληθεινός, ιστορικό μέλος της οικογένειας του Δεσμού, υπόσχεται μία έκπληξη.
Ταυτόχρονα βέβαια, ο σκληρός πυρήνας της φουάρ, δηλαδή οι γκαλερί που συμμετέχουν, θα έχουν εντονότερη παρουσία απ' ότι τα προηγούμενα χρόνια (κάποια εκ των οποίων διακρίθηκαν από μια αμηχανία) καθώς υπήρξε τεράστιο ενδιαφέρον συμμετοχής. Οι γκαλερί από την Ελλάδα και το εξωτερικό συμμετέχουν φέτος οι: a.antonopoulou.art (Αθήνα), Α.Δ. (Αθήνα), Αγκάθι-Καρτάλος (Αθήνα), alma contemporary art gallery (Τρίκαλα), Alpha Gallery (Λευκωσία, Κύπρος), Anna Pappas Gallery (Μελβούρνη, Αυστραλία), Αργώ (Αθήνα), Art Zone 42 (Αθήνα), ARTcore | contemporary art project (Μπάρι, Ιταλία), Artis Causa (Θεσσαλονίκη), Artower Agora (Αθήνα), Αστρολάβος (Αθήνα), Athens House of Photography (Αθήνα), CAN Christina Androulidaki gallery (Αθήνα), cheapart (Αθήνα), Donopoulos (Θεσσαλονίκη), έκφραση – γιαννα γραμματοπουλου (Αθήνα), Ελένη Κορωναίου (Αθήνα), Elika (Αθήνα), Françoise Heitsch (Μόναχο, Γερμανία), Galeri Binyil (Κωνσταντινούπολη, Τουρκία), Galerie Laureen Thomas (Cagnes sur Mer, Γαλλία), Γκαλερί της Έρσης (Αθήνα), Εικαστικός Κύκλος (Αθήνα), Ζήνα Αθανασιάδου (Θεσσαλονίκη), Joey Ramone (Ρότερνταμ, Ολλανδία), Kalfayan (Αθήνα-Θεσσαλονίκη), Καπλανών 5 (Αθήνα), Καππάτος (Αθήνα), Λόλα Νικολάου (Θεσσαλονίκη), Μέδουσα (Αθήνα), Mihalarias Art (Αθήνα), Mirko Mayer (Κολωνία, Γερμανία), Mulier Mulier (Κνόκε-Ζότε, Βέλγιο), Παπατζίκου (Βέροια), Penindalinena (Λεμεσός, Κύπρος), Περιτεχνών (Αθήνα), Ρεβέκκα Καμχή (Αθήνα), Σκουφά (Αθήνα), Τεχνοχώρος (Αθήνα), The Breeder (Αθήνα), Titanium Yiayiannos (Αθήνα), Tsatsis Projects / Artforum (Θεσσαλονίκη), Ufofabrik Contemporary Art Gallery (Μοένα, Ιταλία), Vamiali's gallery (Αθήνα).
Στόχος είναι να ξεπεραστεί ο αριθμός των 18.000 επισκεπτών και να προσεγγιστεί ακόμη πιο νεανικό κοινό. Βέβαια τον τόνο φέτος αναμένεται να δώσουν οι παράλληλες δράσεις που έχουν αναλάβει δύο νέες, από τις πλέον δυναμικές και με ιδιαίτερο δημιουργικό λόγο και βλέμμα, επιμελήτριες: Η Μαρίνα Φωκίδη και η Αρτεμις Ποταμιάνου. Η Μαρίνα Φωκίδη θα φέρει στην Αθήνα διεθνείς προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο των εικαστικών (στο κάτω χώρο όπου θα πραγματοποιηθεί το Οpen Form). Ενδεικτικά αναφέρουμε: Ο Jurgen Teller, ο νούμερο 2 μεγαλύτερος φωτογράφος στον κόσμο, ο James Franco, ο σταρ του Χόλιγουντ συμμετέχει με εικαστικό έργο του, ο Jeremy Deller, κάτοχος του βραβείου Turner Prize και εκπρόσωπος της Βρετανίας στην Μπιενάλε της Βενετίας 2013, ο πολυβραβευμένος Nedko Solakov συμμετέχει με ένα από τα πιο σημαντικά έργα του, ο Yael Bartana και η Yehudit Sasportas, δύο από τους πιο σημαντικούς διεθνείς ισραηλινούς καλλιτέχνες, ο Adrian Paci και πολλοί άλλοι. Επίσης στο πλαίσιο του Symposia θα πραγματοποιηθεί κύκλος ομιλιών με διεθνείς επιμελητές και δημοσιογράφους, με θέματα μεταξύ άλλων: «Στενές επαφές - το τέταρτο είδος πρακτικών επιμέλειας ή η σημασία του να κάνεις ανθρώπους να συναντιούνται», «Η επιμέλεια σε ζώνες σύγκρουσης», «ΝΟΤΟΣ: οδηγός χρήσης- Η επιμέλεια σε εποχή ιδεολογικών περικοπών», «Τα ιδρύματα δεν κλαίνε», «Η μάχη για Τέχνη, Κρασί και Έρωτα: ή Πώς να σώσετε τον κόσμο από Parkerization», «Παρουσίαση της Μπιενάλε του Βερολίνου 2014».
Από την πλευρά της η Αρτεμις Ποταμιάνου θα επιχειρήσει να χαρτογραφήσει την ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή παρουσιάζοντας περισσότερους από 500 καλλιτέχνες από 16 χώρες, που έχουν δημιουργήσει ομάδες, κολεκτίβες, πλατφόρμες και ανεξάρτητους χώρους τέχνης με όχι εμπορικό χαρακτήρα (μη κερδοσκοπικούς), αναζητώντας από κοινού και με αντισυμβατικούς τρόπους λύσεις στα εικαστικά-κοινωνικά ερωτήματα της εποχής μας. Επιπλέον, στο πλαίσιο του Paradise Lost, με έμπνευση τη Θεία Κωμωδία του Δάντη και άλλα κομβικά έργα. δημιουργεί έναν λαβύρινθο φτιαγμένο από φτηνά υλικά αστικού τοπίου, ταυτισμένα με τη "μετάβαση- μετακόμιση" αλλά και με όλο το βάρος αρνητικών συνειρμών οικονομικής κατάπτωσης. Στη διαδρομή τοποθετεί το ένα έργο να οδηγεί και να αλληλοσυμπληρώνει το άλλο, προκαλώντας το θεατή να βιώσει ένα ταξίδι εμπειρίας, διανύοντας την υποτιθέμενη μετάβαση από την κόλαση, στο καθαρτήριο και τον παράδεισο.