Για την παραλίγο κηδεία του, όταν ήταν δύο ετών, μίλησε ο Ηλίας Λογοθέτης σε κυριακάτικη εφημερίδα.
«Επί κατοχής, απέναντι από το σπίτι μας υπήρχε ένας φούρνος των Ιταλών που έφτιαχνε μπανιότες - κάτι μικρά στρογγυλά ψωμάκια. Μωράκι εγώ, δύο ετών, αρρώστησα από τύφο και όλοι έβλεπαν ότι θα πέθαινα. Τότε, όπως λέει η ξαδέλφη μου, ήρθε τελευταία στιγμή και μου έκανε μια ένεση ένας Ιταλός γιατρός. Δεν αντέδρασα όμως και σίγουροι πλέον ότι με χάσανε με βάλανε στο φερετράκι. Ωρες αργότερα, το νεκρό αυτό πλάσμα, που του είχαν ήδη κλείσει τα μάτια, είπε τη λέξη 'νερό!'. Και ξεσηκώθηκε ο κόσμος, το σπίτι και η γειτονιά ολόκληρη». Αυτό δήλωσε ο γνωστός ηθοποιός στη Real News.
Προσθέτοντας μια αντίστοιχη απίστευτη εμπειρία όταν, λίγο αργότερα, ερχόντουσαν ειδικοί να του εξετάσουν τον εγκέφαλο επειδή αποστήθιζε τεράστιας έκτασης κείμενα αρχαίων και Λατίνων συγγραφέων, απ' το πρωτότυπο, με μια ματιά. «Στην 4η δημοτικού είχα πάθει μια δύσκολη ασθένεια, την οστρακιά, που τότε ήταν θανατηφόρα. Νομίζω ότι σ' εκείνη την περίοδο της αρρώστιας συνέβη η μεγάλη μεταβολή του μυαλού μου. Μέχρι τότε θεωρούσαν ότι είχα ένα πολύ αλλόκοτο μυαλό το οποίο έρχονταν ειδικοί και το εξέταζαν, διότι αποστήθιζα τεράστιας έκτασης κείμενα αρχαίων και Λατίνων συγγραφέων, απ' το πρωτότυπο, με μια ματιά. Ο θείος μου, μάλιστα, έλεγε ότι έγραφα και κάτι επιστολές-αριστουργήματα. Και ότι σε μία από αυτές περιέγραφα τα συναισθήματά μου 'τώρα που θα... έφευγα απ' τη ζωή'. Ήταν ένα γράμμα στο οποίο άφηνα τις τελευταίες επιθυμίες, τις υποθήκες και τις εντολές μου και είχαν τρελαθεί απ' το κλάμα όλοι όσοι το διάβασαν (...) Προφανώς η μνήμη μου οφειλόταν σε ένα ντοπάρισμα από την ασθένεια και τα φάρμακα».